26.4 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

OM | ‘De criminaliteit op Curaçao, een blik vooruit’

HomeNieuwsOM | 'De criminaliteit op Curaçao, een blik vooruit'
Guus Schram PG
Procureur Generaal Mr. Guus Schram: ‘De criminaliteit op Curaçao, een blik vooruit’

“De criminaliteit op Curaçao, een blik vooruit”, inleiding ter gelegenheid van de conferentie ‘Kòrsou di ta basta awor’, Curacao, 24-25 november 2014, Guus Schram, Procureur-Generaal van Curaçao, van Sint Maarten, en van Bonaire, Sint Eustatius en Saba

Dames en heren, goedenavond, bon nochi,

Vandaag en morgen staan we stil bij de criminaliteit op Curacao en verkennen we de vraag op welke wijze wij deze effectief zouden kunnen bestrijden.

Het zal u niet verbazen dat beide vragen voor het Openbaar Ministerie bijzonder relevant zijn. Ik ben dan ook verheugd dat ik vandaag uitgenodigd ben om hier iets over te zeggen. Ik zal het daarbij niet mooier maken dan het is. Daarvoor is de criminaliteit te alom vertegenwoordigd, te gewelddadig en te veel in onze samenleving doorgedrongen.

Het is nu november 2014, ruim vier jaar na 101010. Een mooi moment om eens terug te kijken. Wat zien we nu de kruitdampen van oktober 2010 enigszins zijn opgetrokken?

Wij hebben op 101010 een moeizame werkelijkheid geschapen. Een werkelijkheid die gecompliceerd is; het valt aan ingewijden al nauwelijks uit te leggen hoe de staatkundige legpuzzel in het Caribisch gebied eruit ziet, laat staan dat een buitenstaander er iets van begrijpt. Maar ook een werkelijkheid die soms moelijk werkbaar is.

Bijkomend en complicerend aspect is dat op 101010 werd gedacht dat de klus was geklaard. Betrokken ambtenaren gingen weer wat anders doen en de enorme bezuinigingensdruk in Nederland zorgde er voor dat de lucht definitief uit dit proces liep. 101010 werd daarmee een eindpunt, terwijl het een beginpunt, een vertrekpunt had moeten zijn.

Ik denk dat dit tot een aantal ontwikkelingen heeft geleid:
– De middelpunt-vliedende krachten gingen hun werk doen. De landen hier gingen voor zichzelf;
– Het begrip samenwerken werd beladen en belast. Wij zijn geen autonoom land geworden in het Koninkrijk, zo klinkt het, om te worden opgescheept met een – als opgelegd beleefde – samenwerking;
– En ook Nederland ging voor zichzelf. De politieke belangstelling voor de overzijde werd lauw en als die er is, voert het cynisme vaak de boventoon.

Deze ontwikkelingen hebben de rechtshandhaving in zijn geheel geen goed gedaan en op een aantal onderdelen zelfs ernstig in gevaar gebracht. Ook heeft het de samenwerking op het terrein van criminaliteitsbestrijding tussen de landen binnen het Koninkrijk gebureaucratiseerd en belemmerd.

De realiteit van vandaag heeft ons met de neus op de feiten gedrukt. De bedreigingen vanuit de internationale georganiseerde misdaad zijn onverminderd groot, zo niet groter dan vier jaar geleden. Wij zijn qua infrastructuur op dit moment nog niet opgewassen tegen de bedreigingen van deze misdaadsvorm die juist de kwetsbare schaal van jonge democratieen en kleinschalige samenlevingen zoals Curacao opzoekt om zich te nestelen.

De moord op Wiels, de wild-west schietpartij tussen de Duitse toeristen op vliegveld Hato, grote problemen met invullen van de formatie van het management van het KPC en daarmee met het functioneren van het Korps als geheel, hebben ons hard wakker geschud. Daarbij komt nog dat Curacao te maken heeft met een geweldsgolf die zijn weerga niet kent.

Ik maak me grote zorgen om deze criminaliteit en de toename daarvan. Sterker nog ik heb er pijn in mijn buik van. Want laten wij vooral niet vergeten waarom we dit doen, waarom we hier zitten: Wij doen het om een betere samenleving te creeeren met minder criminaliteit. En tot nu toe is met name die samenleving de dupe. Zij zijn het die worden overvallen, beroofd, verkracht, bestolen en vermoord in Dushi Curacao.

Toen ik een jaar geleden voor het eerst in Curacao kwam, werd mij verteld dat we hier nu eenmaal leven in een Zuid-Amerikaanse cultuur en dat criminaliteit met veel geweld en veel slachtoffers daar gewoon bij hoort. Ik heb altijd moeite gehad met dit argument. Al was het maar omdat je er door in slaap wordt gesust en criminaliteit bijna een pittoresque romantisch tintje krijgt. Daar is geen enkele aanleiding voor. Wat heeft een slachtoffer van een gewelddadige atrako aan de verklaring dat we nu eenmaal leven in een Zuid-Amerikaanse cultuur? Niets.

De criminaliteit op Curacao is in alle opzichten hoog. Bovendien vormt de georganiseerde ondermijnende misdaad een serieuze bedreiging voor de Curaçaose samenleving. Deze vorm van criminaliteit is niet altijd even zichtbaar maar heeft wel zichtbare gevolgen voor de burger. Verloedering op straat, drugshandel, afpersing en andere criminaliteitsvormen zijn hier het gevolg van en raken helaas vaak de sociaaleconomisch zwakkere wijken en burgers.

Dames en heren, er past hier maar één conclusie, het is vijf voor twaalf geweest. Toch ben ik niet moedeloos. Ik ben er van overtuigd dat een succesvolle aanpak mogelijk is, mits er wordt opgetreden door één georganiseerde overheid.

Ik ben daarom ontzettend blij dat Curacao steeds meer, vaker en harder zegt; het is genoeg, ta basta awor. Een gedeeld besef van de ernst van de situatie is namelijk de eerste en noodzakelijke stap om tot een succesvolle aanpak te komen. Een breed gedeeld besef dat het zo niet langer kan. Wij zullen vanuit die invalshoek met elkaar op zoek moeten gaan naar een adequaat antwoord op de criminaliteit. Dat zullen we zelf moeten doen, maar we zullen daarin ook een balans moeten vinden tussen ‘wat we zelf doen’ en gezamenlijkheid, want alleen in die gezamenlijkheid zijn wij opgewassen tegen de georganiseerde criminaliteit.

Een effectieve aanpak van de criminaliteit vereist – tenminste:
– Intensieve samenwerking binnen en buiten het Koninkrijk,
– op samenwerking gerichte opsporingsdiensten en Openbaar Ministerie,
– Een KPC, Landsrecherche, RST en een OM die geequipeerd zijn om criminaliteit effectief en adequaat te kunnen bestrijden; binnen maar vooral ook buiten het strafrecht
– in strafrecht gespecialiseerde rechters, die ervaring hebben in de aanpak van de georganiseerde criminaliteit
– effectieve executie van straffen en maatregelen

Ik denk dat het tijd is om vanuit die gedachte te werken aan een lange termijn strategie, die breder is dan de klassieke aanpak van de criminaliteit.

Ter uitwerking van die strategie werkt het Openbaar Ministerie al aan het ontwikkelen en uitbouwen van een netwerkoriëntatie om misdaad te bestrijden. Dat gaat bijvoorbeeld om het nauwer samenwerken met andere overheidsorganen die signalen van crimineel gedrag ontvangen. Het kan ook gaan om het bereiken van private partijen en maatschappelijke organisaties die bewust of onbewust een rol spelen in het faciliteren van crimineel gedrag.

Deze netwerkaanpak vraagt een andere rolopvatting van het OM. Het OM moet niet handelen nadat een misdaad is begaan, maar hier juist op anticiperen. Een andere timing dus. Ook de focus van het OM moet anders zijn: door niet gericht te zijn op één specifieke zaak, maar op een netwerk van partijen die misdaad faciliteren. De vorm van sturen is anders: door niet te sturen vanuit een wettelijke basis, maar samenwerking te zoeken vanuit een horizontale gelijkwaardige verhouding. De strategie is anders: door signalen niet te verzamelen om een zaak op te bouwen, maar signalen te analyseren om de onderliggende patronen te begrijpen en strafbare feiten te voorkomen.

Daarmee is ook de arena waarin het OM haar werk doet anders: door niet alleen te opereren in de rechtszaal, maar vooral ‘buiten’ in het bredere netwerk van relevante partijen. En onze ambitie is anders: door niet te mikken op prestaties en productie maar op het maatschappelijk effect. Daar doen we het tenslotte voor

Met Ta Basta Awor, Duradero en de Toko di Prevenshon zet het OM nu al de eerste stappen op dit pad. De positieve ervaringen hiermee laten het succes van deze aanpak zien en we zullen daar mee doorgaan.

Echter, de ambitie van het OM gaat veel verder. Ik noem drie voorbeelden waarop het Openbaar Ministerie wil gaan intensiveren; de aanpak van financiele criminaliteit, het afpakken van crimineel vermogen en tenslotte een investering in de jeugd.

Een effectieve aanpak van de financiële criminaliteit vereist een stevig geequipeerd OM en politie met afdoende mankracht, expertise en kennis van de laatste ontwikkelingen inzake financiële criminaliteit. Daarnaast vraagt het ook om een nauw samenwerking en afstemming tussen het OM en het meldpunt MOT. De aanpak van de financiële criminaliteit moet ook verder strekken dan enkel de publieke sector. Meer en meer moeten we het hebben van de public-private partnerships. Daar zullen we als OM voor open staan en we zullen op basis van wederzijds vertrouwen de sector voeden met informatie opdat deze aan de voorkant hierop kan inspelen.

Een tweede speerpunt zal het afpakken van crimineel vermogen zijn. De afgelopen jaren is het integraal afpakken van crimineel vermogen een belangrijke en succesvol methodiek gebleken in verschillende landen. Op Curaçao wordt het afpakken echter nog niet integraal toegepast, maar zijn er al wel diverse diensten die zich er mee bezig houden.

Ik denk dat Curacao gebaat is bij een samenhangende aanpak bij het afpakken van crimineel geld. En om het concreet te maken. Waarom formeren we niet een afpakteam bestaande uit deelnemers van verschillende organisaties?

Zo’n team gaat kortdurende, kansrijke afpakzaken selecteren en aanpakken. De kracht van dit team is dat het snel, daadkrachtig en doordacht opereert en vanuit een integraal vizier direct beslag legt op crimineel verkregen vermogen. Geen lange capaciteit vretende onderzoeken, maar de crimineel raken daar waar het meeste pijn doet; in zijn portemonnee. Het team gaat de meest succesvolle afpakmethodieken toepassen. Ervaringen in het buitenland leren dat voor iedere gulden die wordt geïnvesteerd in zo’n team er voor 3,5 gulden beslag wordt gelegd.Een business-case waar je als overheid niet op kan verliezen.

Ik rond af met mijn grootste zorg; de jeugd. Willen wij de criminaliteit echt bestrijden dan zullen we ons niet alleen moeten richten op de achterkant, de repressie, maar ook op de voorkant, de preventie. We zullen dan werk moeten maken van armoedebestrijding, investeren in achterstandswijken, het onderwijs verbeteren en de jeugd perspectief op werk bieden. Geen gemakkelijke opgave in de huidige economische conjunctuur, maar hier ligt wel de sleutel voor een succesvolle criminaliteitsbestrijding.

En ook hier liggen mogelijkheden. Als ik aan een onderwijzer of een agent vraag welke leerlingen nu nog niet, maar over één jaar wel in aanraking met justitie gekomen dan weet hij feilloos een aantal namen te noemen. Dit betekent dat wij eigenlijk nu al weten wie er volgend jaar het criminele pad op gaan en hun toekomst mogelijk zullen vergooien.

Die wetenschap zouden we moeten gebruiken. Zou het niet interessant zijn onze aandacht op die jongeren te richten bij het eerste contact met politie? Hoe kunnen we voorkomen dat deze jongeren verder afglijden? Wat is daarvoor nodig? Bijzonder onderwijs, ondersteuning van de ouders, straf, perspectief op een baan, sociale vorming of lidmaatschap van een sportclub? Wat kan een maatwerk-aanpak zijn om te voorkomen dat juist deze jongere de criminaliteit in rolt, en hoe kunnen we dat integraal organiseren?

Politie, onderwijs, reclassering, sportclubs, OM, bedrijven, hulpverleningsinstellingen, ministeries, misschien zelfs advocaten en de rechtspraak, nemen hun verantwoordelijheid. Gezamenlijk zouden we op het moment dat een jongere begint af te glijden, bijvoorbeeld door veel te spijbelen, een maatwerk-plan kunnen ontwikkelen en de jongere, de structuur en steun kunnen geven die hij nodig heeft om zich niet verder in de criminaliteit te begeven.

Hiermee brengen we samenhang aan in de verschillende hulpverleningstrajecten die nu al bestaan, kunnen we heel vroeg een interventie plegen en betrekken we ook private partijen bij onze interventies.

Ik ben er van overtuigd dat – naast al onze noodzakelijke repressieve trajecten – zo’n investering in de jeugd noodzakelijk is om de criminaliteitsbestrijding op Curacao duurzaam vorm te geven.

Dames en heren, dank u wel voor uw aandacht.

Bron: Openbaar Ministerie

Dit artikel is geplaatst in

2 reacties

  1. zonder een plan van aanpak zal er niets veranderen”:
    ze dronken een glas deden een plas en alles bleef zoals het was.

    een afpakteam had al veel eerder opgericht moeten zijn.
    en men weet welke jongeren gevaar lopen om het verkeerde pad op te gaan.
    Daart zou dan meteen actie op uitgevoerd moeten worden.
    maar wie gaat het doen en wie gaat het betalen.
    leuk zo een conferentie, maar het kost een hoop geld en levert niks op.

  2. een beetje een vaag en oppervlakkig verhaal. Nergens worden concrete voorbeelden gegeven.Het blijft bij oppervlakkigheden en de beweringen worden niet gestaafd met cijfers. Er is duidelijk geen tekstschrijver overheen geweest; een zin met zowel OVT als OTT kan niet.
    Dit is blijkbaar een belangrijke conferentie; ik had verwacht dat het hoofd van het OM de gelegenheid had aangegrepen om hier een paar duidelijk plannen te presenteren. Aan het eind wordt het engagement van Schram zichtbaar en wordt duidelijk wat hij wil, namelijk alles. Maar dat lijkt me ook weer contraproductief.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties