Door Ulli d’Oliveira
De heren Ray Bodok en Gerhard Hoogers jeremiëren over de vuige aantasting van de autonomie van de landen Curaçao, Aruba en Sint Maarten door de Nederlandse neo-kolonisator (Trouw, 26 augustus: ‘Caribische eilanden zijn overgeleverd aan het humeur van Rutte’).
Die verbindt voorwaarden op het gebied van bestuurshervorming aan financiële steun in verband met de coronacrisis. De staatssecretaris van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties ‘gebruikt deze coronacrisis met de juridische en financiële machtspositie van Nederland om de acceptatie van een consensus- Rijkswet Caribische Hervormingsautoriteit af te dwingen’. Er wordt door Nederland misbruik van de omstandigheden gemaakt: ‘zonder lening geen eten, maar met eten geen autonomie, geen zeggenschap en geen gelijkwaardigheid’.
Anders dan het Statuut doet geloven ‘voldoen de verhoudingen in het Koninkrijk niet aan de principes van good governance van de Verenigde Naties en de algemene beginselen van behoorlijk bestuur’. Hoe krijgen de heren dit eenzijdig lamenteren uit de computer? Als het over handhaven van beginselen van behoorlijk bestuur gaat, zijn de eilanden sinds jaar en dag stralende voorbeelden van schending. Nepotisme, begunstiging van familie en vrienden, zelfverrijking, corruptie op vele fronten, you name it, zijn structureel aan de orde van de dag. Mensenrechten worden aan de lopende band met voeten getreden, met name ten opzichte van ongedocumenteerde vreemdelingen. Good governance is op de eilanden ver te zoeken of non-existent.
Een en ander is onlangs nog in het Antilliaans Dagblad toegelicht door Curaçaoënaar George Lichtveld. De bevolking is het kind van de rekening en zoekt dan ook zo mogelijk een goed heenkomen in Nederland. De viruscrisis laat de eenzijdigheid van de op toerisme georiënteerde economie van de eilanden zien en Nederland schiet te hulp. Dat is good governance.
Daartoe is Nederland ook door het Statuut verplicht, dat de landen oplegt elkaar op voet van gelijkwaardigheid wederzijds bijstand te verlenen. Maar de geldschieter is geen malle Henkie, die blindelings doorgaat met het financieren van wanbestuur. Ook al wordt er door de premiers van de eilanden in verschillende toonaarden moord en brand geschreeuwd over de teloorgang van de autonomie en de gelijkwaardigheid, de politieke realiteit is dat die autonomie te grabbel gegooid is en de gelijkwaardigheid er nooit geweest is.
Het Statuut verklaart het waarborgen van goed bestuur tot aangelegenheid van het Koninkrijk, dat wil zeggen dat inderdaad de beslissingsmacht daarover in Nederland ligt. De Rijksministerraad, waarin de eilanden als een makkelijk te overstemmen minderheid aanwezig zijn, neemt de besluiten, ook over de onverenigbaarheid van lokale wetten en regelingen die in strijd zijn met hogere regelingen.
Om dat samen te vatten als ‘De eilanden zijn overgeleverd aan het humeur van de Nederlandse premier’ is een overdrijving die makkelijk het predicaat alternative fact verdient. Naar mijn mening had Nederland op grond van deze waarborgfunctie voor de deugdelijkheid van het bestuur op de eilanden allang moeten ingrijpen. Het is zwak dat het dit nu heeft gedurfd, nu het water de eilanden aan de lippen staat.
En overigens: als de eilanden zo graag autonoom willen zijn, laat ze zich dan losmaken uit het Koninkrijk. Niemand let ze om soevereine dwergstaatjes te worden. Het Statuut is geen eeuwig edict. Aruba heeft zich zelfs in het Statuut het recht voorbehouden om uit te stappen. En ik zou zeggen: op voet van gelijkwaardigheid heeft Nederland dat recht dan ook.
Waarom zou Nederland niet het recht hebben de banden te verbreken, als één van de andere landen dat in het Statuut heeft willen vastleggen? Als dat Nederland ontzegd zou moeten worden, waar is dan de gelijkwaardigheid die het Statuut preekt? Het eindeloos ‘laat me los hou me vast’ begint op den duur wel erg te vervelen.
Laat de landen ofwel uittreden of een soort gemeente worden zoals de BES-eilanden (Bonaire, Sint Eustatius en Saba). Dat schept meer duidelijkheid over de feitelijke verhoudingen. De auteur, H.U. ‘Ulli’ Jessurun d’Oliveira, is oud-hoogleraar migratierecht aan de Universiteit van Amsterdam (UvA).
