WILLEMSTAD — Milieuorganisatie Stichting Schoon Milieu Op Curaçao (Smoc) heeft een verzoek ingediend bij het Europees Hof voor Rechten van de Mens.

“Het doel is om de staat der Nederlanden, die volgens artikel 56 van het EVRM verantwoordelijk is voor het overzees gebied Curaçao, te dwingen om aan haar verplichting te voldoen en als overheid toe te zien, daar waar overtredingen zijn en er sprake is van repeterende ernstige milieuvervuiling door de Isla, de normen te handhaven”

, aldus Smoc-voorzitter Peter van Leeuwen.

De milieuorganisatie verwijst naar het feit dat bij handhaving de ‘mondiaal gehanteerde normen van de World Health Organization (WHO) gehanteerd dienen te worden’.

“Dus niet de verouderde, uit 1994 daterende normen die op Curaçao zijn vastgesteld.
Enkel een serieuze prikkel kan verandering brengen in de opstelling van de autoriteiten.
Dat betekent het opleggen van een zeer hoge boete en/ of schadevergoeding. Indien nodig ook het opleggen van de maatregel van sluiten en renovatie van de raffinaderij”

, aldus Van Leeuwen, die stelt dat Smoc na zeven jaar procederen het vertrouwen kwijt is dat de overheid daadwerkelijk, voor de burger merkbaar, zal optreden.

“Die onwil om op te treden, beperkt zich niet alleen tot het bestuurlijke deel van de overheid, maar ook tot de rechtspraak.
De muur van onwil is – afgezet tegen het levensbelang dat Smoc nastreeft – bevreemdend en op de lange duur zeer frustrerend.
Mensenrechtenschendingen kunnen zodoende onbestraft continueren.
De Nederlandse overheid weigert haar verantwoordelijkheid te nemen en staat de schendingen van de Rechten van de Mens binnen het Koninkrijk toe.
Er rest ons helaas geen andere stap dan de zaak aan het Europees Hof voor te leggen”

, aldus Van Leeuwen.
Het acht pagina’s tellende verzoek van Smoc is voorzien van 29 bijlagen, waarin de diverse overtredingen van de Rechten van de Mens opgesomd en toegelicht worden. Een korte opsomming van de overtreden EVRM-artikelen:

“De overheid zorgt er niet voor dat de schendingen van de milieunormen door Isla op passende wijze worden voorkomen, bestreden en bestraft.
Zij stelt geen onafhankelijk onderzoek in na calamiteiten.
Het vereiste wetgevende en administratieve kader om het leven te beschermen staat enkel op papier.
De overheid mist elk doen om daadwerkelijk te handhaven.
Wetenschappelijk is vast komen te staan dat er jaarlijks achttien vroegtijdige doden zijn ten gevolge van de uitstoot van zwaveldioxide en fijnstof, alleen al door Isla”

, aldus Van Leeuwen, die zich hier baseert op artikel 1 en 2 van de EVRM-artikelen.
Ook stelt Smoc dat naar aanleiding van het Lar-Hof-vonnis, dat na zeven jaar procederen in 2012 alle voorgaande Larvonnissen van tafel veegde, er ‘niet van een onpartijdige rechtspraak kan worden gesproken’.

“De ernstige milieuvervuiling tast het welzijn van de mensen aan en belemmert hen zodanig bij het genot van hun woning en het persoonlijk leven dat er sprake is van schending van het recht als bedoeld in artikel 8.
Het is vervuiling door een derde (de Isla) waarbij de overheid is gehouden de nodige regelgevende en handhavende maatregelen te treffen.
Op Curaçao doet de overheid niets om invulling te geven aan deze verplichting.”

Smoc stelt dat bij gevaarlijke activiteiten, er door de overheid ‘bijzondere nadruk moet worden gelegd op het recht van het publiek op informatie’.

“De overheid moet door middel van een effectieve en toegankelijke procedure mensen in de gelegenheid stellen toegang te verkrijgen tot alle relevante en aangewezen informatie.
Er wordt ondanks herhaaldelijk verzoek, geen informatie gegeven, niet over de omvang van een ramp en tevens niet over de stoffen die zijn vrijgekomen.
De overheid zwijgt te allen tijde.
Verzoeken om informatie, regelmatig door Smoc gedaan, worden genegeerd”

, aldus Van Leeuwen, die meent dat alle adviezen die de overheid zelf in diverse rapporten heeft laten opstellen, op het gebied van informatie en communicatie, nooit zijn opgevolgd.