Theo Reitsma | Algemeen Dagblad

Ozzie Albies (24), de honkbaltrots van Curaçao, kan komende nacht met de Atlanta Braves de World Series winnen. Commentator Theo Reitsma zocht zijn familie op in Koraal Specht in Willemstad en keek met moeder Judari naar wedstrijd 5 van de belangrijkste honkbalcompetitie ter wereld.

De moeder van Ozzie Albies is trots op haar jongen in het Amerikaanse honkbal. Natuurlijk is Judari dat, maar haar blije blik verstrakt als ze wordt gevraagd naar de jongensjaren van haar zoon die in de World Series dit jaar een grote rol vervult. Al die drukte, al die vragen van mensen die ze niet kent. Of we een wedstrijd mee mogen kijken, vragen we.

Dan pakt ze haar mobieltje en checkt. Acht uur Curaçaose tijd, acht uur, acht uur; drie duels in de avond in Atlanta. ,,Kijk maar met onze buurt mee, kom zondag maar langs.’’

Ze weet het ook wel, Ozzie is geweldig. Razendsnel als honkloper, flitsend als tweede honkman en aan slag een hitter die net zo gemakkelijk vanaf links of vanaf rechts de pitchers van de tegenpartij aanvalt. Of ze nu linkshandig of rechtshandig gooien, geen probleem, hij switcht als hitter mee. Met een homerun of stootslag en alles daartussenin als resultaat.

Vanaf 2017 speelt hij op het hoogste niveau bij de Atlanta Braves. De mensen uit zijn wijk Koraal Specht in Willemstad op Curaçao genieten van hun mannetje. Hij haalt net de 1.70 meter. Ze hebben niet zo veel om mee te pronken, zijn argwanend richting buitenstaanders met vragen. Zij weten ook wel dat die vreselijke Koraal Specht-gevangenis aan hun wijkgrens vastzit. Bijna pal aan het Teofilo Veld.

Vanaf een andere kant kunnen de rijkere mensen vanuit de woningen in Villapark Zuurzak uitkijken op dat honkbalveld. Daar is het allemaal begonnen voor de kleine Ozzie, in de wijk waar hij opgroeide met mensen die het veel minder hebben.

We zijn heel gewone mensen. We leven hier. Zijn gelukkig
Moeder Ozzie Albies

De eigen televisie van Curaçao is op de dag dat ik door Koraal Specht trek met een televisieploeg naar Amerika gegaan voor een reportage over de vedette die Albies inmiddels is. In de ploeg die uitrukte naar de afgelopen drie wedstrijden in Atlanta, reisde zijn ontdekker mee. Hij, Arnold Zimmerman, zag Ozzie op het Teofilo Veld, hielp hem bij het tekenen van de contracten en vangt hem op in de maanden dat Albies na het seizoen op zijn eiland terug is.

In de sportschool van Zimmerman houdt hij zijn conditie op peil en worden opnames gemaakt om op details terug te kijken, om de slagtechniek te verfijnen. Op het veld wordt er in de maanden tot de start van elk voorseizoen in de MLB op Curaçao ook regelmatig getraind. Profs en zij die dat nastreven komen dan bij elkaar.

Ozhaino Jurdy Jiandro ‘Ozzie’ Albies is 24 jaar, heeft een broer van 17 en een zusje van 4. Vader is overleden. Terug naar het moment dat ik zijn moeder ontmoet. Ze kijkt op als ik voor haar huis verschijn. Ze zit op een stoeltje. Buiten, natuurlijk. We zijn immers op Curaçao. Tegen de 30 graden. De man in de auto met wie ik ben gekomen, kent ze. Woonde vroeger in de wijk een straat iets verderop. Hij legt uit wat ik graag wil.

Trots

Wat televisiebeelden en een praatje met haar over Ozzie, een paar dagen later te maken voor het Nederlandse ESPN. Haar andere zoon komt wat dichterbij. Hij schudt het hoofd. Het zusje klimt op schoot. Moeder vindt het allemaal maar raar. ,,We zijn heel gewone mensen. We leven hier. Zijn gelukkig. Ja, natuurlijk zijn we trots op Ozzie. Maar verder niets bijzonders.’’

Judari krijgt wat meer interesse als ik haar, geholpen door het Papiaments van mijn metgezel Adrion, vertel van mijn regelmatige verblijf op Curaçao, van mijn contacten met Hensley ‘Bam Bam’ Meulens, Didi Gregorius, Jurickson Profar, Andrelton Simmons, Jonathan Schoop en de andere Nederlandse Antillianen in het Koninkrijksteam en uit de Nederlandse competitie. Wanneer ik praat over Andruw Jones uit die andere wijk, Brievengat. Waarvan immers bekend is dat hij als icoon van de Braves de jonge Albies in Atlanta had opgevangen. Het doet het gesprek goed. Het wordt vrolijker.

Herhaald wordt nog maar eens dat hier een gewone vrouw zit, niks bijzonders. Dankbaar met die jongen die het zo goed vergaat. Die in 2019 bij onderhandelingen over zijn salaris gekozen had voor een periode van zeven jaar om het goede voor zijn familie veilig te stellen. Zeven keer gemiddeld 5 miljoen dollar. Geen uitschieter in het leven van een Amerikaanse profsporter, wel zekerheid voor een gezin uit het armere deel van Curaçao.

Voltreffer

Ze schiet in de lach als ik mijn vuisten bal en opgetogen roep: ‘Yesss’. De uitnodiging om de vijfde wedstrijd in huize Albies te kijken, blijkt een voltreffer. Ruimte voor een praatje, gastvrijheid om van te genieten en een sfeertje dat maar één ding mist: succes van de Braves. Het begint nog mooi met een 4-0 voorsprong na een grand slam homerun (een homerun met alle honken bezet).

Familieleden en buurtbewoners lopen binnen. De drukte neemt toe, maar de Houston Astros knokken zich terug en domineren de rest van de wedstrijd. En Ozzie is in het vijfde duel niet op zijn best. Maar de lach en het plezier verdwijnen niet. De World Series gaan komende nacht immers door met wedstrijd nummer 6 in Houston en de Braves staan nog altijd op een voorsprong in de best-of-sevenserie (3-2). Heel Koraal Specht zal ongetwijfeld voor de buis zitten.

Bron: Algemeen Dagblad