WILLEMSTAD – Op Curaçao is tijdens Dia di lucha pa libertat (de dag van de vrijheidsstrijd) de grote slavenopstand herdacht tijdens de Tulaherdenking. Als leider van deze opstand was Tula een van de belangrijkste vrijheidsstrijders van de Nederlandse Antillen.
Vorig jaar werd tijdens de Tulaherdenking het online slavenregister gelanceerd. De database van het Slavenregister was volgens Max Scriwanek, directeur van het Nationaal Archief Curaçao de eerste fase van een groter project. “In samenwerking met de Radboud Universiteit zijn we begonnen met een subsidieaanvraag voor fase twee: de database van onze Burgerlijke Standsregisters koppelen aan de database van de slavenregisters.”
Ook andere registraties worden daaraan gekoppeld, bijvoorbeeld de manumissie-registraties (vrijkopen of vrijmaken uit slavernij) en de borderellen van uitbetalingen bij de emancipatie (afschaffing slavernij 1863), aldus Scriwanek. Dit project is niet alleen interessant voor de wetenschap maar voor iedereen die afstammen van deze mensen of geïnteresseerd zijn.
Tula DagOp 17 augustus 1795 leidde Tula een van de belangrijkste slavenopstanden in de geschiedenis van de Nederlandse Antillen. De dag wordt traditioneel herdacht bij het Tula-monument met een ceremonie, muziek en speeches. Door de Covid-situatie was er dit jaar geen publiek aanwezig, maar werd de ceremonie online gestreamd. Door het koppelen va de databases wordt het mogelijk om de namen uit de slavernij-periode te volgen in latere periodes of zelfs op achternaam te zoeken naar personen in slavernij (die toen nog geen achternaam hadden). Historisch demografisch onderzoek (doorwerking van slavernij naar latere periodes) wordt hierdoor mogelijk gemaakt, wat een echt researchproject wordt. Onderzoek door Curaçaose student De projectleider van dit onderzoek is historicus Coen van Galen van de Radboud Universiteit. Doormiddel van het in kaart brengen en koppelen van de gegevens hoopt hij een beter beeld te krijgen van de doorwerking van het slavernijverleden. Hij doet dit op het eiland door in de levens te duiken van de inwoners van Curaçao tussen 1839 en 1950. “Wat wij onderzoeken is hoe mensen hun leven opbouwden na de slavernijperiode. Het is namelijk niet zo dat toen de slavernij is afgeschaft, de voormalige slaafgemaakten dezelfde mogelijkheden en kansen hadden.” Uit het onderzoek moet ook meer informatie komen over de mensen die uit de slavernij wisten te ontsnappen en die hebben geprobeerd te vluchten. “De slaafgemaakten die hebben kunnen vluchten, hebben vaak gemeenschappelijke kenmerken. Bijvoorbeeld informatie over slaafgemaakten die op de scheepswerf werkten. Door goed samen te werken wisten ze een boot te bemachtigen en zo te ontsnappen naar Haïti. Deze vluchtpoging was succesvol omdat deze mensen wisten hoe het schip werkte, en hadden contacten in de haven.” De succesvolle vluchtpogingen waren voornamelijk mannen. “Vluchtpogingen van moeders met kinderen waren bijna nooit succesvol. Met kinderen was het heel moeilijk om weg te komen. Dit is data dat we door dit onderzoek te weten komen”, zegt Van Galen.
Tulaherdenking 2021 Iedereen geregistreerd Het kleine beetje informatie wat beschikbaar is over wat een tot slaafgemaakte persoon in die tijd dacht is de informatie dat bekend is over verzetsstrijder Tula. “Tula is de meest ongebruikelijke persoon in de slavernij die je kan vinden. Hij was de leider van een grote slavenopstand (zoveel slavenopstanden zijn er niet geweest op Curaçao) en een pastoor heeft de opinies die hij had over vrijheid opgeschreven. Hij is de enige tot slaafgemaakte van wie dat is gedocumenteerd”, aldus Van Galen.
|
Bron: NTR/CaribischNetwerk
Als je je hele voorruit vervangt met achteruitkijkspiegel is het niet gek dat je overal tegenaan blijft rijden.
Ik ga het verleden niet ontkennen dat is ook niet nodig.
Het is alleen ook niet nodig om het tot cult te verheffen en verdeeldheid te cultiveren.
En dat is precies wat er wel gebeurt.
Open de ogen en zie dat de sjongs er nog zijn ze zijn alleen niet meer wit. Maar nog steeds houden ze mensen onwetend en volgzaam voor eigen gewin zonder zich druk te maken over het belang of het welzijn.
Natuurlijk is slavernij een vreselijk iets. Ik ga nooit in discussie over slavernij met Curaçaoënaars en vooral niet met Surinamers. Ik heb ondervonden hoe agressief men reageert op mijn kijk betreffende slavernij. Wat de voormalige Nederlandse kolonies in de West betreft, zowel de Antilliaanse eilanden en Suriname vind ik n.l. dat de grootste mentale schade niet tijdens de slavernij is veroorzaakt, maar na afschaffing de slavernij. Tijdens de koloniale periode. Het is mijn persoonlijke mening.
Men praat nauwelijks over de koloniale tijd, de periode tussen 1863 en 1950/60. Bovendien is slavernij de menseigen, het is niet leuk, niet goed te praten, maar het is zoals het is. Zo zit de mens nou eenmaal in elkaar. En het is helemaal niet uitgesloten dat er weer eens een tijd zou kunnen aanbreken dat slavernij weer min of meer gelegaliseerd zal worden.
Sterker, bijvoorbeeld in India bestaat er op het het platteland nog steeds echte slavernij. Sommige van die slaven zijn letterlijk geketend aan ijzeren kettingen. Heb ik zelf gezien in een documentaire. Er zijn Indiase families die generaties lang slaven zijn en blijven. Ofschoon er tegenwoordig wel wordt opgetreden. Zo zijn er organisaties die soms slaven gaan bevrijden. Nog niet eens zo lang geleden zijn er ook in Brazilië echte slaven ontdekt. Nog steeds probeert de mens te doen alsof de mens een ontzettend beschaafd wezen is terwijl iedereen weet dat er behalve goedheid ook boosaardigheid in de mens schuilt, elk mens.
De koloniale periode moet echt duidelijker belicht worden, veel van de minderwaardigheidscomplexen waarmee zowel Curaçaoënaars als Surinamers te kampen hebben zijn in de koloniale periode ontstaan, niet tijdens de slavernij.
Ik heb vaak gemerkt dat echte Afrikanen niet de typische minderwaardigheidsgevoelens van Surinamers en Curaçaoënaars kennen of ervaren. Ze hebben niet dezelfde mentale bagage die Antillianen en Surinamers en ook afro-Amerikanen wél met zich meedragen. Wel is het zo dat als ze in Nederland geboren worden die gevoelens kunnen overnemen vanwege hun omgang met kinderen van Surinaams/Antilliaanse komaf. Maar toch niet echt want het zit niet in hun mentale bagage besloten.
Mijn mening!
@ Trots op Korsow, je hebt 100 procent gelijk door te stellen dat stammenstrijd onbewust door generatie op generatie wordt doorgegeven.
Doordat wij negroes joe di Korsowse voorouders, voornamelijk uit Rwanda hier naar toe als slaven zijn verscheept, vechten wij dagelijks constant met elkaar.
Onze voorouders zijn afstamelingen van de Hutu’s en de Tutsie’s, de 2 Rwandese stammen die elkaar al decenniaslang het leven zuur proberen te maken.
Curacao heeft inderdaad een heel lange weg te gaan
Vraag het maar aan Gibi Bacilio!!!!
Post Slavernij Syndroom een begrip dat niet alleen geldt voor de slavernij. Het staat voor de gevolgen van de onderdrukking door brute overheersers. Stammenstrijd, wereld oorlogen, savernij, ontvoeringen, huiselijke onderdrukking. Het wordt onbewust van generatie op generatie doorgegeven. Pas op het moment dat de mens, die het heeft, dit herkent en erkent kan het gestopt worden en kunnen toekomstige generaties er van vrij zijn. De wereld heeft nog een lange weg te gaan.
Het is moeilijk vooruit te komen als je continu in de achteruitkijkspiegels kijkt.