Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Josefine Oijevaar aan het woord.

Weet u, meneer Danny Macaya, countrymanager van UTS, dat wel? In het AD van 7 september wordt u geciteerd, dat u zich ‘compromitteert’ (raar woord, bedoeld zal worden: committeert, zich compromitteren lijkt me nou niet zo handig) om ons de beste verbinding, ervaring bij dienstverlening enz. te leveren. Aan de dames van het storingsnummer ligt het niet. Maar ze kunnen helaas weinig voor je doen.

Eind augustus was onze vaste telefoonlijn dood. Op 1 september kwam er (al!) een medewerker van UTS, die ons liet weten dat er een kabelstoring was, die gefikst moest worden. Zodra ze daarmee aan de slag gingen zouden we telefonisch van UTS horen. Weken gingen voorbij. Begin oktober zijn we dan maar weer begonnen met bellen naar de dames, we bellen sindsdien elke maandag. Het enige wat de dames blijkbaar mogen doen is het sturen van een e-mail naar de kabelafdeling, ‘dan wordt u daarna gebeld’.

We zijn in al die weken niet 1 keer gebeld. Tijdens het wachten aan de lijn, waar je helemaal gek wordt door het afspelen van een verkracht elektronisch Bach-muziekje, wordt de suggestie gedaan om een bericht te sturen aan Facebook UTS, ‘daar staan onze medewerkers klaar om u te helpen’. Gedaan, berichtje gestuurd, tot op heden geen enkele reactie ontvangen. Op maandag 2 september belde ik met UTS, kreeg een aardige dame aan de telefoon. Ze begreep het probleem, zou actie nemen (weet niet welke actie), en ik zou ‘vandaag of morgen’ een telefoontje krijgen over de voortgang.

Dat telefoontje is nooit gekomen. We zitten nu tweeënhalve maand zonder vaste telefoonverbinding. Vandaag was het weer maandag, dus: bellen! Weer een heel aardige dame, begripvol, en zij bood aan een mailtje te sturen naar de kabelafdeling. Ik liet haar weten dat daar al tig mailtjes liggen over onze defecte verbinding, dus dat mij dat niet zo zinvol leek. De aardige dame stelde toen voor dat ze dan zelf de kabelafdeling zou bellen, en kijken of ze een en ander kon bespoedigen. Geweldig nieuws natuurlijk! Ze vroeg of ze me even in de wacht kon zetten, en ze zette me terug naar het Bach-muziekje. De tijd schreed voort, en plots, toen 20 minuten verstreken waren werd de verbinding vanzelf verbroken.

Opnieuw gebeld, opnieuw gewacht, opnieuw een aardige dame aan de telefoon. Ze stelde voor om een mailtje te sturen aan de kabelafdeling. Ik vertelde over hun en onze vruchteloze pogingen tot nu toe, ze overlegde even met een collega, en kwam terug met de boodschap: we bellen u vandaag terug. Niks gehoord helaas, dus om half vijf vanmiddag maar weer gebeld. Wachten, muziekje, enz., toen weer een aardige dame. Ik vertelde haar dat ik vandaag voor de derde keer belde naar UTS, dat ik teruggebeld zou worden, maar dat dat niet was gebeurd.

Ze sloeg de suggestie ‘ik zal een mailtje naar de kabelafdeling sturen’ over en kwam met de nieuwe suggestie: stuurt u een klachtenbericht naar de klachten-afdeling van UTS. Ik sputterde nog wat tegen, zo van ‘hoe gaat dat ons helpen mevrouw’, maar ja, de aardige dame doet haar best, en ze doet wat ze kan.

Mijn hoop is nu gevestigd op u, meneer Macaya, u heeft zich immers gecommitteerd! Ik wacht hoopvol op uw bericht, waarin u mij gaat vertellen dat u er alles aan gaat doen om mijn vaste telefoon weer werkend te krijgen. Mijn contactgegevens zijn bekend bij de redactie.

Josefine Oijevaar,
Curaçao