26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Ingezonden | In memoriam: Henna Mulders alias Margarita Molina

HomeAuteursIngezondenIngezonden | In memoriam: Henna Mulders alias Margarita Molina
Ingezonden brief

Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Fred de Haas aan het woord.

Henna Mulders, alias Margarita Molina.

Na een hete dag waarin de loeiende zon alles en iedereen verschroeit, komt de verkoeling. De avond valt snel, maar er is een moment, een kwartier, waarop alles de adem lijkt in te houden. Vogels vallen stil, de schaduwen worden langer, alles baadt in een gouden gloed. Een ogenblik waarin mildheid, melancholie en bezinning samenvloeien in iets onaards. Verdriet vervaagt, de wereld vervaagt. Er is alleen het nu, dit speciale moment. Het is het stilstaan van de tijd’.

Op 23 november 2020 stond ook de tijd stil voor MM, voor ‘Margarita Molina’, het pseudoniem dat zij gebruikte voor haar zo Nederlandse naam: Henna Mulders. Margarita Molina was de naam waaronder zij haar schitterende boek ‘Schaduwvrouw’ publiceerde bij de Haarlemse uitgeverij In de Knipscheer en waarin zij, eerlijk en onverbloemd, haar intens beleefde bestaan heeft beschreven.

In haar boek vertelt zij over haar liefde voor Curaçao en over de innige vriendschap met een van de grootste kunstenaars van het eiland, Elis Juliana, een vriendschap die in het teken stond van schrijnend verlangen en pijn van steeds terugkerend afscheid. Elis zal later, na een verblijf in Nederland, dichten: te aworó / tot ziens / we glimlachen in de avond / op de gracht / terwijl het sneeuwt / we glimlachen / doch weten beiden / dat het een afscheid is.

Veel later herinnert de Schaduwvrouw zich een afscheid op Curaçao: ,,Bij dit zoveelste afscheid, waarvan we wisten dat dit het laatste zou zijn, hadden we geen tranen. Misschien hadden we die niet meer. Of waren ze niet meer nodig. Ons aardse leven was voltooid.”

In de bloei van haar leven vraagt Henna zich af waar haar liefde en emotie voor het eiland toch vandaan kwamen. Maar wie haar leest zal de antwoorden tegenkomen. Deze liggen, bijvoorbeeld, verborgen in de ontroering die zich van haar meester maakt bij het beleven van de Caribische natuur, over het ogenblik tussen zonsondergang en het korte vallen van de avond dat de oorzaak van haar mijmering is:

,,heuvels en huizen kregen na de hete dag een warme gele gloed waarin een zachte melancholie rondwaarde (…). Die sfeer was heel bijzonder, ik wilde die dieper voelen, maar kon het niet pakken, het was ongrijpbaar…”

Op Curaçao, waar zij lange tijd woonde, bouwde zij een goede band op met de bevolking. Zij werd vaak uitgenodigd om haar danskunst te demonstreren en leerde op haar beurt de Antilliaanse ritmes kennen en waarderen als ‘de echo van Afrika, vertaald in de eigen muziek van het Caribisch gebied’. Haar muzikale zoon bespeelde tijdens feestavonden op een ‘hofi’ voortreffelijk de metalen wiri, het instrument dat hoort bij het Kaha di Orgel, het tinkelende Antilliaanse draaiorgeltje. Zij danste bij het licht van de maan op het erf van Luciano Koots die op de Benta speelde.

Elis Juliana, die zichzelf vereenzelvigde met Nanzi, dichtte: de regen is voorbij / achter een magere wolk / loopt de zon / op stelten / anglobloemen dansen / op het erf van Luciano / met jou een mazurka / op de maat van de wind / Nanzi de spin hangt aan één draad en wacht. Wie haar boek leest kan ook genieten van haar beschrijvingen van de jaren 60 en 70 in Nederland, een tijd waarin alles kon en niets te gek was. Maar Curaçao en haar bevolking hadden haar hart gestolen. Zij bewonderde de manier waarop Elis Juliana in het leven stond en naar zijn volk keek:

,,Het verleden kwam tevoorschijn in zijn werk, hij stak er de draak mee, hij tekende het, hij benoemde het, hij zag de verscheurdheid, de gespletenheid, en klaagde het in zijn gedichten en geschriften aan.” In het Voorwoord van de door haar bezorgde bundel Nederlandse gedichten van Elis Juliana ‘Blijf nog wat’ (In de Knipscheer, 2019) schrijft ze nog steeds bewonderend:

,,Alles wat hij deed was doordacht, lach en kritiek wisselden elkaar af en gingen vaak samen. Hij spaarde zijn landgenoten niet, maar was nooit grof of hard in zijn uitspraken.” Een week voor zijn dood in 2013 schreef Elis Juliana nog een laatste bericht naar Henna in Nederland:

,,Dushi, ik leef naar de dag dat wij ons laatste hoofdstuk samen zullen ondertekenen om dan als één druppel in de kosmos te verdampen.” Henna heeft hun laatste hoofdstuk ondertekend op 23 november 2020. De kosmos voelde koud aan toen ik mij, op weg naar huis, langs de donkere graven spoedde. In gedachten hoorde ik nog de klanken van – o speling van het lot! – ‘Dushi Corona’, een Curaçaose Danza die slepend golfde op de plaats waar, in gedachten, wij voor altijd afscheid van haar namen.

Fred de Haas,
Nederland

Dit artikel is geplaatst in

2 reacties

  1. Prachtig en stilistisch verwoord.
    Ik word er stil van.
    Bewondering.
    Het wordt stil in mijn hoofd.
    De chaos, onlust en onrust ebt weg.
    Het wordt stil.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties