Dick Drayer | Achterkant van Curacao
Ik rij er elke dag langs, op weg van huis naar de stad. Even voorbij de toko van Seru Pretu kronkelen verscholen zandweggetjes de mondi in. Wie de eerste struikgewassen achter zich laat, rijdt de armoede tegemoet. Negenhonderd meter van mij vandaan woont Williany Windster, 34 jaar oud, alleenstaande moeder met vier kinderen: Kendrish van elf, Tarriq van negen, Queshendrick van zes en Kyondrick, die twee jaar geleden werd geboren.
Het verhaal van Williany is klassiek voor Curaçao. Op haar 22ste was ze klaar met school en volgde ze haar droom door een opleiding pedagogiek te volgen. Ze wil schooljuf worden. Maat een jaar later raakt ze zwanger en stopt noodgedwongen met haar opleiding. Papa is niet uit zicht, maar woont niet in het huis dat ze gaat bouwen.
Een fundament, vier muren en alleen boven de slaapkamer een dak. Verder komt de bouw niet, want er is geen geld. Er is ook geen keuken, geen stromend water en elektriciteit. In de slaapkamer een matras, waarop mama en de vier kinderen slapen. Als het regent, worden ze nat. Voor het huis staat een oude chevy, aangetast door de tand des tijds. De ramen voor hebben glas, maar de ramen achter slechts een doek. Er is geen voordeur.
Speelgoed voor de kinderen is er niet. Tijdens ons gesprek speelt Kyondrick – de rest is naar school – met de telefoon van zijn moeder. Hij kan het beeld op het scherm met moeite zien, want een oneindig aantal barsten en krassen verraden langdurig gebruik en evenzovele valpartijen.
Rekening
Aanleiding voor mijn bezoek aan Williany is het rapport Caribische kinderen van de rekening, van de Nationale Ombudsman Reinier van Zutphen en Kinderombudsman Margrite Klaverboer. in een rapport dat gisteren is gepubliceerd. Het rapport laat de knelpunten zien waar alleenstaande ouders en kinderen in het Caribisch deel van het Koninkrijk die in armoede leven mee te maken hebben.
Williany’s verhaal op Curaçao past naadloos in de observaties zoals die door de Ombudsmannen beschreven zijn, hoewel die het specifiek heeft over armoede onder kinderen op Bonaire, Saba en Sint Eustatius.
“Ik had niet gerekend op die zwangerschap”, zegt ze. Ik had geen andere keuze, dan met school te stoppen en voor mijn kind te zorgen. Bovendien kwamen er al snel meer kinderen. Williany kwam in de onderstand terecht. Een bijstandsuitkering van de overheid, 325 gulden per maand. Haar moeder heeft een AOV-pensioen van achthonderd gulden per maand en helpt haar dochter zo goed en zo kwaad als het kan. Maar ook zij kan er niet van rondkomen.
Het Centraal Bureau voor de Statistiek rekende uit dat een alleenstaande moeder met twee kinderen vorig jaar bijna 2150 gulden moest verdienen om boven de armoedegrens te blijven. Williany zit daar samen met nog 16.000 gezinnen op Curaçao ruim onder, een kwart van alle huishoudens op Curaçao zit daaronder. Navraag bij het ministerie van Sociale Ontwikkeling en Werkgelegenheid leert dat ze recht heeft op meer. Maar dat weet Williany niet.
De afgelopen twee jaar is er een enorme afstand ontstaan tussen de mensen die hulp nodig hebben en het ministerie. Door de covid-regels kunnen hulpbehoevende mensen niet meer vrij binnen lopen om met een sociaal bewogen empathisch luisterende consulent over hun problemen te praten. Alles moest van de ene dag op de andere online. Veel mensen die hun baan kwijt waren, hadden nauwelijks geld om voor de basale levensbehoeften te betalen laat staan geld voor data op de telefoon om formulieren op de telefoon in te vullen terwijl die overheidsportalen veel technische problemen hadden.
Veel mensen kunnen hun problemen niet eens verbaal verwoorden laat staan schriftelijk. Het is een enorme barrière en iemand vragen om je problemen voor je op te schrijven online betekent dat je moet durven om je probleem met een ander te delen.
Nu het ministerie van Sociale Zaken ook nog het WTC, buiten de stad is ingetrokken, heeft dat een nog grotere afstand gecreëerd. Zij moeten de buurten in, laagdrempelig mensen zoals Williany benaderen. Dat is nu niet het geval.
Boosheid
Met dat ik dit schrijf, komt er een enorme boosheid opzetten. Pik Pisas maakt ruzie met Nederland over Coho – nota bene de laatste strohalm die Curaçao van nog meer armoede kan redden – omdat het een aantasting is van ZIJN autonomie en niet die van Williany. Zij moet ver beneden de armoedegrens zien te overleven en wanneer gaat Pisas daar eens iets aan doen? Wanneer komt de overheid met een plan om armoede structureel te bestrijden. Had hij daarvoor geen geld in Dhubai kunnen vragen?
Op de achtergrond wordt Pisas gesouffleerd door de minister die eigenlijk de armoede zou moeten bestrijden: Ruthmilda Larmonie-Cecilia. Pik en Mimi maken geregeld hun opwachting bij alle recepties over economie met een bijbehorende fotorapportage en persbericht. Maar ze praten niet over huidige armoede en het gebrek aan welzijn onder de bevolking. Het enige wat burgers horen, is dat er geen geld is.
Vorig jaar kon Williany gelukkig meedoen aan een leer/werktraject van het ministerie van Sociale Ontwikkeling. Met behoud van uitkering ging zij overheidsgebouwen schoonmaken en kreeg daarvoor een kleine toelage extra per gewerkt uur. Maar vorige maand sloeg het noodlot toe: op weg naar werk kreeg de auto waarin zij naar haar werk werd gebracht een ongeluk en raakte ze arbeidsongeschikt. Haar leer/werktraject is stopgezet. De harde mededeling van het ministerie: wie niet werkt, krijgt geen geld.
Williany kijkt beteuterd. Haar ogen omhoog. “Mijn kinderen hebben genoeg van de armoede. De oudste sport bij gebrek aan faciliteiten in de eigen wijk in een wijk verderop, maar dat kan alleen als er vervoer is. Met de 325 gulden per maand kan ik niet elke dag warm eten opzetten, vaak is er alleen maar brood. Soms gaan mijn kinderen met een lege maag naar school. Gelukkig is daar een organisatie die af en toe voor een ontbijt zorgt.”
En weer naar school, de opleiding pedagogiek afmaken? “Drie van mijn kinderen gaan naar school, de vierde, Kyondrick, kan naar opvang maar dat kost 160 gulden per maand. Dat kan ik niet betalen.”
Epiloog
Dit verhaal verscheen vandaag in de Nederlandse krant Trouw. Gisteren zette de eindredactie het stuk al online en sindsdien staat de telefoon en whatsapp roodgloeiend. Als eerste reageerde mijn eigen buurt, Santa Catharina:
Veel bewoners van de wijk zijn zich niet bewust van de verborgen armoede om de hoek. Anderen weten het wel, maar leven hun leven, zoals iedereen dat doet. Ik hoor bij beide groepen. Ik weet dat er veel armoede is, maar ook ik rij op de hoofdweg rechtdoor en stop niet om even te kijken hoe het met de buren is.
Een stroom aan spulletjes is ondertussen bij mij langsgebracht en morgen ga ik even langs om wat dingetjes met Williany te bespreken. Ze vroeg om wat pampers – maat vijf – en fruit voor de kinderen. Angelique mijn buurvrouw van nummer twee kwam met spulletjes en een supermarktbon aanzetten, ik zag zelfs chips voor de kinderen. Ook Cristina komt langs met speelgoed en kleren.
Jael schrijft in de groepsapp dat ze mijn artikel gaat delen op Facebook in een groepje van Moeders op Curaçao kijken wat voor hulp ze daar kan krijgen.
Jennifer vraagt zich af of er geen manier is om een structurele oplossing te vinden. Arlette zegt dat we niet alle problemen op de wereld kunnen oplossen maar inderdaad WEL met z’n allen dit gezin helpen.
Rian is een project gestart voor moeders zonder inkomen. Een microkrediet project waar ze Williany voor wil interesseren. Het is een project voor vrouwen die vanwege zorgtaken voor hun kinderen of andere redenen zonder inkomen zijn. Wat zij doen is hen voorzien van tweedehands verkoopbare kleding en speelgoed, als een microkrediet. Zij kunnen deze spullen dan vanuit huis, verkopen aan mensen in hun wijk/omgeving. Opbrengst is dan voor zichzelf.
Op verzoek van Rudy ga ik Williany vragen of ze bereid is om te werken in huishouding en haar man in tuin- schoonmaak.
Mayra is vrijwilliger bij de boekenbank. Zij kunnen sowieso helpen met kleding, schoeisel, speelgoed en klein huisraad.
Zelf uit Nederland komen appjes met het aanbod om te helpen.
Bron: Achterkant van Curacao
@eric,
“Ik blijf erbij, iemand moet Curaçao voor een internationaal tribunaal brengen anders komt hier geen eind aan”.
En mee eens een kortere en betere klap zou zijn regiem veranderen strafrechtelijk onderzoek inbeslagneming van geld en goederen. Dan zijn er gelijk fondsen om er direct wat aan te doen zonder dat “normale burgers” daar onder te lijden hebben.
Aan klagen is prima maar wie waar en wat zijn de consequenties als het eiland aan armoede bestrijding moet gaan doen met de zelfde graaiers aan de macht?
Belasting verhogen voor de normale mensen, dat is wat ze dan doen.
Ik blijf erbij, iemand moet Curaçao voor een internationaal tribunaal brengen anders komt hier geen eind aan. Helaas heb ik de tijd niet. Het wordt tijd dat de wereld te weten krijgt hoe sinberguensa, desgraciado de elite hier op Curaçao is.
Het is niet altijd een kwestie van slechte wil maar vaak gewoon van waardeloze ministers en parlementariërs.
Onze democratie waar we zo trots op moeten zijn functioneert ook niet. De Staten controleren de regering niet en ook de rechtelijke macht blijft stil.
We hebben het over break the chains maar dat zou eigenlijk break the elite and political dictatorship zijn dat we hier hebben
Of de armoede bewust in stand wordt gehouden weet ik niet. Wat wel duidelijk is dat we een regering en staten hebben die zich vooral om zichzelf bekommeren en hun F&F.
Als je 100 gulden hebt en het volk heeft geen eten, woning, educatie en geen kansen en je kiest ervoor om 99 gulden op te maken aan plezier reisjes en zelfverrijking zodat er geen geld is om armoede op te lossen dan is dat wel bewust!
Het verbaast me dat er geen internationale organisatie is waar de armen hier die buiten gesloten worden aangifte tegen de machthebbers op Curaçao kunnen doen.
Een deel van de bevolking systematisch en doelbewust aan de bedelstaf houden moet toch strafbaar gesteld worden?
Volgens mij kan men naar de UN rights officer. (Onze politici zijn ook hierheen gegaan om Nederland aan te klagen wegens slavernij van 150 jaar geleden en verlies van autonomie maar dan kan het volk dezelfde politici ook aanklagen!).
Stuur de UN maar hierheen en laat ze maar onderzoeken wat de politici van Curacao doen!
Of de armoede bewust in stand wordt gehouden weet ik niet. Wat wel duidelijk is dat we een regering en staten hebben die zich vooral om zichzelf bekommeren en hun F&F.
Alhoewel geen fan van Lapas, deze woorden van hem uit een post bij een gelijk bericht mogen elke dag herhaald worden:
“Het valt toch op dat verslaggevers van Curaçaose afkomst en media als Direct TV en TeleCuracao hier geen aandacht aan besteden. Het is schandalig dat dit nog anno 2022 in een land waar ministers en parlementariërs zichzelf rond 16.000 gulden per maand laat uitbetalen en directeuren van overheid nv’s een miljoenen salaris voor zichzelf heeft geregeld.”
Eerste kind een “ongelukje” kan ik begrijpen. Maar nog 3? Na een bevaling krijgen de dames de mogelijkheid al daar om een spiraal te plaatsen. Waarom doen ze dat niet? Kwaad is al geschied en wat nu? Ik zie in het artikel al de oplossing werk. En alle spulletjes helpen zeker en praten en luisteren en weer en proberen ze bewust te maken dat er maar één persoon is die je echt kan helpen is JEZELF. Niet afhankelijk blijven van regeringen en anderen maar zelf werken aan een goed toekomst voor jezelf en je kinderen.
Goede post @Eclapa
Het vergt behalve compassie ook intellect om aan een regering deel te nemen.
Sinds wanneer is blond zijn ‘dom’ vraag ik me zomaar even af.
Kinderen die zonder eten naar school gaan, valt dat onder de minister van onderwijs, sociale zaken of volksgezondheid? Met alle 3 deze ministers zijn deze kinderen in de aap gelogeerd.
Die van onderwijs heeft geen kaas van onderwijs gegeten en investeert het liefst in gebouwen, die van sociale zaken wilt de bevolking het liefst zien creperen en die van volksgezondheid weet van voren niet dat ze van achteren leeft.
Het is niet altijd een kwestie van slechte wil maar vaak gewoon van waardeloze ministers en parlementariërs.
Ben het met @Dislect eens. De armoede wordt bewust in stand gehouden. Maar vergeet ook niet dat armoede business is. Iedereen verdiend eraan, medewerkers van hulpverlenende instellingen, gevangenissen, incassobureaus en schuldhulpverlening die de subsidies voor armoedebestrijding opstrijken, advocaten niet te vergeten die mensen bijstaan omdat zij door armoede het verkeerde pad opgaan, toeleveringsbedrijven (wasbedrijf, eten voor de gevangenis wat vaak van buiten komt).
En vergeet vooral NL niet, als bekende flipperkast die al jaren voor de armoede betaald.
We hebben een regering gehad die de onafhankelijkheid vierden en voorspoed voor iedereen beloofde.
We hebben een regering gehad die de corruptie aan ging pakken
We hebben een regering die op ging komen voor het volk.
Het is allang geaccepteerd dat de verkiezingsbelofte “vergeten” zijn de dag na de verkiezingen.
Net als het geaccepteerd is dat niets echt veranderd. en zo maakt het niet uit op wie je stemt, des te belangrijk is het feestje de rum en de kip. Dat is doorslaggevend voor de uitslag.
goed artikel van Dick Drayer: deze regering zou toch opkomen voor “het volk”, betekent dat “hun volk” zijnde F&F?
Als ik het zo lees is mevrouw zeker geen dom blondje. Na haar school afgemaakt hebben , ging ze Pedagogie studeren. Ik neem aan in Nederland. Tja dan kom je een “Gai Mangel” tegen en beland je in bed met hem. De natuur doet zijn werk en je raakt zwanger. Tijdens de zwangerschap kun je nog steeds studeren, na je zwangerschap ook. Er is geen enkele reden om “gedwongen te stoppen” met je studie. Maar goed moeders wilde thuis blijven voor haar kind. Moeders kon uiteraard denken van “zodra het kan ga ik verder met mijn studie, of een thuis studie doen. Maar neen, het werd de zoete inval waarbij vele Junnies di Pariba of Entos van patras di seru, kwamen en gingen. En ja dan sta je daar opeens met 4 kinderen, levende tussen 4 muren en een lekkend dak en een oud matras.
Het wordt tijd dat men op Curacao echte sexuele voorlichting gaat geven. Aan de meiden uitleggen dat de Junnies en Entos, lowlife figuren zijn die niks om jouw geven. Dat je nadat je een kind hebt gekregen zij niet eens naar je zwaaien als ze langsrazen in hun auto met airco terwijl jij over de zandweg sloft in de brandende zon met 3 kinderen aan je hand en een bolle buik van de 4e. Dat je waarde aan jezelf moet geven. En er dient een tegen sharia aanschurkende wetgeving te komen. Elke man die getrouwt is of een gezin heeft of een vriendin heeft en er een byside opna houdt, wordt op het plein van Punda tegenover Fort Amsterdam vastgebonden aan een paal met ontblote rug. Na een middagje in de brandende zon te hebben gestaan dan gaat de kat met de 7 staarten over de rug heen. Moet je zien hoe snel het afgelopen is deze ongein.
Geef mij het mandaat en zie hoe ik het eiland schoonveeg van de viesterij die er nu rondloopt.
Het verbaast me dat er geen internationale organisatie is waar de armen hier die buiten gesloten worden aangifte tegen de machthebbers op Curaçao kunnen doen.
Een deel van de bevolking systematisch en doelbewust aan de bedelstaf houden moet toch strafbaar gesteld worden?
Het is wel zo dat armoede ook in hele rijke landen bestaat zelfs in Nederland moeten mensen van de voedselbank eten.
In Nederland gaan ze wel anders om met armoede daar maken ze amusement van zo hebben ze daar een reality programma waar miljonairs voor een maand arm mogen spelen. Zo is daar elke week een programma te zien, de Meilandjes een familie rond een hysterische nicht, Martien Meiland, iemand die niets kan en een ton per week van tv-station SBS6 krijgt voor even hysterisch op TV te doen.
De ydk, Papiaments talige, schurkt aan bij het “bestuur” dit zijn Taboo’s .
Stel je voor dat de 1/3de van de bevolking er achter komt dat het niet aan Nederland ligt maar dat ze door ” hun eigen” bestuur in deze positie zijn gekomen en daarin gehouden worden.
Dit is een van de voordelen van de taalbarrière, je kan de informatie sturen.
Nee het is geen opzet.
Dick Drayer durft het wel weer aan terwijl de YDK media weer muisstil zijn
@dick drayer,
Ik deel de boosheid en verontwaardiging.
Het is een structureel probleem, naar mijn mening bewust gecreëerd en instant gehouden.
Maar hoe dan ook structurele problemen moeten structureel opgelost worden.
Als dat niet gebeurt is de verontwaardiging binnen een week of twee weer vergeten, de handouts weer weg en is het net als daarvoor.
1/3 van de bevolking zit op of onder het bestaansminimum en zijn, voor de politiek, alleen interessant bij verkiezingen en dan is hun stem goedkoop.
Ik kan het ze echt niet kwalijk nemen: ze weten dat ze, op termijn niets van de politiek hoeven te verwachten.
Ongeacht op welke partij ze hun stem uitbrengen en ze leven bij de dag.
En als je bij een bevroren kip krijgt krijg je nog iets van ze..
Er wordt door sommigen gezegd dat de oorzaak ligt in mentaliteit en cultuur.
Daar ben ik het niet mee eens:
De oorzaak ligt in een systeem die misstanden cultiveert en in stand houdt.
Het systeem zorgt voor een status quo zonder beleid, behalve het zorgen voor F &F en het ontkennen van verantwoording.
Maar dat is mijn, niet academiesche, mening.
Goed artikel, Dick. Ik weet precies welke mevrouw je bedoeld. Ik begrijp ook jouw boosheid. Erger vind ik de schaamteloosheid van deze regering en de cowns van de Staten.
Ze durven nog te baselen extra fractiemedewerkers nodig te hebben, zoals Calmes aangaf “hij heeft het zo druk hij kan er ‘s nachts niet van slapen.
Wat een super schoft.