Sharon van Oost | EenVandaag
Verpleegkundige Felicia Burger reisde in september naar Sint Eustatius, om bij te springen op een corona-afdeling. Vorige week werd ze overgeplaatst naar Curaçao, waar het lijkt alsof toeristen nooit weg zijn geweest. “Een gekke gewaarwording.”
Covid-verpleegkundige Felicia was 2 maanden aan het werk op Sint Eustatius, toen het uitzendbureau haar belde. ‘Morgen vlieg je naar Curaçao’, was de boodschap. 41 medewerkers van het ziekenhuis in Willemstad zaten thuis vanwege coronabesmetting. Een onhoudbare situatie voor het overige personeel.
Uitzondering voor Antillen
‘Een beetje bizar’, vindt ze de situatie op Curaçao wel, vertelt Felicia. “Op Statia, zoals Sint Eustatius in het Caribisch gebied wordt genoemd, waren mensen doodsbang voor COVID-19. Alleen als het écht nodig was, mocht je het eiland op of af.” Logisch ook, zegt de verpleegkundige, want ic-capaciteit is er niet. Daar is het ziekenhuis te klein voor – in januari 2019 woonden er 3138 mensen op het eiland.
De sfeer op Curaçao is anders, merkte Felica toen ze er vorige week aankwam. Op het strand zitten vakantiegangers, vooral mensen uit Nederland, hutje mutje zonder mondkapje of andere bescherming. Dat heeft alles te maken met het ‘dringende advies’ van premier Rutte en minister De Jonge om tot half januari niet naar het buitenland te reizen. Uitgezonderd van de Nederlandse Antillen. Toen dat bekend werd, nam het aantal boekingen naar Curaçao meteen toe. Daar gold op dat moment code geel, op de andere eilanden code oranje.
Klap voor economie
“Het geeft een heel dubbel gevoel, dat er zoveel toeristen zijn op Curaçao”, vertelt Felicia. “Die zorgeloze vakantiesfeer vind ik heerlijk, ik denk dat we daar op dit moment allemaal een beetje naar snakken. Maar dat onze premier zegt dat we gerust naar de Antillen kunnen gaan, terwijl alleen al op Curaçao 41 ziekenhuismedewerkers thuiszitten vanwege corona, vind ik op z’n minst een beetje gek.”
Bij de eilandbewoners die ze erover spreekt, ontdekt Felicia weinig angst voor of chagrijn over de toename van toeristen, de afgelopen weken. En dat is misschien ook niet vreemd: sinds de start van de coronacrisis heeft de economie van Curaçao het zwaar te verduren. Er kwamen honderdduizenden vakantiegangers minder naar het eiland. En dat is veel voor de 160 duizend inwoners van wie een aanzienlijk deel van toerisme leeft.
Nog niet klaar op Statia
Felicia heeft haar eerste dagen achter de rug op de chirurgie-afdeling van het gloednieuwe Curaçao Medical Center. Een beetje wennen moet ze nog wel. Ondanks dat ze soms wel negentien diensten achter elkaar draaide, had ze het erg naar haar zin op Sint Eustatius.
“Toen ik afgelopen september met een paar andere collega’s aankwam op Statia, was het zorgpersoneel er zwaar overwerkt. Sinds maart hadden ze geen dag meer vrij gehad en we werden met open armen ontvangen. En ook nu Statia covid-vrij is verklaard, is er nog steeds achterstallig werk. Veel reguliere zorg heeft immers stilgelegen.” Voor haar gevoel zat haar werk er nog helemaal niet op.
Bron: Eigen foto
Inmiddels zitten de eerste dagen op Curaçao erop
Fijn om te helpen
“Aan de andere kant wil ik de kans om te kunnen helpen op Curaçao niet aan me voorbij laten gaan. Ook daar is het nu hard nodig.” Felicia behandelt op Curaçao zowel reguliere als COVID-patiënten, goed beschermd met een mondkapje en hesje. Ze werd ingevlogen om het grote tekort aan ziekenhuispersoneel een beetje aan te vullen. En dat betekent meer hollen dan stilstaan, lacht ze. “Maar ondanks de wekker die elke dag rond 5 uur gaat, vind ik het fijn dat ik iets kan doen.”
Omdat zij op de afdeling chirurgie werkt, en de meeste mensen daar op afspraak komen, ziet de verpleegkundige zelf weinig toeristen. “Maar dat de spoedeisende hulp het er druk mee heeft, is een feit.”
Bron: EenVandaag
‘t is al vaker gezegd, maar ‘al die toeristen uit Nederland’ zijn direct voor vertrek uit Nederland getest en coronavrij bevonden. Als die coronavrijr toeristen vervolgens op elkaars lip willen zitten, dan zit daar niet hét grote besmettingsgevaar.
Graag bij de feiten blijven Felicia en geen verhalen met een onderbuikgevoel rondstrooien
A picture tells more than a thousand words.
Tante Felice aan het werk. Zonder mondkapje. Het zal wel een reden hebben
Een tafel verderop zitten ze zowat met z’n allen met een mondkapje, in gekuiste kleding.
Tante Felice heeft zich naadloos aangepast, helemaal in het afkledend zwart, met sexy tanktopje, ja die vetrolletjes hoeft niemand te zien.
Zwart is niet echt de kledingkeuze voor overdag in deze verzengende tropische hitte.
De locals laten het gelaten over zich heen komen. Die zien ze komen en gaan. Ditmaal een uitzend kracht op afroep rondgepompt binnen het koninkrijk.
Prachtig die tropen ervaring in een positie die gezag en geloofwaardigheid uitstraalt.
Mooie wisselwerking. Ervaren verpleegkundigen van deze kant van de wereld die daar de oudjes verzorgen en poepluiers verwisselen tegen een beter salaris dan wat ze hier kunnen vangen.
Everybody happy.
Vandaag hebben we weer 67 besmettingen erbij. Voorlopig kan Felicia en haar collega’s nog niet naar huis.
Mooi dat zij en collega’s hier zijn .
Respect!