Partijleiders MFK, PS en MAN doen morgen lijmpoging
Verwijten en scheldpartijen, maar geen ontslag kabinet
Willemstad – Veel verwijten en grove woorden, maar geen enkele partij heeft de stekker er uitgetrokken. Twintig maanden na het aantreden op 10- 10-’10 van het kabinet Schotte van MFK, PS en MAN, lijkt de regering van Curaçao meer dan ooit aan een zijden draadje te hangen, maar is deze nog niet gevallen.
Hoewel gistermiddag in eerste instantie de geruchten gingen en zelfs mediaberichten werden uitgestuurd dat premier Gerrit Schotte (MFK) bij gouverneur Frits Goedgedrag het ontslag van zijn regering had aangeboden, ontkende hij kort daarop na een uit de hand gelopen coalitieberaad bij de gouverneur te zijn geweest; wel had hij vooraf al contact gehad. Een ‘crisis’ is er wel, gaf Schotte toe.
Na de ministerraad van gisteren volgde het spoedeisende coalitieoverleg, waarbij het er dus zeer verhit aan toeging. Zodanig zelfs dat Pueblo Soberano wegliep. Daarbij zou PS-leider Helmin Wiels hebben verklaard zijn ministers uit het kabinet terug te zullen trekken. Maar Schotte zei even daarna dat Wiels – op verzoek van de derde partijleider, Charles Cooper (MAN), die vandaag uit Europa terugkeert – heeft ingestemd met een partijleidersoverleg morgenochtend.
Daarmee suggereert de premier, overigens als MFK-leider, dat dan moeten blijken of MFK, PS en MAN alsnog samen verder gaan of de combinatie opbreken. De bestuurlijke chaos leek gisteravond compleet.
Had – terwijl de Nederlandse minister Liesbeth Spies (CDA), zelf demissionair, op bezoek was – Curaçao nu wel of geen regering?
Schotte ontkende in een persconferentie, die al enige uren daarvoor was opgeroepen, niet dat sprake was van een crisis, maar relativeerde dit weer door te stellen ‘al twintig maanden onder spanning te werken’. Ook wekte hij met zijn opsomming van zelf bereikte resultaten enerzijds en verwijten aan het adres van coalitiepartner PS ‘Sinterklaas te willen spelen’ anderzijds de indruk al met de verkiezingscampagne te zijn begonnen. Maar van einde verhaal was volgens hem nog geen sprake. Dat moet morgenochtend blijken, wanneer Schotte, Wiels en Cooper nog een keer in een lijmpoging bij elkaar komen.
Maar als wordt afgegaan op de scheldkanonnades van de PS-leider dan lijkt er geen redden meer aan.
Het is echter niet de eerste keer dat Wiels zijn regeringsgenoten uitmaakt voor rotte vis en een boevenbende en toch kwam het telkens goed. Dit keer speelt er voor PS meer: het beloofde ‘gratis onderwijs’ dat minister Carlos Monk er op aandringen van Wiels doorheen wil/moet jagen, maar waarvan Schotte zegt dat het ‘niet rijp’ is omdat de financiële dekking er voor dit jaar misschien wel is maar niet voor de komende jaren; onverantwoord als tegelijk de begrotingstekorten zich opstapelen. MFK wil wel (regerings)verantwoordelijkheid blijven dragen, maar dan moeten ook de andere coalitiepartners serieus een bijdrage leveren.
Beledigingen over en weer
Er zijn meer zaken die de coalitie parten spelen. Zoals de belediging door MFK-minister George Jamaloodin zondagavond in de richting van PS’ers Ivar Asjes en Wiels, die op zijn beurt de bewindsman andermaal ‘bobo’ (oerdom) had genoemd.
En zowel maandag als dinsdag kwam het in de Staten openlijk tot een clash tussenAsjes en MFK-fractievoorzitter Dean Rozier, die gisteren aangaf het ‘spuugzat’ te zijn.
Tot slot werd Jamaloodin door PS duidelijk te verstaan gegeven dat hij er vandaag bij moet zijn in de Staten en anders zou er wat zwaaien.
Gistermiddag zat de minister bij de MFK-persconferentie en was op dat moment dus nog niet afgereisd voor zijn ‘urgente’ bezoek aan Washington.
Het kabinet kampt ondertussenmet problemen:
– als realisatie van het beloofde nieuwe ziekenhuis;
– de niet vlottende herstructurering van de gezondheidszorg
– en vooral de bekostiging ervan met de basisverzekering;
– de 80/20-regeling die PS vurig wenst maar er bij MFK niet doorkrijgt;
– en op de achtergrond speelt ook mee de parlementaire enquête naar de VDC.
De verhoudingen met de Koninkrijkslanden zijn ook alles behalve goed te noemen – dat geldt niet alleen voor Nederland, maar óók voor de relatie van de Curaçaose regering met Aruba en Sint Maarten.
Het voortbestaan van de regering is overigens niet alléén afhankelijk van het formeel ontslag bij de gouverneur of dat de drie coalitieleiders het alsnog lukt om te lijmen, maar ook of nog de helft plus één van de Statenleden achter de regering staan. Omdat de meerderheid met 11 van de 21 zetels uiterst minimaal is, blijft de huidige combinatie fragiel en kan op elk moment één de stekker eruit trekken. MAN-lid Eugene Cleopa zou zijn steun hebben ingetrokken, maar dat werd later ontkend en ingetrokken.