De economie van Venezuela stort langzaam in elkaar vanwege zijn afhankelijkheid van olie (95 procent van de GDP). De prijs van olie is sinds vorig jaar met zo’n 60 procent gedaald (van 115 dollar naar 47,43 dollar vandaag).
President Maduro van Venezuela is op het moment koortsachtig op zoek naar oplossingen voor dit probleem.
De rijen voor melkpoeder en toiletpapier in zijn land worden met de dag langer en langer.
Van China heeft Venezuela inmiddels een lening van 20 miljard dollar gekregen, met de strikte conditie dat het alleen voor interne investering gebruikt mag worden. Het blijft de vraag of de andere OPEClanden, net als China, hun ‘vriend’ in nood zullen bijstaan.
Inmiddels heeft het multidisciplinaire team dat met Venezuela moet onderhandelen over de toekomst van de Islaraffinaderij, ook zijn pijlen gericht op China. Er is nu zelfs sprake van een delegatie die binnenkort naar China af gaat reizen om te kijken of zij daar de ontbrekende derde partij, die de nodige 3 miljard dollar wil investeren voor de renovatie van de Isla-raffinaderij, kunnen vinden.
Wat men klaarblijkelijk niet uit het oog mag verliezen is dat China met zijn astronomische bevolking zo’n 1,4 miljard monden te eten heeft te geven en jachtig in de wereld op zoek is naar consumptiegoederen. Wat betekent dat China alles verorbert wat er te consumeren valt. En als men klaar is trekken ze weer verder.
We moeten goed oppassen dat we niet van de regen in de drup terechtkomen. Het verbeteren van de milieu-aspecten speelt een centrale rol bij de modernisering van de Isla-raffinaderij.
In China zelf wordt er weinig gekeken naar de consequenties van de economische groei voor het milieu. Beijing is een van de meest vervuilde steden in de wereld. Bepaalde regio’s van het land ondervinden grote problemen met de toevoer van water, wat leidt tot volksgezondheidsproblemen onder de druk van de opkomende economie.
Ieder jaar worden meer baby’s dood geboren en hebben meer mensen structurele problemen aan hun luchtwegen. Een van de voorwaarden bij de renovatie van de raffinaderij op Curaçao is dat die MOET voldoen aan internationale milieunormen.
Op het moment is dat niet het geval. Teveel koolmonoxide (Curaçao staat op de tweede plaats in de wereld voor wat betreft uitstoot van koolmonoxide, per hoofd van de bevolking) en zwaveldioxide (de levensgevaarlijke grens van 500 microgram aan zwaveldioxide wordt nu veel te vaak overschreden) wordt momenteel door de Isla-raffinaderij in de lucht gepompt.
De oplossing voor de ‘nieuwe’ raffinaderij moet daarom gestoeld worden op het verbeteren van de milieucondities voor alle bewoners van Curaçao en niet alleen op het verkrijgen van een partner met een grote pot met geld. Want uiteindelijk is en blijft het ‘welzijn’ van alle eilanders het allerbelangrijkste.
En niet de ‘welvaart’ van een klein groepje mensen, die dankzij hun kennis van zaken of stevige portemonnees profijt kunnen halen uit een goed geoutilleerde raffinaderij.
De volgende uitspraak van oud-burgemeester van Bogotá, Colombia, Enrique Penalosa, geeft dit naar mijn oordeel goed weer: ‘A developed country is not a place where the poor have cars. It’s where the rich use public transport’.
Over de schrijver: Orlando Meulens is Docent international business en sustainable business aan de Haagse Hoge school. Mede oprichter groep ‘ Korsou Solidario i Duradero’ die stemrecht wilt voor YDK in het buitenland. En bestuurslid stichting Green Town Curacao. Studeerde bedrijfskunde bij Erasmus universiteit (specialisatie management consultancy). Is sterk betrokken met Curacao en stopt zijn neus in allerlei zaken die Curacao aangaan.
Iedereen die denkt dat China miljarden zal investeren, moet nog maar eens goed nadenken.
1. De regeringen op Curaçao zijn instabiel.
2. China heeft met de boycot van Rusland een partner in de schoot geworpen gekregen die barst van de olie en gasvelden.
3. Om een Chinese partner te laten investeren moet eerst een “vriendschapband” opgebouwd worden. Dat doe je niet even tussen neus en lippen door.
4. China beschikt over hoogwaardige technologie en kan zelf raffinaderijen ontwikkelen en beheren.
5. Curaçao ligt buiten de invloedssfeer van China en de Chinezen zijn absoluut niet geïnteresseerd in een wispelturige handelspartner en al helemaal niet van het klein-duimpjes-formaat zoals Curaçao.
Stuur een Curaçaose delegatie naar China, ze worden nog niet eens ontvangen door de secretaris van het kleinste gemeentebestuur.
Natuurlijk zullen de – eventuele – delegatieleden het bovenstaande met klem ontkennen. Stel je voor een snoepreisje in het water laten vallen, dat zal niet gebeuren. Ik hoor ze al zeggen: wij hebben belangrijke Chinese contacten. Jazeker: de toko Chinees.
Pukkie for president….
want van onze eigen corruptici mag je niet verwachten dat ze enig verstand hebben.
ze hebben alleen maar hebzucht en daarmee gooien ze curacao te grabbel.
China heeft al een te grote invloed op suriname en venezuela.
Curqcao wil ook graag met de grote jongens meespelen. dat wordt meestal huilen!!!
Als kleine kinderen met grote jongens gaan spelen wie gaat dan het onserspit delven??
Het is inderdaad vasthouden van de oude kliek aan bestaande waarden.
De kortzichtigheid en hebzucht spelen her om de eerste plaats bij de corruptici en hun ongeschoolde aanhang van would be directieleden, commissarissen en meer van die onbenullige graaiers. Hoe Curaçao er over 10 jaar uitziet interesseert niemand van deze mensen ene lor. Nu gaan ze op snoepreis met een rokende hoop schroot in hun bagage , bestemd voor de verkoop. Kennelijk is het ook bij deze nitwits doorgedrongen dat van Venezuela de komende decennia helemaal niets te verwachten is. Behalve op het oud roest met een luchtje, kan de delegatie nog bogen op de manier waarop Chinezen, na het tijdperk Wiels hier in Curacao worden behandeld. Kranten vol. Hopelijk kennen ze in China geen Papiamentu,, maar de consul kan ze van wel dienst zijn. En Casimiri mar lopen euren met een plan wat echt goed is. Als ze verstand hebben, neemt die delegatie dat ook mee naar China. Veel suces.