26 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Trouw | Alleen wie niet wegkan, blijft in Venezuela

HomeMediaTrouw | Alleen wie niet wegkan, blijft in Venezuela

Jonge, hoogopgeleide Venezolanen emigreren massaal. ‘Een dramatische braindrain.’ | Edwin Koopman

Een betoging van oppositiepartijen in Caracas loopt uit op rellen tegen de regering. © joris van gennip

Een voor een legt Alexis González (25) de papieren op tafel die hij nodig heeft voor zijn verblijfsvergunning: diploma’s, geboortebewijs en het bewijs dat hij geen strafblad heeft.

Over twee maanden reist hij af naar Uruguay.

Niet dat hij in Venezuela geen werk heeft. Als headhunter voor een Amerikaans bedrijf verdient hij drie keer het minimumloon, maar zelfs dat is te weinig om van te leven. “Ik wil samenwonen met mijn vriendin, kinderen krijgen, iets opbouwen. Maar hier kom ik niet verder. We zitten economisch en sociaal vast.”

González, econoom en fanatiek gitaarspeler, is van de groeiende generatie die nooit iets anders heeft gekend dan de socialistische revolutie, in 1999 gestart door wijlen Hugo Chávez. Hoewel de economische crisis dieper wordt en al weken tienduizenden Venezolanen de straat op gaan om het vertrek te eisen van Nicolás Maduro, ziet het er niet naar uit dat het regime wankelt. Daarom kiezen steeds meer jonge, hoogopgeleide Venezolanen ervoor te vertrekken.

“In Venezuela valt niet meer te leven, door de inflatie en de misdaad, en alles wat hier gebeurt”, zegt ook de 27-jarige journaliste Valentina Claverie. “Van wat ik verdien, kan ik nog geen auto kopen, laat staan een appartement. Het is net genoeg om van te eten. De misdaad is zo erg dat als je de straat op gaat, je niet weet of je ook weer thuiskomt.”

Nu staat zij samen met tientallen anderen in de rij bij het Spaanse consulaat in Caracas. Veel Venezolanen hebben een Spaans of Portugees paspoort omdat hun ouders in betere tijden naar Venezuela emigreerden. Claverie kan dankzij haar Spaanse vader, die ooit zijn geluk zocht in Venezuela, nu de omgekeerde reis maken.

Mislukt beleid

Cijfers van vertrekkende Venezolanen zijn er niet. “De regering geeft ze niet vrij uit angst dat ze politiek tegen hen gebruikt worden”, zegt Anitza Freitez van de Katholieke Universiteit Andrés Bello, een autoriteit op het gebied van migratie. “Dat is veelzeggend, want hoge vertrekcijfers wijzen op mislukt beleid en dat willen ze uiteraard niet toegeven.”

Volgens Freitez is er een massale uittocht gaande van jonge hoogopgeleiden. “Er is een braindrain gaande. Wie weg kan vertrekt, met als gevolg een groot verlies van menselijk kapitaal van academisch niveau. Chili, Frankrijk, maar vooral de Verenigde Staten en Spanje zijn geliefde bestemmingen.”

Freitez baseert zich op eigen onderzoek en gegevens uit de landen van bestemming. Haar laatste peiling, onder universiteitsstudenten, wees uit dat 90 procent rondliep met concrete vertrekplannen.

“Van de zeventig, tachtig personen in mijn jaar willen er vijftig tot zestig dit jaar nog weg. Alleen mensen die niet weg kunnen, blijven”, zegt Ximena Herrera (22), net afgestudeerd in de communicatiewetenschappen. Haar eigen familie toont hetzelfde beeld. “Van mijn achttien neven en nichten zijn er nog zes in Venezuela.” Zelf vertrekt ze in juli definitief naar Frankrijk, waar ze bij familie in Parijs gaat wonen.

Broodwinning

Alexis González speelt een riedeltje op zijn basgitaar. Zijn instrument gaat mee naar Uruguay. Hier was muziek een hobby, daar moet het zijn broodwinning worden.

Zijn vriendin Genesis Souquett (23) zingt. Riskant vindt zij de sprong allerminst. “In Venezuela de straat op gaan, dat is pas riskant.”

Souqetts vriendinnen zijn al vertrokken; naar Uruguay, Duitsland, Argentinië, Colombia, en veel naar de Verenigde Staten. “Ze zeggen allemaal hetzelfde: in het begin is het moeilijk, maar uiteindelijk zijn ze gelukkiger.”

Genesis Souquett en Alexis Gonzáles © edwin koopman

Wel een toename, geen exodus

De laatste tijd groeit ook de emigratie van armen en de lage middenklasse, vooral in de grensgebieden, maar over de cijfers wordt getwist. “Er is wel een toename, maar geen exodus”, zegt Anitza Freitez. Tomás Paez, een socioloog van de Centrale Universiteit die regelmatig publiceert over Venezolaanse emigratie, becijferde dat inmiddels 2 tot 2,5 miljoen – van de 31 miljoen – Venezolanen vertrokken zijn, maar Freitez twijfelt aan die cijfers. “Het gebrek aan informatie veroorzaakt overdrijving.”

Ook heeft ze twijfels over de veronderstelde uittocht richting Curaçao en andere Antilliaanse eilanden. Ze kent de publicaties over bootvluchtelingen, maar volgens Freitez gaat het om relatief weinig mensen.

Bron: Trouw

Dit artikel is geplaatst in

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties