Twentse wijnboeren trekken stekker uit project Curaçao | Jan Colijn

WILLEMSTAD (Curaçao) – De druiven zijn zuur voor de gerenommeerde Twentse wijnbouwondernemers Roelof en Ilse Visscher. Nadat ze twee jaar hun ziel en zaligheid staken in een wijnplantage op Curaçao kondigden ze gisteren aan dat ze noodgedwongen de stekker uit het project trekken.

De wijnboeren dachten de primeur te hebben van de eerste commerciële wijn van Caraïbische bodem, maar de eerste oogst van in totaal 16.000 flessen dreigt verloren te gaan.

Het echtpaar Visscher ziet echter geen andere uitweg. Hun onderneming op Curaçao is intussen al nagenoeg op de fles en ze willen voorkomen dat ook hun wijndomein Hof van Twente in Bentelo – in het verleden al goed voor meerdere prijzen – in gevaar komt.

Bureaucratie

De Twentse wijnboeren zijn gestrand op een sterk staaltje bureaucratie, waar het tropische eiland zo bekend om staat. Nadat ze in 2014 een overeenkomst met CAP (Curaçao Airport Partners) ondertekenden, werd de wijngaard aangelegd op steenworp afstand van het vliegveld Hato. Met plastic netten werden leguanen en vogels op afstand gehouden en dit jaar zou voor het eerst worden geoogst.

Maar het Curaçao Civil Aviation Authority (CCAA), belast met de veiligheid rond de luchthaven, heeft hier nu een stokje voor gestoken. Die meent namelijk dat het wijndomein teveel vogels aantrekt, waardoor het vliegverkeer gevaar loopt.

Ilse Visscher benadrukt dat zij en haar man vooraf hun huiswerk goed hebben gemaakt en bepaald niet over één nacht ijs zijn gegaan bij de aanleg van de plantage.

,,Het meest bizarre is nog dat de mensen van de CCAA vanuit hun kantoor zo op de wijngaard uitkijken”, zegt een verbijsterde Ilse Visscher. ,,Ze hebben de wijnranken de afgelopen twee jaar zien groeien en bloeien, maar hebben nooit aan de bel getrokken dat dit niet door de beugel kon.”

Verhuizen

De CCAA heeft aangekondigd dat de wijnplantage op korte termijn moet verhuizen. Geld hiervoor hebben de Twentse wijnboeren echter niet meer. Waarbij bovendien sprake is van een kip-en-het-ei-effect.

,,De kredietverstrekkers willen dit project allen maar financieren als er een project voor de langere termijn is, maar daarvoor moeten we verhuizen. En daarvoor ontbreekt het aan geld. Dit heeft ons al tonnen gekost. We hopen nu vooral nog dat we in ieder geval de oogst van dit jaar nog kunnen redden. Er zijn al enkele partijen op het eiland die zeggen dat het doodzonde zou zijn als deze eerste oogst tropische wijn verloren zou gaan. Daar is nu ons laatste sprankje hoop op gevestigd. Het kan nog: op Curaçao weet je het immers maar nooit…”

De Twentse wijnondernemers wilden samen met lokale boeren een wijncoöperatie opzetten. In de aanloop hierop verliezen meteen al zes mensen op Curaçao hun baan.

Bron: Telegraaf