30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Ingezonden | Luisteren

HomeAuteursIngezondenIngezonden | Luisteren
Ingezonden brief

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Pieter Spuijbroek aan het woord.

Het jaar 2020 zal vermoedelijk de geschiedenis ingaan als keerpunt. Niet eerder werden we in de moderne tijd zo gewezen op de beperkte houdbaarheid van onze tijd. Dat het anders zal moeten is, denk ik, duidelijk. Met name de kleine economieën, zoals die van de eilanden in het Nederlands-Caribisch gebied, met relatief eenzijdig ontwikkelde economieën en relatief weinig geëmancipeerde bevolking, worden keihard geraakt.

In de afgelopen decennia is elke roep om emancipatie door de politiek vertaald als een roep om autonomie. Een cultuur van ‘in stand houden wat er is’ en ‘niet boven het maaiveld uitsteken’ heeft geleid tot een steeds verder afkalvende zelfredzaamheid. Het zogenaamde pluriforme medialandschap op de eilanden heeft in de praktijk geleidt tot een berichtgeving die vaak niet gebaseerd is op feiten, maar meer gebaseerd is op het beeld dat belangengroepen willen uitdragen.

Wat de Verenigde Staten onder Trump in de afgelopen 4 jaren heeft meegemaakt, kennen we op de eilanden al een hele lange tijd. Het gevolg is dat media in toenemende mate gewantrouwd wordt en een inventarisatie van feiten heeft plaatsgemaakt voor een Facebook-journalistiek. Daardoor zijn onze burgers steeds slechter geïnformeerd, kunnen ze derhalve steeds minder hun democratische rechten en plichten naar behoren vervullen en verworden verkiezingen tot een circus.

Zelden wordt er nog een serieus debat gevoerd in de Staten van Curaçao. Het is veel meer een bevestiging van zeteloverwicht, waardoor een coalitie weet dat ze hun plannen kunnen doorvoeren. Maar met checks and balances heeft dit bitterweinig meer te maken. Slechts een enkele krant probeert nog de stukken te lezen en te interpreteren om haar lezers te informeren over de feiten, maar het wantrouwen tegenover de media maakt dat vele bewoners van onze eilanden de informatievergaring niet (meer) krijgen door te lezen, maar door beïnvloeders via Facebook, Twitter en Whatsapp.

Emancipatie van de bevolking door kwalitatief goed onderwijs, een kritische houding aangaande berichtgeving en machthebbers is de beste waarborg voor een democratisch bestel. De afgelopen jaren is het onderwijs stelselmatig verslechterd. De pers moet, onder druk van hun financieringsmodel, oppassen met een te objectieve berichtgeving om grote adverteerders niet tegen het hoofd te stoten. Goedwillende leerkrachten zijn vaak onvoldoende geschoold en in sommige gevallen ook ongeschikt om mondige en geëmancipeerde burgers af te leveren.

Het mooiste voorbeeld was toen een drietal journalisten van Europees Nederlandse signatuur zich niet respectvol opstelde naar de minister-president in een persconferentie. Één schoolhoofd van een gerespecteerde school voor funderend onderwijs reageerde direct en veelzeggend: ‘Jullie moeten luisteren.

Zelden werd zo mooi het probleem van onze samenleving ongewild aangetoond, dan door dat ene woord van een schooldirecteur: de mensen moeten luisteren. Niet kritisch zijn, niet praten, maar LUISTEREN. Autonomie gaat over handelen vanuit je overtuiging dat dit is wat je wilt, van een bewuste keuze. Een bewuste keuze betekent dat de bevolking zich bewust moet zijn van keuzes en consequenties. En dat betekent dat we opgeleid hierin moeten worden, door te lezen, te reflecteren, te bevragen en op basis hiervan tot een eigen inzicht moeten komen.

Raken we, met het aanbod van Nederland om in te grijpen, gekwetst omdat Nederland wil ingrijpen in onze autonomie? Ik denk eerder dat we nu geconfronteerd worden met het feit dat we met een politiek te maken hebben die stelselmatig voor eigen belang en kortzichtigheid heeft gekozen en tegen emancipatie van de bevolking.

Ik zou daarom willen pleiten voor een plan om het hele onderwijs te vernieuwen, met behulp van Nederland, omdat we een reset nodig hebben. Een onderwijssysteem dat goed opgeleide, mondige, kritische burgers gaat opleiden die kunnen en willen bijdragen aan de opbouw van hun eigen autonomie en onze samenleving. Zodat we schoolhoofden opleveren die niet zeggen ‘luisteren’, maar die zeggen ‘participeren’. Niet meer bang zijn om je mening te geven of bang zijn voor het onbekende. Maar samen bouwen aan een samenleving die autonomie kan dragen, omdat haar burgers kritisch zijn op de mensen aan wie ze de macht toevertrouwen.

Een onderwijssysteem dat ervoor zorgt dat we goed Papiaments kunnen spreken, maar ook zo goed in andere talen zijn, zodat er geen rekening met ons gehouden hoeft te worden in den vreemde, omdat we ‘tweede talers’ zijn. Volgend jaar zijn er weer verkiezingen.

Het zal mij benieuwen of er dit keer partijprogramma’s geschreven worden die verder gaan dan: ‘stem op mij en dan krijgt u uw huis cadeau’. En of er voldoende kritische burgers zijn die tegen alle gevestigde partijen zeggen: ‘En nu graag voor het algemeen belang!’

Pieter Spuijbroek,
Curaçao

4 reacties

  1. Ja, de politici willen ook graag dat we luisteren, en vooral geen kritisch mening hebben..

    Niet alleen politici!

    Ook veel directeuren, vooral als ze door de corrupte overheid zijn geplaatst = Alle directeuren.

    Op Curaçao ben je onbeschoft als je kritisch tegengas geeft of doorvraagt…

  2. Helder verhaal, ik vind het Papiaments hierin nog steeds overschat. Papiaments heeft geen toegevoegde of essentiële waarde in de educatie. Middelbaar/hoger onderwijs van internationaal erkend niveau, moet van het buitenland komen en is niet Papiaments talig. Papiaments moet gezien worden voor het geen wat het is: een in hoofdzaak verbaal communicatie middelen met weinig sprekers zonder dat er mogelijkheden zijn om andere studie richting in dit communicatie middel tegeven wat die studie richting bemoeilijkt. Als Papiamentu de basis is hoe ga je natuurkunde leren als de leerstof in Nederlands/Engels/of Spaans is?

  3. Een helder betoog! Goede vaardigheden als luisteren, begrijpen, dialoog voeren etc .. is daarnaast ook ‘goed observeren’ een belangrijke vaardigheid. Naast schooldirecteuren zijn er ook onderwijsbestuurders op Curaçao. Zij hebben de plicht om hun human capital goed op te leiden en toe te rusten. Als we nu goed observeren, zien we dat een onderwijsbestuurder kiest voor een politieke partij en daarbij met holle ‘managementtaal’ probeert munt te slaan uit de deplorabele staat van het eigen bestuurlijk onvermogen. Zelfreflectie is dus ook een gewenste vaardigheid en daaraan ontbreekt het stelselmatig. Het zou mij niet verbazen als zo’n onderwijsbestuurder straks Minister van Onderwijs wordt. Kortom: de segregatie in het onderwijs zal verder toenemen als we niet meer oog hebben voor het algemeen belang van alle kinderen op Curaçao en vanuit maatschappelijke betrokkenheid juist en integer handelen. Ook het onderwijs is nu een politieke arena geworden met persoonlijk winstoogmerk als doel. De Gouverneur heeft hier een verantwoordelijkheid liggen in ‘s landsbelang. Het zal wel weer ‘in de familie’ zitten, dat is onontkoombaar in zo’n klein land. De kansenongelijkheid neemt hiermee alleen nog maar toe. Op ons kleine eiland moeten we niet denken in denominaties ( macht en geld) maar in kansengelijkheid en krachtenbundeling. Helaas is het een strijd tussen bestuurders, ten koste van goed onderwijs aan kinderen.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties