DEN HAAG – Verschillende Antilliaanse ondernemers kwamen zaterdag in Den Haag bijeen op het netwerkevenement van de populaire Facebookgroep Ku kiko mi por Sirbibo. Alhoewel de drang van Antilliaanse ondernemers in Nederland om de krachten te bundelen al lang bestaat, lijken dit soort evenementen nog broodnodig.
Volgens Sherry Poulo, de organisator van het evenement en oprichter van de Facebookgroep, is het belangrijk dat dit soort evenementen georganiseerd worden, omdat Antillianen in Nederland vaak nog worden afgeschilderd als bolletjesslikker of werkloos.
Vooroordelen
Ana Alcantara, die ooit het Netwerk Antilliaanse Ondernemers (NANTO) oprichtte is het met Poulo eens. Het stoorde haar dat Antillianen in de jaren ’90 niet als ondernemend bekend stonden.
De taalbarrière is volgens Alcantara een groot probleem voor beginnende ondernemers. Ze juicht het dan ook toe dat Antilliaanse Nederlanders met elkaar samenwerken, omdat zij elkaar eerder tips en advies durven te vragen. “Taal is emotie. Je uit jezelf toch het beste in je eigen taal.’’ Vooral de psychologische steun van mede-Antillianen vindt zij een belangrijke reden om te blijven netwerken met elkaar.
Psychische steun
“Op welk evenement kun je nou in het Papiaments praten over dit soort dingen?’” Ook Poulo zegt dat een eigen netwerk voor onderling begrip en psychologische steun zorgt. “De mensen komen hier vooral om met elkaar te spreken over hoe ze om moeten gaan met de voordelen die er over Antillianen in Nederland bestaan op de werkvloer. Dan voelt het toch vertrouwd om dat in je eigen taal te kunnen doen.”
Volgens Poulo er een grote groep Antilliaanse ondernemers in Nederland. Maar omdat de Kamer van Koophandel niet op etniciteit registreert en mensen van de eilanden op papier Nederlander zijn is het moeilijk te achterhalen hoe groot de groep precies is.
Slavernijverleden
Maar toch is er ook kritiek op de onderlinge samenwerking tussen Antillianen in Nederland. Velen vragen zich af ‘waarom het de Chinezen en de Turken wel lukt om elkaar te ondersteunen, maar het bij ons zo moeilijk is om een eenheid te vormen?’
Volgens Alcantara is dat altijd zo geweest en komt dat door het slavernijverleden, waar op de plantages iedere verbinding of eenheid tegen werd gegaan. “Terwijl je juist grotere dingen kan maken als je samenwerkt.”
Roos Leerdam-Bulo, voorzitter van Vereniging Antilliaans Netwerk is het hiermee eens. Met haar vereniging zet zij zich al twintig jaar in om Antillianen in Nederland te verbinden. Hard werken, doorzetten en netwerken vanuit de inhoud moeten volgens Leerdam-Bulo de boventoon voeren. “As je samen een vuist maakt kun je de doelen bereiken die je voor ogen hebt en krijg je ook een seat at the table.”
Optimisme
Het optimisme en de gezelligheid zijn door de hele zaal voelbaar. De ondernemers worden de hele avond verwend met lekkernijen als stoba, kaasballetjes en cupcakes. Er wordt veel gelachen, maar aan tafel worden pittige onderwerpen niet geschuwd.
Aan het eind van de avond spreekt Poulo de ondernemers inspirerend toe. Hun aanwezigheid is voor Poulo ‘een bewijs dat het bundelen van Antilliaanse ondernemers in Nederland wel degelijk kan’.
Bron: NTR/Caribisch Netwerk
De taalbarrière was en is nog steeds de oorzaak van enkele en zelfs vele teleurstellingen van jiu di Corsow in Nederland. Wat met de taalbarrière gebeurt, geldt ook voor de andere barrières die er tegenwoordig ten gevolge van het verschil in ras, nationaliteit en stam bestaan. En door een taalbarrière kan er een nog grotere en onnodige kloof in communicatie in een vreemd land ontstaan. Maar deze taal barrière is heel gemakkelijk te overwinnen, vooral in Nederland. Maar er komt alleen maar Papiaments in hun geest/verstand en de Nederlandse woorden en zinnen lijken te verdwijnen. Het heeft enorme voordeel als men de taal van het land leert en kent, het geeft enorme voldoening en vooral zekerheid, vooral in gesprekken. Door de taal te beheersen wat betreft lezen, spreken, en vooral schrijven leert men ook de cultuur en de mentaliteit van het land kennen en hierdoor kan men de kloof overbruggen. Het vereist wel een enorme discipline en motivatie. Maar ja, het is ten goede en ten voordele van een ieder die erbij wil zijn, die erbij wil behoren……………………………..
Helemaal eens met de analyse van John bash in deze. Wat vindt jij drechi?
Een antilliaan gunt een andere antilliaan niets. Daarom zullen ze ook niet verder komen als ondernemer, als ze zich op de antillianen blijven richten.
Op Curaçao idem dito. Waarom zijn de meeste toko’s, minimarkets en kledingwinkels in handen van anderen? En wordt er wel door antillianen gekocht bij deze zaken?
Het is puur een mentaliteits kwestie en heeft niets te maken met slavernij verleden. De huidige antillianen hebben niet eens de slavernij meegemaakt.
Klagen in je eigen taal? Probeer eerst dat brabbel taaltje weg te bonjouren.
Ik ben zelf een ras echte antilliaan. Maar ik weiger om dit taaltje te spreken. Mijn vader zei altijd: met nederlands en engels kom je veel verder in de wereld. Met papiaments blijf je stilstaan. Ben hem nog steeds dankbaar voor deze wijsheid.
@CR:
Het is net zoals bij jou en Brian: “Of het is de pest, of het is de cholera”……
De taalbarrière is volgens Alcantara een groot probleem voor beginnende ondernemers.
En daar wordt weinig aan gedaan
Ik ken een groot aantal hardwerkende Antillianen zowel in NL, Miami en hier.
Ik pas ervoor iedereen over één kam te scheren.
Antillianen en hard werken? Is dat niet een klassiek voorbeeld van een paradox?
Ben even op de facebook pagina gaan kijken, het is altijd hetzelfde verhaal bendedonan di pasteshi ku kos dushi. Het lijkt alsof de Curaçaoenaar niets anders kan dan vreten.