Cynthia Devere | Persbureau Curacao
Gisteren was het precies twintig jaar geleden dat een klein vliegtuigje van Maracaibo in Venezuela op weg naar California in de Verenigde Staten ten noorden van Aruba in zee stortte. 106 mijl ver in zee, om precies te zijn. Het verhaal over deze gebeurtenis kreeg Cynthia Devere van de Kustwacht te horen van Alejandro Torres, eigenaar van het eerste luchtvaartadviesbureau van Venezuela ‘Tower Air’.
Zij deelt dit verhaal hier over gezagvoerder José Ignacio Luzardo (25) en Franco Belarosa Cioe (60), eigenaar van het vliegtuigje. Zij waren op die onfortuinlijke dag aan boord van de eenmotorige Beachcraft, Bonanza A- 36.
Het verhaal van Alejandro Torres klinkt als een spannende actiefilm. Op die bewuste dag stijgt José Luzardo om 10:00 GMT op en moet hij al om 11:35 GMT een MayDay oproep doen in verband met een motorstoring van het eenmotorige vliegtuigje.
Op dat moment vliegt hij op 1000 voet (300 meter) boven de Caribische Zee. De MayDay oproep wordt opgepikt door een United Airlines vlucht die net is opgestegen van HATO op Curacao en de luchtverkeersleiding daar stuurt het bericht door naar Maiquetía. Zij, op hun beurt, sturen dec noodoproep door naar het vliegveld van Maracaibo.
Ondertussen hebben twee mensen op Aruba, Gregory Croes en zijn neef Ruben Croes de MayDay-oproep ook gehoord. Zij besluiten om uit te vliegen en het vliegtuigje te gaan zoeken. Torres krijgt het bericht ook binnen en als werkgever van de piloot vliegt hij ook uit vanaf Maracaibo om zijn werknemer en de passagier te gaan zoeken.
F-16’s
In eerste instantie krijgt Torres de verkeerde coördinaten van de plek waar het vliegtuigje zou zijn neergestort. Bij toeval komt hij in contact met het vliegtuig van de twee Arubanen die wel de juiste coördinaten hebben en beide vliegtuigen vliegen ernaar toe, zonder het neergestorte vliegtuig te vinden.
Op datzelfde moment vliegen er twee Amerikaanse F-16’s over het gebied en besluiten om ook naar het vliegtuigje te zoeken. Zij zien het vliegtuigje, maar geen overlevenden en geven dat aan de luchtverkeersleiding van Curacao door. Hierop besluit Curacao om de zoektocht af te breken.
Achteraf vertellen de twee overlevenden, die in een reddingsboei in zee lagen, dat zij de F-16’s hadden gezien. Maar net toen de straaljagers dichtbij genoeg waren, voerden zij een ‘break’ uit, waardoor de straaljagers hen niet ziet.
Verstoren
Torres besluit de zoektocht niet op te geven, maar weet ook dat hij en zijn Arubaanse vliegtuigje niet genoeg geëquipeerd zijn voor zo’n Search and Rescue. Torres besluit het radioverkeer te blokkeren van alle binnenkomende vliegtuigen naar de luchthaven van Aruba. De verkeerstoren op Curacao krijgt dit door, want alle binnenkomende vliegtuigen zetten nu koers naar Curacao.
Er volgt een verhitte discussie tussen de luchtverkeersleider op Curacao en Torres. Die blijft bij zijn besluit om het radioverkeer te verstoren, totdat men besluit de zoektocht weer op te pakken: hij is ervan overtuigd dat de twee inzittenden de crash hebben overleefd.
Curacao besluit om de dan nog jonge Kustwacht in te zetten om een Search en Rescue uit te voeren. De Kustwacht voor de Nederlands Antillen en Aruba is net opgericht en hoofdzakelijk bemand met Nederlands marinepersoneel. De Koninklijke Marine vliegt met een Orion patrouillevliegtuig.
Deze wordt vanaf Curacao gestuurd en vindt na een korte zoektocht de twee inzittenden van het neergestorte vliegtuigje. De Orion gooit zogenaamde smoke-markers naast de overlevenden om hun positie te markeren. De Lynx helikoper van de Hr.Ms. van Amstel kan zo de overlevenden vinden.
Omstreeks 12:40 GMT is de reddingsoperatie voorbij. Torres is bijzonder blij met de geslaagde reddingsactie. En verdriet tegelijk omdat tien dagen daarvoor, bij een ander ongeluk een Venezolaans vliegtuig net uit de kust van Maiquetía in zee was gestort. Die had tien mensen aan boord, van wie maar één het ongeval overleefde.
Jubileum
Waarom een jubileum? Torres geeft aan dat het belangrijk is om lering te trekken uit de gebeurtenissen en de reddingsactie destijds. Reddingsacties zouden zo nog effectiever kunnen worden uitgevoerd.
Maar het jubileum is ook een expressie van dankbaarheid naar alle mensen die toen hebben geholpen om zijn twee piloten te redden. Hij hoopt dat er ooit een dag komt dat hij de leiding van de Kustwacht CARIB en/of de Koninklijke Marine persoonlijk kan bedanken voor hun bijdrage.
Bron: Persbureau Curacao