Column Arien Rasmijn
De openbare bijeenkomst eerder deze week waarin uitleg werd gegeven over het forensisch rapport over Refineria di Aruba was, zoals te verwachten viel, boven alles een verkiezingsstunt. De AVP-fractie was gisteren niet komen opdagen natuurlijk, en de hele MEP-fractie kreeg de gelegenheid om hun plasje eroverheen te doen en ook de premier nam haar tijd om uit te wijden over hoe tussen 2016 en 2018 alle regels van good governance met voeten werden getreden.
Dat deed ze heel knap, maar nog knapper was hoe zij in haar bewoordingen zoveel mogelijk nadruk weg probeerde te halen van RdA-directeur Alvin Koolman. Zijn naam werd niet genoemd, wel die van Richard Arends, Mike de Meza, Utilities-baas Franklin Hoevertsz en Raad van Commissarissen-lid Luciano Milliard. MEP-fractieleden gooiden daar bovenop Tera Group-baas Patrick Paskel onder de bus. Moord en brand werd er geschreeuwd over Arends, De Meza, Eman en al die consultants, advocaten en mediabedrijven die allemaal hun buikje volvraten uit de bodemloze ruif van RdA. Van de premier moeten zij op een of andere manier ter verantwoording worden geroepen en dat is ook meer dan terecht. Hoe werd huisgehouden in RdA in die jaren was botweg hufterig. Maar Alvin Koolman, de man die volgens het forensisch rapport niet alleen alles uitvoerde en tekende maar ook op allerlei manieren via consultancies, oneigenlijk gebruik van bedrijfsgelden, gekonkel met de woning die hij van Citgo mocht bewonen en het constant bevoordelen van een specifieke aannemer, haalde wellicht met afstand de dikste duit van allemaal, maar bleef volledig buiten schot tijdens de openbare bijeenkomst. Zelfs de secretaressen werden bij naam genoemd en aangeklaagd, maar niet Alvin Koolman.
Geen woord over de broer van zowel een van de kandidaten als van een hoge kabinetsfunctionaris voor deze regering. Zeker niet in verkiezingstijd.
Wat het meest verbaast is dat de premier kort voordat Koolman met veel misbaar zijn ontslag had ingediend in september 2019, zelf had aangegeven dat de RdA-directeur glashard tegen haar zou hebben gelogen, niet alleen over het CFO-contract van Richard Arends maar ook over zijn laptop.
Koolman had haar daags voor het vertrek naar Washington nog gevraagd om zijn laptop nog even te kunnen houden voordat het bij de forensische onderzoekers zou worden ingeleverd. Hij zou bezig zijn met de voorbereidingen op de toen nog lopende gesprekken met de Amerikaanse Office of Foreign Assets Control over Citgo en had om tijd gevraagd. De premier had toen ook de opdracht gegeven om zijn laptop niet in beslag te nemen.
Toen de laptop later werd opgehaald bleken alle bestanden daaruit te zijn gewist. En zo werd de premier een loer gedraaid door een van haar naasten, broer van een palanca van haar partij en broer van de secretaris van de ministerraad. Maar belangrijker nog – zou je denken – door de hoofdverantwoordelijke en spil van alles wat onder zijn leiding gebeurde binnen de RdA. Iemand die, als je als bestuurder echt hard wil staan voor integriteit (daar had je immers toch al de mond vol van drie jaar lang), bij naam noemt en in het openbaar ter verantwoording stelt. Ook al is hij familie. Misschien juist omdat hij familie is.
In 2019 was de premier nog kwaad hierover, maar gisteren waren zij en haar partijgenoten muisstil over Alvin Koolman en wat hij allemaal heeft uitgevreten als directeur van de RdA. Door nu over hem te zwijgen suggereer je dat integriteit voor jou een rekbaar begrip is. En dat net voor de verkiezingen.
Het OM is nu het rapport aan doorspitten en als er arrestaties zouden vallen, dan kan ik mij enigszins voorstellen wie als eerste uit zijn bed zou kunnen worden gelicht. Maar dan is 25 juni al lang en breed achter de rug. Misschien was dat ook een reden om zijn naam nu toch maar niet in de mond te nemen.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….