Naschrift redactie Antilliaans Dagblad:
,,Door het handelen van het Nederlandse kabinet lijkt het Statuut niet veel meer waard als beschermer van de Caribische autonomie”, stelden organisatieadviseur Ray Bodok en hoogleraar staatsrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen Gerhard Hoogers eerder deze week in Trouw. ,,Het Statuut spreekt van gelijkwaardigheid en daarna over autonomie en zeggenschap. Deze mooie termen zijn in de praktijk allemaal zoekgeraakt.”
Let wel, vervolgden zij hun betoog: dit wordt op de eerste plaats veroorzaakt door datzelfde Statuut, dat in wezen nog hetzelfde is als in 1954. ,,Nee, de afgelopen 66 jaar is het Statuut op dit vlak niet fundamenteel veranderd. Maar de interpretatie ervan is wel dramatisch veranderd. En dan vooral door de partner die dit altijd al eenzijdig kon doen: Nederland.”
De grens is zoek, zo zijn Bodok en Hoogers van mening: ,,De staatkundige verandering is al realiteit. Met oog op het juridische en praktische gebrek aan gelijkwaardigheid, autonomie en zeggenschap, is het internationaal vastgelegde zelfbeschikkingsrecht van de eilanden een zinkend schip. Wat de toenmalige partners in 1954 niet voor mogelijk hielden, lijkt in 2020 realiteit te worden. Welkom in het nieuwe Koninkrijk der Nederlanden.”
Het barst van de Hoogleraren, Professors, Economen en Hoogbegaafde Kwakzalvers en Hoogbegaafde Oplichters op Curacrim en ze blijven maar lintjes, vaantjes, speldjes en nog meer van de root zooi op gespeld krijgen op hun vette vol gevreten borst. En van de tien keer komen de niks nutten ook nog eens op tv 13 en in de Amigo krant. wat een afgaan elke keer, ze kunnen nog niets eens een fatsoenlijke jaar begroting maken, dat moet een duur betaalde vriend voor hun doen, en men vind het gek dat de crim naar de afgrond gaat, of niet dan Gerrit de Raaf/ Erol Cova/ Amparo/ Pik Pisas en consorten!. ps: heb gistern mijn vriend van Gaal aan de telefoon gehad, wat denk je wie hem gebeld had, de voorzitter van de curacrimse voetbalbond of hij die job die nu nog vrij is wil doen, hij heeft nee gezegd ondanks dat hij buitenzijn loon 10 mijoen extra kon krijgen als hij de curacrim reclame op zijn shirt zou laten druken, pech voor Macwillems, was ook een beetje te duur voor de crim bevolking.
Kan de hoogleraar eens uitleggen wat de verantwoordelijkheden van Nederland zijn, conform het Statuut en de VN, ten opzichte van Curaçao, Aruba en Sint Maarten en hoe Nederland die verantwoordelijkheden kan uitoefenen? Hij heeft er immers voor doorgeleerd, tenminste dat hoop ik.
Hoewel ik vermoed, gezien zijn uitlatingen, dat hij tijdens zijn studie een paar college-uren heeft gemist. Opvallend is voorts dat er met tussenpozen er een geschrift verschijnt van tot dusver no-names die vinden dat Nederland gratis geld moet geven en zich verder niet met het eiland moet bemoeien. Het lijkt wel of er iemand uit kringen rondom Rhuggenaath en de zijnen mensen belt om te vragen of hij/zij bij toerbeurt een stukje wil schrijven dat de mening/wens/eis van R. c.s. ondersteunt.
Zelfs de voorzitter van de plaatselijke Rotterdamse honkbalclubs meldde zich! Wie??!! Ja echt!
Elisa = Elias
Het AD heeft veel mensen moeten ontslaan wellicht hebben ze ‘the best’ eruit gegooid.
Verder is de krant het Elisa paradepaardje.
Iets klopt niet.
https://antilliaansdagblad.com/nieuws-menu/22182-rhuggenaath-hogere-schaal-moet
Een herhaling uit de tekst hierboven:
Als het over handhaven van beginselen van behoorlijk bestuur gaat, zijn de eilanden sinds jaar en dag stralende voorbeelden van schending. Nepotisme, begunstiging van familie en vrienden, zelfverrijking, corruptie op vele fronten, you name it, zijn structureel aan de orde van de dag.
Aldus: Jessurun d’Oliveira
Het naschrift van de redactie van het Antilliaans Dagblad laat nogmaals zien dat de schrijvende pers (geen idee wie de journalist is) onvoldoende is geschoold en vanuit 1 invalshoek (die vanuit de landspolitiek wordt ingefluisterd) een oordeel velt.
De premier van Curacao doorziet kennelijk niet het belang van de landsbezuiniging en belazert de Nederlandse belastingbetaler. Die belastingbetaler is niet gek. Mocht de premier spreken vanuit de monden van Grupo di Sòpi…dan begrijp ik de reactie en is die in lijn met de bevindingen van Jessurun.
Het AD moet nodig reflecteren op haar rol binnen de samenleving.
Nu is het walgelijk en abject.