Stichting Dierenhulp bestaat op 14 februari officieel 25 jaar. Een hongerig hondje op het strand van Isla Margarita, een eiland voor de kust van Venezuela. Daar begon in 1996 de hulp aan zwerfhonden.
Een kwart eeuw later heeft Stichting Dierenhulp het leven van ruim 50.000 honden, katten en ezels in de Caribische regio, Spanje en Griekenland verbeterd.
“Door sterilisatie van volwassen dieren is tevens het leed van talloze nakomelingen voorkomen,” zegt Dierenhulp-oprichter Mark Erwin Vos. “Minder zwerfdieren, dat is en blijft ons doel. Ook in 2021. De COVID-19-pandemie heeft tot een toename van het aantal zwerfdieren geleid en ook ondervoeding van huisdieren is een groeiend probleem.”
Stichting Dierenhulp vraagt daarom ook dit jaar steun van dierenartsen, vrijwilligers en sponsors. “Samen kunnen we het leven van dier en mens verbeteren.”
Een van de gebieden waar Stichting Dierenhulp actief is, sinds 2000, is Bonaire. Destijds gestart met het helpen van de ezels die er leven. “Een bijzondere gemeente van Nederland,” zegt Vos. “Wat vooral bijzonder is, is dat een huisdier op Bonaire – in feite een Nederlands dier – daar totaal geen rechten heeft.”
Stichting Dierenhulp bood de Eilandsraad al in 2017 een wetsvoorstel aan, een ontwerp-Hondenverordening, opgesteld door wetgevingsjuristen in samenspraak met dierenartsen, politie, de Officier van Justitie en enkele welwillende politici. De nieuwe Hondenverordening wacht nog steeds op goedkeuring.
“Ondanks steun van de politiechef die de noodzaak van de nieuwe verordening inziet,” zegt Vos. “De politie op Bonaire kan op basis van de bestaande wetgeving niet afdoende optreden tegen mensen die hun huisdieren verwaarlozen, mishandelen of dumpen. Het Eilandbestuur werkt niet mee, en in Den Haag schuift men het onderwerp van zich af.”
Ook op Curacao hebben dieren vrijwel geen rechten, zo stelt Stichting Dierenhulp. Een concept-Hondenverordening werd drie jaar geleden aangeboden. Daarvoor was eerder samen gewerkt met de fractie van PAIS. Het wetsvoorstel is besproken en aangepast, sindsdien ligt het volgens Vos op de plank. Een machteloos gevoel, zegt Vos. “We geven niet op, we blijven praten en aandacht vragen voor dierenleed op de eilanden.”
Sinds 2009 laat Stichting Dierenhulp op Curaçao en Bonaire honden en katten steriliseren en castreren. Om ongewenste nesten en de verspreiding van pijnlijke seksueel overdraagbare aandoeningen te voorkomen. “Verreweg de meeste dieren die we helpen zijn van mensen die heel weinig te besteden hebben of in armoede leven,” zegt Vos. “Zij hoeven niet te betalen voor sterilisatie van hun huisdieren. Zo helpen we mens en dier.”
Elke week gaan vrijwilligers met vangkooien op pad om wilde katten te vangen. Vos: “De gevangen katten worden behandeld, geregistreerd en weer teruggezet waar ze vandaan kwamen. Tijdens de sterilisatie of castratie haalt de dierenarts een stukje van een oor, zodat de vrijwilligers later op afstand kunnen zien dat de kat al geholpen is en niet weer gevangen wordt.”
De vangkooi wordt soms ook ingezet om bange, schichtige honden te vangen, legt Vos uit. “Voor de honden op Bonaire proberen we een foster te vinden. Tenzij ze op straat in een voerprogramma zitten, kunnen ze niet teruggezet worden.” Een hond kan niet zelf, zonder hulp van mensen, overleven. De hond is de enige diersoort die, in de loop van 10.000 jaar, zodanig gedomesticeerd is en door fokken genetisch veranderd, dat dit dier voor zijn voedsel en verzorging van de mens afhankelijk is, zo stelt Vos. Hij vervolgt: “Pups die op straat geboren worden, wacht een lijdensweg. De meeste maken geen kans. Daarom zijn sterilisatie en castratie zo belangrijk. Om al dat leed te voorkomen.”
Wie zich op één of andere manier wil inzetten voor het lot van dieren, kan contact opnemen met Stichting Dierenhulp op: +5999 523-5677 Webadres: www.dierenhulp.nl
Bron: Nu.cw