26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Opinie | Dictatortje knuffelen

HomeLandenArubaOpinie | Dictatortje knuffelen

Opinie George Lichtveld

Opinie | Persbureau Curacao

“Wij knuffelen geen dictatortjes’ zegt Monique van Daalen de Nederlandse ambassadeur bij de Verenigde Naties. Dit als reactie op de vraag van Michel Kerres redacteur van NRC Handelsblad aan haar gesteld omdat hij net als ik, blijkbaar ook niet goed begrijpt waarom Nederland er geen moeite mee heeft om deel te nemen in de Mensenrechtenraad die geheel in strijd met haar aard, landen als lid toelaat die gerekend kunnen worden tot de grootste schenders van mensenrechten.

Nederland is in Januari tot de Mensenrechtenraad toegetreden en zal daar de komende drie jaar deel van uitmaken. Van de Raad zijn vreemd genoeg ook een aantal landen lid die zich stelselmatig schuldig maken aan ernstige mensenrechtenschendingen waaronder China, Rusland en Cuba. Samen met Nederland werd ook Venezuela lid.

Toen het lidmaatschap van Venezuela (internationaal) werd bekritiseerd gaf de Nederlandse minister van Buitenlandse zaken, de heer Stef Blok toe de kritiek best te begrijpen want: “Je maakt Dracula immers ook geen bestuurslid van de bloedbank.”

Die inconsistentie haar voor de voeten geworpen geeft van Daalen te kennen dat het juist nuttig is dat dit soort landen lid zijn omdat je ze veel beter kunt aanspreken en dat het lidmaatschap absoluut niet uitdraait op ‘dictatortje knuffelen’. Van Daalen kan wel veel vinden maar de opvallend gemoedelijke wijze waarop Nederland thans het pad effent voor nieuwe diplomatieke relaties met het regime van dictator Maduro kan ik niet anders interpreteren als kruiperig eerbetoon aan een nacro-dictator die bovendien door Nederland niet eens erkend wordt als de rechtmatige president van Venezuela.

Guaido wordt erkend als de waarlijke (interim-) president desalnietemin wordt er een kersverse ambassadeur met geloofsbrieven en al op Maduro afgestuurd waarmee Nederland voor de zoveelste maal haar klassieke dubbelspel toont, niet zeuren over principes jongens, want ook nu weer moet de kool en de geit worden gespaard.

Daarover was Blok tegenover de Tweede Kamer schaamteloos helder, duidelijke stelde hij dat uit de erkenning van Guaido geen verplichtingen voortvloeien, het Koninkrijk blijft diplomatieke betrekkingen onderhouden met de vertegenwoordigers van Maduro omdat ‘het effectieve gezag in zijn handen is’.

Het autoritaire regime van president Nicolás Maduro ligt internationaal onder vuur vanwege mensenrechtenschendingen en uitholling van de democratie.

Weer geen moment om trots te zijn op ons Koninkrijk (wij denken even terug aan het kleffe handje geschud van Blok met El Aissami). Dit is ook nu weer een moment waarop door de Latijns-Amerikaanse omgeving dit slinkse diplomatieke wanvertoon alleenmaar geinterpreteerd zal worden als verwerpelijk opportunistisch optreden door een land dat enkel maar haar commerciele belangen tracht veilig te stellen. Tenslotte was (is) Nederland een van de grootste buitenlandse investeerders in Venezuela.

Wat Maduro precies beoogt om de grenzen weer open te gooien is niet duidelijk maar het komt zeker niet uit de lucht vallen, het zal wel berusten op een ingewikkeld en duister geheel van verstrengelde belangen waarin aspekten met betrekking tot het omzeilen van de opgelegde sancties, financieel gewin uit buitengaatse olie-opslag, witwasmogelijkheden en verde uitbouw van de Bolivarian Joint Criminal Enterprise, een rol in spelen.

Het heeft in ieder geval niets te maken met dat ‘somos hermanos-gedoe’ maar enkel met de belangen van de drugcartels en van criminele, internationaal operende organisaties die in Curacao een handige multifunktionele hub zien richting Europa en de Verenigde Staten. Curacao beschikt niet over kennis, informatie en de infrastruktuur om voor zichzelf te kunnen analiseren wat er in feite geo-politiek en geo-crimineel om ons heen gaande is. De VDC likt nog steeds haar wonden opgelopen tijdens het Schotte-regime en de Dienst Buitenlandse Betrekkingen is een farce.

Terwijl hier op Curacao de regering op benepen manier de claqueur uithangt voor Maduro ziet men dat de veel bedachtzamere premier van Aruba wijzelijk de dictator’s pogingen tot toenadering voorlopig afhoudt daarbij slim gebruikmakend van de covid-pandemie.

Evelyn Wever-Croes beseft immers dat zij op dit moment niet kan inschatten wat de gevolgen zullen zijn voor het weder opengooien van haar eiland voor Venezuela. Aruba zit reeds opgescheept met een Venezolaanse narco-consul , de heer Carlos Mata Figueroa, die ondanks bewezen contacten met de door top-militairen beheerde Cartel de los Soles, toch door Nederland geaccrediteerd werd.

Op Curacao is het bekend dat vervente Chavistas de toon aangeven in bepaalde vakbondskringen en dat er zelfs een ex-premier zwaar lobbyt om wederom met witwas-machine PDVSA in zee te gaan. Infiltratie in het Curacaose bestuurlijke regime is blijkbaar zeer de moeite waard, dit vanwege de uitzonderlijke positie en speciale kwaliteiten van het eiland (strategische ligging, goede internationale zee- en luchtverbindingen, ideale natuurlijke zeehaven, via off-shore en trustkantoren goed ontwikkelde underground banking struktuur). Daardoor lopen wij het gevaar om meegesleurd te worden in het proces van de vercriminalisering van Latijns-Amerika.

Curacao juicht de hernieuwde openstelling van de grenzen toe maar wij hebben geen idee wat daarachter schuilt noch hebben wij enig besef van de daaraan klevende voor- en nadelen.

Laten wij duidelijk zijn, wij leven naast een schurkenstaat die behalve het feit dat de staatsmacht in handen is van de drugkartels, het land volgens plaatselijke criminologen verscheurd wordt door acht machtige criminele groeperingen zijnde: (1) de megabandas (grote rovende, stelende en moordende bendes geschat op een totaal van 110 groepen die het land in hun greep houden), (2)de Colectivos, (3)de Frente Bolivariano de Liberacion (FBL) zijnde paramilitairen, (4) El Pranato carcelario ( Pranes, bendehoofden die vanuit de gevangenissen hun legertje criminelen aansturen), (5) Seudosindicatos de la construccion en seudosindicatos mineros ( zeer aggressieve pseudo-vakbonden uit bouw- en mijnsektor), (6) (ex-) buitenlandse guerillagroepen (FARC, ELN, paramilitares en andere disidente groeperingen, (7) Holding de la corrupcion (zij die zich georganiseerd bezig houden met omkoping, bedreiging, moord,etc, tegen betaling en (8) Holding del trafico illegal de Drogas y legitimacion de capitales (georganiseerde drughandel en witwashandel).

Tussen al deze groepen bestaat er een warboel van kontakten, verbanden maar ook dodelijke rivaliteit, relaties die ook verder reiken dan de landsgrenzen bijvoorbeeld met de Maras in Centraal Amerika. Om alles nog meer complex te maken heeft Maduro zijn eigen elitaire stoottroep in het leven geroepen, de Fuerza de Acciones Especiales (FAES), dit onder het voorwensel van een nodige harde aanpak van de megabandas.

Alle drie de stoottroepen dragen een doodskop in hun embleem, een macabere overeenkomst waar de FAES blijkbaar trots op is | Getty
De FAES heeft intussen meer dan duizend standrechtelijke executies op haar naam staan en begint qua gedrag met de dag meer te lijken op de SS-Totenkopf-division, een van de meest gruwelijke SS-eenheden van het Derde Rijk of op de bloeddorstige Haitiaanse Tonton Macoute militia van dictator Francois ‘papa Doc’ Duvalier. Alle drie de stoottroepen dragen een doodskop in hun embleem, een macabere overeenkomst waar de FAES blijkbaar trots op is.

Het zegt heel veel over een land waarin een officieel- en elitair politie-orgaan een doodskop als embleem draagt. Venezuela vertoont alle signalen van een failed state die qua rechtstatelijkheid vervallen is tot het laagste soort dictatorschap dat men zich kan voorstellen.

Kan de regering van Curacao mij dan uitleggen wat de toegevoegde waarde is van het opengooien van de grenzen met een dergelijk door criminaliteit, corruptie, honger, sociale oproer en moordende agressie verziekt land? Wat hebben we daar te zoeken, wat valt er te halen behalve louche deals met onbetrouwbare figuren uit- of leunend aan de rand van de onderwereld?

Ik vraag mij af, waarom stuurt Nederland een brave ambassadeur naar dit land, een goed opgeleide, beschaafde en ervaren diplomaat die ongetwijfeld thuis is in alle aspekten van het diplomatieke regime, maar absoluut geen partij is voor keiharde, belazerende- en meedogenloze criminelen voor wie het diplomatieke podium enkel een onbetekenende- en bespottelijke (maar noodzakelijke) vertoning is ter verschansing van hun criminele aktiviteiten. Maar goed, Nederland zal daar wel zijn reden voor hebben, het feit dat het Land daarmee Guaido en de Venezolaanse bevolking voor aap laat staan doet er niet toe.

De enthousiaste houding van Curacao voor heropening van de grenzen is verbazendwekkend kinderlijk en ondoordacht, maar goed, ik verval in herhaling wanneer ik stel dat geo-politiek niet onze sterktste kant is. Zolang Maduro aan de macht is bestaat er geen enkele reden om een geleidelijke grensopening te overwegen en kunnen wij ons land in die richting beter potdicht gesloten houden.

Voor Curacao zie ik overigens wel een prachtige rol weggelegd in de post-Maduro periode als internationaal steunpunt voor de wederopbouw van Venezuela, een rol die wij nu reeds kunnen helpen kneden door een grotere verbondenheid te tonen met het Venezolaanse volk, door het vertrouwen van de regio te herwinnen en door een meer Latijns-Amerikaans saamhorigheids gevoel te kweken met al die landen die een duidelijk standpunt innemen tegen het verwoestende regime van de nacro-dictator.

GEORGE LICHTVELD

2 reacties

  1. Het is toch niet zo moeilijk om een mensenrechten tribunaal te laten uitvoeren? In dat geval zouden er meerdere landen zijn die dit willen financieren. De infrastructuur bestaat er eigenlijk al voor.

    En verdachten zijn dan ook de helpers, en de helpers-helpers. Ik vraag me af of diegenen op de eilanden die voordeel halen uit een relatie met het dictatoriale regime in Venezuela zich bewust zijn van hun strafbaarheid of risico’s.

    In het gunstige geval kom je in de gevangenis in Den Haag bij het Hof, in het slechtste geval wordt het Guantanamo, en dan zonder kans op proces.
    Niemand laat een traan om de te veroordelen collaborateurs.

  2. Op Curacao is het bekend dat vervente Chavistas de toon aangeven in bepaalde vakbondskringen en dat er zelfs een ex-premier zwaar lobbyt om wederom met witwas-machine PDVSA in zee te gaan.
    Gelukkig weten we zonder de namen te noemen wie hier bedoeld wordt.
    Shame on you !!

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties