Op 21 oktober worden verkiezingen gehouden voor een nieuwe Eilandsraad voor Sint-Eustatius. In 2018 zette Nederland het lokale bestuur opzij omdat het volgens staatssecretaris van Koninkrijksrelaties Raymond Knops zijn taken verwaarloosde.
Nederland benoemde in plaats daarvan een regeringscommissaris op het eiland om het openbaar bestuur weer op orde te krijgen. De eerste twee jaar was de voormalige Statenvoorzitter van Curaçao Mike Franco regeringscommissaris. Sinds februari van dit jaar is het oud CDA-voorzitter Marnix van Rij.
Met de verkiezingen van 21 oktober krijgt de bevolking van het eiland weer een democratische vertegenwoordiging, maar niet met dezelfde bevoegdheden als voor 2018. Nederland ‘begeleidt’ Sint Eustatius in de weg terug naar meer democratische verantwoordelijkheid.
Op het eiland met zo’n drieduizend inwoners zijn twee stembureaus. De bevolking wordt opgeroepen om vroeg te gaan stemmen om te voorkomen dat er aan het eind van de dag opstoppingen ontstaan. Vanwege de coronamaatregelen moet er ook in de stembureau afstand worden gehouden.
Bron: ParadiseFM
Je mag stemmen voor de eilandraad. In Nederland wordt door de regering en de volgzame media steeds verkondigd dat dat een soort gemeenteraad is. Echter: de bevoegdheden zijn bijna volledig uitgekleed; het aantal zetels is minder dan bij een vergelijkbare Nederlandse gemeente; het salaris is ook al minder; het aantal mogelijke bestuurders is ook al minder dan wethouders bij een Nederlandse gemeente; en als er ‘iets’ gebeurd dat den haag niet zint, dan wordt de eilandraad toch weer buitenspel gezet. Ik zie deze volksraadpleging dan ook inderdaad als een signaal van de mening van de eigen bevolking.
De noodzakelijke en gewenste structurele veranderingen krijg je er niet mee voor elkaar. Daarvoor moet je het Nederlandse neokolonialisme aanpakken. De wijze waarop den haag de andere eilanden chanteert met de corona-gelden zegt eigenlijk genoeg: koloniaal den haag wil 100% zeggenschap houden in alles. In den haag vertrouwen ze niemand die geboren is in de Antillen. Dat economisch racisme is veel gevaarlijker dan symboolfiguren als zwarte piet.
De structurele achterstelling bij het europese deel van Nederland wordt niet of nauwelijks verminderd. In alle nieuwe wetten en maatregelen zie je dit terugkeren.
Vrijheid is nog nergens ter wereld gratis verkregen. Door de Verenigde Staten niet, door Indonesië niet, en ook niet door de meeste Europese landen.