Door Dennis Klaus

Onlangs bereikte ons het geweldige nieuws dat de Stichting Monumentenzorg Curaçao (niet te verwarren met Fundashon Pro Monumento, ProMo), de in november vorig jaar ingestorte panden Consciëntiesteeg nummer 61 en het tegenover liggend pand Consciëntiesteeg 68, ‘La Moda De Paris’ heeft aangekocht.

Het blijkt weer dat de bescherming van het erfgoed van Curaçao eerder een particulier initiatief is, terwijl de overheid hier eigenlijk de voortrekker van moet zijn.

De hoofdverantwoordelijke, de eigenaar van de genoemde panden, heeft decennialang de panden verwaarloosd, maar de overheid heeft daarentegen in die decennia ook geen vinger uitgestoken om deze panden te redden. Dit terwijl zij dit met de wet in de hand wel had kunnen doen.

Er is een Monumenten(ei)landsverordening Curaçao (MEVC), die haarfijn uitstippelt hoe de overheid actie kan ondernemen. Waar komt het op neer?

In het kort kan de overheid de eigenaar van een verwaarloosd pand na diverse aanschrijvingen een ultimatum stellen dat – als hij of zij het pand niet herstelt – de overheid dat zal doen op kosten van de eigenaar. Als de eigenaar dan niet betaalt, kan theoretisch de overheid beslagleggen op het pand en dit vervolgens veilen. Het is een raadsel waarom de overheid dergelijke sancties maar niet uitvoert.

Nadat de panden in de Consciëntiesteeg waren ingestort, twee maanden geleden, riep de minister: ,,We gaan de panden in de binnenstad inspecteren.” En ook: ,,Iedereen moet zijn eigen verantwoordelijkheid dragen.”

Daar is het bij gebleven en de vraag rijst wat je daar uiteindelijk mee bereikt. Want inspecteren is natuurlijk mooi, maar als je verder geen actie onderneemt als overheid, is het allemaal totaal zinloos.

Verder gaat de minister nogal gemakkelijk voorbij aan haar eigen verantwoordelijkheid als bewindspersoon van Verkeer, Vervoer en Ruimtelijke Planning (VVRP). Immers, als uitvoerende macht kan de overheid zonder meer optreden, en zoals al gezegd: met de wet in de hand.

Dit had gedaan kunnen worden bij de panden in de Consciëntiesteeg, maar óók bij Cinelandia, waar ook al decennialang de eigenaar het gebouw in verval laat raken. Bovendien betreft dit een eigenaar die de reputatie heeft om zijn panden te laten vervallen en na sloop lege terreinen achterlaat zonder daar verder iets mee te doen. Het hoekperceel aan de Breedestraat/Frederikstraat in Otrobanda tegenover de Netto Bar, alsmede het Roxy-terrein in Pietermaai zijn daar voorbeelden van in de binnenstad.

Als klap op de vuurpijl meent de overheid een sloopbevel te moeten geven aan deze eigenaar om Cinelandia te slopen, want er dreigt een zogenaamd ‘acuut instortingsgevaar’. ‘Acuut sloopgevaar’ zal men bedoelen.

Met dit sloopbevel wordt een bijzonder precedent geschapen, want dat zou betekenen dat iemand die wil slopen maar lang genoeg hoeft te wachten totdat de overheid zelf een sloopbevel uitvaardigt, terwijl het tegendeel het geval zou moeten zijn en de overheid de eigenaar zou moeten dwingen tot herstel en beslist geen sloop. Dat is de omgekeerde wereld!

Door een dergelijk precedent is straks het hek van de dam en zullen meerdere eigenaren deze strategie volgen. Zo zijn er legio voorbeelden van panden die in de binnenstad vervallen om wat voor reden dan ook, waarbij de overheid uitblinkt in laksheid om stappen te ondernemen.

Het is daarom nog schandaliger dat een particuliere stichting als Monumentenzorg Curaçao letterlijk de brokken moet oprapen – voor de eigenaar en de overheid – terwijl de overheid van meet af aan stappen had moeten ondernemen en zonder meer nalatig is (geweest).

Daarom een pluimpje voor de Stichting Monumentenzorg Curaçao die wél die verantwoordelijkheid durft te nemen. Geen woorden, maar daden. De stichting krijgt een tien voor haar huiswerk, maar de overheid daarentegen krijgt een dikke onvoldoende en krijgt strafwerk wat ProMo betreft. Ze zou duizend keer moeten schrijven: ,,Ik moet mijn huiswerk beter doen en beter op mijn erfgoed passen!”

Dennis Klaus is voorzitter van het bestuur van Fundashon Pro Monumento (ProMo).