Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Elisabeth Hollander aan het woord.

De wereld heeft nieuwe sprookjes nodig, omdat de oude waarden en normen onder druk zijn komen te staan. In Europa waren het o.a. de Gebroeders Grimm, die vanaf 1806 de volkssprookjes verzamelden waarin de basale waarden en normen waren vastgelegd. Hierbij gold de wolf als het ultieme symbool voor het gevaar dat bestreden moest worden.

Neem bijvoorbeeld het sprookje van ‘De wolf en de zeven geitjes’. Hierin waarschuwt de moedergeit haar kinderen geen vreemden binnen te laten en zich niet te laten misleiden door mooie praatjes. In het sprookje lukt het de wolf echter toch om met list en mooie praatjes binnen te komen met desastreuze gevolgen voor de geitjes. Hieruit werden conclusies getrokken en conform deze normen groeide ik in de vorige eeuw na de tweede wereldoorlog op in een veilig Nederland waar de wolf verdwenen was en de grenzen gesloten waren voor vreemdelingen.

De 21ste eeuw geeft echter een heel ander beeld. Zowel de vreemdelingen als de wolf (er leven weer 13 wolven in Nederland, die al heel wat geitjes opgepeuzeld hebben), worden door progressief Nederland stevig omarmd en dit leidt tot een dusdanige polarisatie met conservatief Nederland dat de Algemene Politieke Beschouwingen van 2020 heel opmerkelijk verliepen.

Voor het grootste gedeelte gingen die namelijk over het al of niet toelaten van asielzoekers en het al of niet verminderen van de veeteelt ten gunste van het behoud van de natuur inclusief de wolf. De waarden uit de sprookjes van Grimm gaan het zo te zien niet meer redden.

Maar ook op Curaçao hebben we een probleem. Wij zijn verknocht aan de sprookjesfiguur Kompa Nanzi en het prachtige boek dat in 2005 uitkwam met als titel “Hoe Nanzi de koning beet nam” was een enorm succes. Nanzi, de spin, neemt niet alleen de koning beet, maar ook de tijger, de duivel, zijn vrouw, zijn vrienden en hij eet zelfs het brood van zijn kinderen op. Hij is een hebberige luilak, maar ook een superbijdehante slimmerik, die zich altijd uit de penarie weet te redden, vooral door gebruik te maken van de vermeende domheid van anderen.

Maar helaas zijn we vergeten dat dit een sprookjesboek is waaruit we levenslessen moeten leren en zijn we het meer en meer gaan gebruiken als handleiding voor ons dagelijks leven.

De Kompa Nanzi’s leven rijkelijk onder ons. Van de MP die volhoudt dat plus 25 en daarna min 25 geen 0 is, maar min 25, tot de timmerman die vrolijk zijn voorschot incasseert, maar nooit de bestelde deur aflevert.

We hebben nieuwe sprookjes nodig, want we hebben genoeg van de superbijdehante, hebberige slimmeriken die het geven van vertrouwen verwarren met domheid. We hebben nieuwe sprookjes nodig waarin verstandige mensen die ook kunnen luisteren de hoofdrol spelen en die het gegeven vertrouwen niet beschamen en misbruiken voor eigen gewin.

Maar wie o wie gaat deze sprookjes schrijven?

Elisabeth Hollander,
Curacao