Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curacao? Stuur uw brief voor 21:00 uur naar emailadres INGEZONDEN. Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten. De redactie van de Knipselkrant Curacao is niet verantwoordelijk voor de inhoud. Ingezonden stukken die opruiende of dreigende taal bevatten worden door ons niet gepubliceerd.

Vandaag laten we Marguérite Nahar aan het woord.

Commentaar op artikel in de AMIGOE van vrijdag 18 december 2020, onder de kop:
 Beperkte middelen voor onderhoud en reparatie wegen.

Deel 1

Onvoorstelbaar, verbijsterend, maar ook tekenend voor de scheve machtsverhouding tussen Parlement en Kabinet met hoeveel arrogante minachting voor de Parlementariërs, een minister haar antwoorden op hun vragen durft te formuleren.

Niet alleen zijn haar antwoorden inhoudelijk volstrekt nietszeggend maar zij schroomt zelfs niet op het persoonlijke vlak de vloer aan te vegen met enkele vragenstellers. En hun met stevige réprimandes om de oren te slaan. 
Ik citeer uit het artikel: “Stop met negativiteit en stop met elkaar af te breken” en verder: ”Men dient open te staan voor kritiek, maar men dient zich ook te realiseren dat er veel op tafel ligt. Zaken die door de vorige regeringen niet zijn opgepakt, maar die veel aandacht vereisen”. En dan vervolgt zij: “Er zitten hier mensen in het parlement die zelf minister waren. Zij hebben zelf gezeten en zijn vertrokken zonder voor oplossingen te hebben gezorgd. We missen de fundering die door onze voorgangers niet is gelegd”. 


Mijn commentaar: het is significant hoeveel gebrek aan taakbesef er bestaat bij deze minister en wat een totaal ontbrekend inzicht er bij haar heerst in het doel, de noodzaak en het nut van het budgetrecht. Met bovendien een zeldzaam arrogant negeren of zelfs ontkennen van de staatsrechtelijke verhouding die juist in het budgetrecht is neergelegd, waarbij de Volksvertegenwoordiging de regering (dus ook deze minister) ter verantwoording mag en moet roepen over het gevoerde (en alsnog te voeren) beleid, waarmee de regering de belastingopbrengsten van de burgers besteedt en gedurende het komend belastingjaar denkt te zullen besteden.

Daarbij past zeker geen verwijt op het persoonlijke vlak hoe voorgaande ministers, momenteel Parlementariër, zelf ook tekortgeschoten zijn in hun bestuurstaken. Niet de voorgaande regeringen moeten in deze vergadering rekening en verantwoording afleggen, maar de huidige en afgezien daarvan: TWO WRONGS DON’T MAKE A RIGHT.

Het is absoluut ongepast dat de minister de Statenleden “negativisme” verwijt louter en alleen omdat zij hun werk doen, hetwelk i.c. nadrukkelijk bestaat uit het stellen van kritische vragen aan de minister over de voorgestelde allocatie van de gemeenschapsmiddelen die met name voortvloeien uit de belastingcenten die de burgers zelf ophoesten.


Ook inhoudelijk laat deze minister zich uit met volstrekt nietszeggende antwoorden zoals: “Met de bezuinigingen(?) vanwege de coronacrisis(?) is een bedrag van 10 miljoen gulden overgebleven. De minister vindt het opvallend dat de Parlementariërs in hun vragen volledig voorbij gingen aan het feit dat de regering nu(?) te kampen heeft met beperkte financiële middelen als gevolg van de corona crisis”. 


Mijn commentaar: Welke bezuinigingen? vanwege de coronacrisis?

Bij mijn weten (en overigens is het ook publiek geheim) heeft de Nederlandse regering sedert de aanvang van de crisis reeds in drie tranches voorzien in het verlichten de acute financiële nood ten gevolge van de corona crisis. Daarbij zijn nota bene zelfs bedragen uit het allereerste humanitaire(!) noodfonds door deze regering, dus met de instemming en het medeweten ook van deze minister, gespendeerd aan (1) het gedeeltelijk aflossen van de achterstallige schuldverplichting van de regering aan het APC, (2) aan het instellen van een beleidsmaatregel van verplichte quarantaine bedoeld als lucratief verdienmodel voor een familierelatie van een collega.

Toen was deze minister oorverdovend stil, geen enkel publiek verwijt over verkeerde allocaties van belastinggeld. Zij is toen wel stilzwijgend voorbijgegaan aan het niet nu, maar reeds tientallen jaren bestaande chronische tekort aan gemeenschapsmiddelen wegens de onverantwoorde allocatie van gelden aan andere uitgaven dan waarvoor die gelden op de begroting gevoteerd waren. 
Het gehele Kabinet deed toen alsof het “business as usual” was, want dat wás het ook, bezien in het licht van de heersende graaicultuur gedurende de afgelopen 4 jaar.

De VVRP minister benadrukt ten aanzien van het onderhoud van de wegen dat er sprake is van jarenlange achterstand en dat een meerjarenplan vereist is om dit te fiksen. Voor iedere kilometer weg bedragen de kosten een miljoen gulden voor het totale wegennet 1,3 MILJARD gulden.


Mijn commentaar: Wat een openbaring van de minister over de stand van onderhoud van vrijwel alle wegen, alsof niet alle burgers dit dagelijks aan de lijve ondervinden, en in hun portemonnee voelen voor de aankoop van schokbrekers en onnodig door deze situatie veroorzaakte reparaties aan het onderstel en de stuurinrichting van hun auto’s.

Geen enkel gericht antwoord over de aanvang of de voortgang van het meerjarenplan, wel een fabuleuze schatting van de reparatiekosten met weer een fraai staaltje van publieksbedrog. En hopelijk slikt het publiek als zoete koek dat er voor 1000 meter weg (niet eens voor de aanleg, maar “slechts” het onderhoud) van (bestaande) wegen één miljoen gulden nodig is, hetgeen neerkomt op 1000 gulden PER METER.

Ja, dat zal het zeker kosten als er géén openbare aanbesteding wordt gehouden, maar de klus gewoon wordt toegespeeld aan ”family and friends, zoals het al jarenlang usance, dus “business as usual is bij deze regering.

Dit was deel 1, wordt vervolgd door deel 2.

Marguérite Nahar,
Curacao