Uw ingezonden brief in de Knipselkrant Curaçao?
Stuur uw brief voor 17:00 uur naar emailadres:
INGEZONDEN
Wij publiceren uw brief zonder deze in te korten.
De redactie van de Knipselkrant Curaçao is niet verantwoordelijk voor de inhoud.
Ingezonden stukken die beledigende of discriminerende taal inhouden worden door ons niet gepubliceerd.
Vandaag laten we CARLOS WEEBER aan het woord
EEN BETERE naam voor een nieuw Curaçaos ziekenhuis kan niemand bedenken.
Maar wie Pinedo kent, kan ervan uitgaan dat ook hij vindt dat het nieuwe ziekenhuis, zoals het nu moet worden, zijn naam niet verdient.
Geen domme zet om met Bob’s faam dit gedoe te legitimeren en zo dit ongeboren lijkje te tooien met een feestneus.
Dus blijft het die domme naam: ‘Nobo’.
Verloop van een klucht.
1. Voorbereiding
Met het plan wordt gesjouwd, beginnend bij Emmastad om via Deventer, Jan Noorduynweg, Amstel-terrein en Sehos te belanden in Colon.
Dit gebeurt geheel buiten onze artsen om, ook de Sehos-directie houdt zich op grote afstand. Het ontwerp, op Nederlandse leest gestoeld, wordt gemaltraiteerd om op diverse locaties te worden ingepast.
Nog voordat één steen is gelegd heeft de aannemer al miljoenen verdiend en het einde is nog lang niet in zicht.
Een spelletje tussen Ballast Nedam en de opdrachtgever.
Daar heeft deze aannemer ervaring mee, zoals in Amstelveen met KPMG.
Ook Berenschot zit straks hoog en droog in Nederland en denkt: na ons de zondvloed. Dokter Nena Abbad, voorzitter van de specialistenvereniging, heeft gelijk:
“Gewoon opnieuw beginnen.”
Eerst was de bouwtijd twee jaar, nu doen ze er vager over.
De praktijk leert dat na de eerste steen het minstens vijf jaar duurt voordat de eerste patiënt de deur open doet.
Intussen draait Sambil op volle toeren en loopt de binnenstad straks leeg.
2. Stedenbouw
Het voorbeeld uit Deventer bedoeld voor dat moeras achter onze universiteit, verschijnt plotseling zwaar misvormd op het Amstel-terrein.
Om het geheel achter winkelcentrum Colon in te kunnen passen en de aannemer te ontzien komt er geen nieuw ontwerp maar wordt het bestaande simpelweg 180 graden gedraaid en van onderen voorzien van een echte parking.
De straat tussen de Roodeweg en Euwensweg wordt op grove wijze omgeleid.
Misa Santa Familia staat er nu voor joker bij.
De stedenbouwkundige logica is er totaal uit.
Het ziekenhuis krijgt nergens een gezicht en kijkt overal op achterkanten uit.
Langs de Euwensweg ligt de hoofdgevel weggemoffeld achter drie pandjes die voor geen goud van wijken willen weten.
Aan de noordzijde ligt een restant van het treurige winkelcentrum Colon.
Aan de oostzijde schurkt de nieuwbouw tegen het Sehos aan, er moet eerst een stukje af. Overal steken hoeken van het gebouw uit.
Het is een te grote broek.
Over de toekomst van het Sehos en St. Thomascollege wordt niet nagedacht.
Straks staat er een hek omheen, of worden het ruïnes voor gratis parkeren en poepen.
Sona en Ballast Nedam dicteren van nu af aan architectuur en stedenbouw.
De overheid heeft niets in te brengen.
De lokale architect in het bouwteam is de enige die de locatie kent.
Hij maakt in dat milieu weinig indruk en hangt achterover.
3. Architectuur
Vanaf het moment dat aannemers in het project stappen, is het gedaan met de architectonische kwaliteit.
Zeker zoals in dit geval waar de aannemer al tijdens het ontwerpen de dienst uitmaakt.
Het gaat alleen nog maar over zijn verlies.
Waar het ziekenhuisplan ook werd ingepast, het blijft dat lage gebouw met vleugels aan een centrale hal.
Een eend met vier vleugels.
Op Bonaire verschijnt binnenkort een scholencomplex van hetzelfde type, hangt blijkbaar in de lucht.
Deze bouwvorm wordt tot nu toe door het ontwerpteam op geen enkele wijze noch in het openbaar beargumenteerd.
Wat uit Nederland komt, wordt weer voor zoete koek aangenomen.
Was achter de universiteit en daarna op het Amstel-terrein nog voldoende ruimte, op Colon wordt ondanks groot ruimtegebrek aan de bouwhoogte niet getornd.
Ook de architectenwereld hangt achterover en komt niet op het idee om over deze klucht een openbare discussie aan te gaan.
Angst en schaamte dicteren ook daar.
4. Bouwproces
Over twee maanden wordt de bouwvergunning verleend.
Met het weghakken van de harde kalkstenen ondergrond is de bouw intussen clandestien begonnen.
Het laatste ontwerp wordt niet meer ter visie gelegd.
De artsen pikken dit niet en beginnen een kort geding.
Dat winnen ze, de start van de bouw wordt zes maanden opgeschort.
Dan doet de aannemer alsof de harde ondergrond een vervelende verrassing is. Wel extra winst.
Dan blijkt de ondergrond zo diep weggehakt dat heien noodzakelijk is.
In de regentijd loopt plotseling de hele bouwput onder, in deze toekomstige parking.
Dat belooft niet veel goeds.
Vervolgens is de betonfabriek op Brievengat defect en gaat de bouw een maand plat. Daarna is er vanwege staking in Brazilië onvoldoende bekistinghout en ligt de bouw weken stil.
Tientallen tegenvallers volgen.
Na drie jaar bouwen vraagt de brandweer plotseling om tekeningen.
Die liggen daar al die jaren in de la, maar zijn gewoon vergeten.
De bouw wordt geïnspecteerd, men constateert moderne onbekende constructies en keuren die af.
Het ontwerp en het gebouw moeten zonder pardon worden aangepast aan lokale eisen.
De bouw loopt een jaar vertraging op en alle bouwvakkers zitten thuis.
Na vier jaar is de ruwbouw af.
Daarna duurt de afbouw nog twee jaar en loopt een halfjaar later de eerste patiënt fluitend naar binnen.
Door: CARLOS WEEBER
te, Curaçao