Afgelopen donderdag zag ik op de televisie bij de NPO een bejaarde rimpeldoos die vertelde dat ze regelmatig met een vrolijke dildo tussen haar oude stelten wappert. Hierna kakelde een mannelijke leeftijdgenoot dat zijn lul het niet meer doet, maar dat hij met een of andere prik, die hij zelf in zijn slappe janus jast, een heel eind komt.

Vroeger deelde je dit soort gevoelige informatie beschroomd met je huisarts, maar in 2017 bespreek je dit op primetime met een gretig luisterende Sophie Hilbrand. In dat programma ontving Sophie ook nog de niet van de buis te rammen Maxim Hartman. Maxim masturbeert drie maal per dag. Dat u dat weet. Dat houdt zijn snikkel fit. Dat u dat ook weet.

Ik kan hier lang over nadenken. Niet over die Hartman. Voor hem is dit gewoon een schnabbel en hij moet zijn zorgvuldig opgebouwde mannelijke imago een beetje hooghouden. Lijkt mij een treurig klusje om dat smakeloze kliekje van tien jaar geleden telkens weer op te moeten warmen.

Nee, ik denk na over die bejaarden die verder geen demente indruk maakten. Waarom doe je vrijwillig mee aan zo’n programma? Wat vinden je kinderen ervan om mama op haar oude dag op de televisie van haar praatstoel te zien glijden? En nog belangrijker: hoe reageren de kleinkinderen op oma’s genotsknots op batterijen? Pochen ze daarover op de crèche? Roepen ze vanaf hun potje: „Mijn oma heeft een turbotarzan!”

Kwam er wel achter dat ik om dit programma van Sophie harder moest lachen dan om haar satirische showtje op de zaterdagavond. Terwijl andersom waarschijnlijk haar bedoeling is.

Tijdens het bejaardenseksprogramma dwaalden mijn gedachten af naar een dierendokter die ik ’s morgens op mijn nuchtere maag op diezelfde televisie had horen vertellen over de beugel die hij geplaatst had bij een uil met overbeet. Dit medische probleem zag ik terwijl ik in de krant las over 400.000 Rohingya-vluchtelingen. Ik weet dat het een appels-perenvergelijking is, maar soms moet die even gemaakt worden. Wanhopige mensen die moeten vluchten voor een moordende regering van een Nobelprijswinnares is op zich natuurlijk al curieus. Maar dat die mensen zich radeloos door een jungle huilen terwijl ze niet weten dat daar vogels zitten met een stevige overbeet waar niks aan gedaan wordt omdat ze niet in Nederland wonen is natuurlijk zuur. Is dat geen mooi klusje voor onze Dierenbescherming?

Ook heb ik goed gekeken naar die moordende hotelkamergek in Las Vegas. Waarom hij het deed? Ik denk dat zijn lul haperde. Maar wie wel eens in dat oververhitte gokdorp in de woestijn is geweest weet dat alles wat daar rondloopt net zo knetter is als hun president en dat dit soort ongelukken op de loer liggen. Ik word van countrymuziek ook altijd behoorlijk agressief. Zeker als ze gaan linedancen. Maar om nou meteen 23 mitrailleurs leeg te knallen.

En dan hadden we nog die Hennis met haar mistige antwoordentsunami over een nogal delicate zaak die gewoon een onvergeeflijke blunder was. Haar uiteindelijke conclusie was gelukkig wel helder. Wegwezen dus. Dat aftreden is voor VVD-ers zo langzamerhand een routineklusje. De geestige Klaas Dijkhoff volgt haar voor een paar dagen op. Wilde Ybeltje niet? Die is gek op oorlog.

En of de Catalanen gaan winnen? Ja! Ik was op 11 april 2011 in Valencia bij de Spaanse bekerfinale Barcelona-Real Madrid. Net als de toenmalige koning Juan Carlos. Tijdens het spelen van het Spaanse volkslied toonde de mannelijke helft van het stadion hun blote reet aan de vorst. Niet alleen de hooligans, maar ook het nette volk in keurige pakken. Dokters, advocaten en ander gajes.

Dat maakte het zo komisch. Allemaal hun broek naar beneden en hun reet laten zien. Ordinair? Zal best. Maar als het diep zit. En de koning deed of hij het niet zag. Misschien was dat nog wel het leukste. Hier is meer aan de hand dan een beetje spielerei zoals bij ons tussen 010 en 020, dacht ik, en let u op mijn woorden: dit wordt een burgeroorlog. Voor wie ik ben? Voor Barcelona natuurlijk. Rutte niet. Die is voor de huidige koning Flipje. Moet van Merkel.

Ik ben week van verbazing. Week door alles. En zeker gisterochtend toen de radio mij vertelde dat die aardige Eberhard was overleden.
En het spontaan keihard begon te regenen.

Bron: NRC Handelsblad