Margriet de Freitas is op oorlogspad. De directeur van de Stichting Studiefinanciering SSC weigert gehoor te geven aan een instructie van de minister van Onderwijs, Marilyn Alcalla-Walle.
Die wil dat de SSC gevolg geeft aan een uitspraak van de rechter om het ontslag van een werknemer in te trekken. De Freitas weigert dat en legt de rechtelijke uitspraak naast haar neer. Als zij volhoudt, gaat dat de overheid een half miljoen kosten. Alcalla-Walle is niet van plan dat te betalen.
Bron: DolfijnFM
Naschrift KKC
2017 06 21 – Brief Minister Aan SSC-Margit de Freitas by Black Lion on Scribd
@Henk, Merendeel van de ambtenaren zitten er om politieke connecties. Daarom durft men zich niet aan te pakken en vooral niet als een niet functionerende nietsnut geode vriendjes is met een coalitiegenoot.
Probleem is niet dat veel ambtenaren niet functioneren, probleem is dat werkgevers daar geen dossier van opbouwen.
Waardoor de rechter gedwongen is de kant van de nietsnut van een ambtenaar te kiezen, die dat natuurlijk heel goed doorheeft.
En daar is de Freitas 100% verantwoordelijk voor, dus wegwezen.
Het is duidelijk dat hoge ambtenaren misbruik maken van de ontslagwet. Een beetje dwarsliggen en je mag vervolgens met betaald verlof voor onbepaalde tijd. Het wordt tijd om de ontslagvergoeding te versoberen.
Meteen deze dame ontslaan (die toch al nooit op eerlijke wijze de positie kreeg) en een geode audit na al de uitgaven en daarna strafrechtelijke vervolging!
Margriet de Freitas, Marilyn Alcala Walle en Ruthmilda Larmonie staan voor de troon van God. God kijkt ze aan en zegt: “Voordat jullie de hemel in gaan of een plaats naast mij mogen nemen, moeten jullie eerst vertellen waar jullie in geloven.” Als eerste is Larmonie aan de beurt. Larmonie kijkt God in de ogen en zegt: “Ik geloof in iederen. Ik heb jarenlang alle bestelbonnen getekend die ik kreeg, ook al stond er niet op voor wie en waarvoor.” God knikt en biedt Larmonie een plaats links van hem aan.
Dan is het de beurt aan Alcala Walle. Alacala Walle recht haar schouders en zegt: “Ik geloof in onze studenten en heb jarenlang gezorgd dat, hoewel ze niet studeerden, studieleningen konden afsluiten voor hun ipods, iphones en ipads.” God, geëmotioneerd door Alcala Walle’s speech, biedt haar een plaats aan zijn rechterhand aan. Uiteindelijk komt God bij de Freitas terecht, en vraagt ook haar: “Waar gelooft u in, mevrouw de Freitas?” “Ik geloof,” zegt de Freitas, “dat u in míjn stoel zit.”