Heb nog steeds die geblindeerde bejaardenbusjes in mijn kop. Ik bedoel die oude mannen die vorige week namens een aantal multinationals gingen bedelen bij Mark Rutte of ze lekker mochten mee-eten uit de goed gevulde dividendbelastingruif.
Waarom ik aan ze denk? Komt door een artikel dat ik deze week las over het Leidse studentencorps Minerva. Dat ging onder meer over ontgroeningsrituelen. Kinderen die naakt naar porno moesten kijken en als hun lid zich verhief tot erelid dan kregen ze er een klap op. Dit ritueel wordt niet officieel bevestigd, maar het lijkt me ook niet verzonnen. Want dit verzin je namelijk niet. Dit moet echt gebeurd zijn. Of het komt uit een of ander eng handboek voor jonge nazi’s.
Dat er feuten door de stront en de kots moesten kruipen werd wel bevestigd. Net als het al eerder behandelde en inmiddels afgeschafte bilnaad-adje. Oh ja, ze moesten af en toe ook een vinger in mekanders aars steken. Dat was goed voor het groepsgevoel.
Wat die oude mannen in dat bejaardenbusje hiermee te maken hebben? Volgens mij zaten daar ook wat oude corpsballen tussen. Ook van Minerva. Dat kan bijna niet anders. En dat lijkt me toch ongemakkelijk. Dat je als commissaris tegenover een collega zit en denkt: heb ik nou ooit met mijn wijsvinger in jouw hol zitten wroeten of heb jij vijftig jaar geleden uit mijn bilnaad gelebberd? Dat zijn natuurlijk ingewikkelde vragen in zo’n braaf busje. Of zijn ze alleen maar jaloers op elkaars bonussen?
Heb wel begrepen dat het vorige week voor de commissarissen een succesreisje was. Deze week maakte Mark bekend dat het mazzeltje van bijna twee miljard volledig hun kant op komt. Heerlijk toch? Je gunt het ze zo.
Hoe zal het ondertussen met Mark gaan? Het was niet de fijnste week uit zijn politieke carrière. Iedereen ziet hem nu echt definitief als de beetje zielige loopjongen van Paul Polman en consorten. Als hij verstandig is, treedt hij binnenkort terug. Dan hoeft hij niet te twijfelen of hij binnen het bedrijfsleven aan de bak komt. Hij wordt overal met open armen ontvangen. Jij was goed voor ons, dan zijn wij nu goed voor jou. Alleen jammer dat hij de meeste CEO’s niet uit zijn studententijd kent. Mark is namelijk nooit corpsbal geweest. Dus hij heeft in zijn jonge jaren niemands neus leeg hoeven peuteren.
U leest het goed: die treurige, licht fascistoïde ontgroeningsrituelen bij de zogenaamde elite verbazen mij zeer. Maar dat doen ze al jaren. Volgens de kakkers zijn het spelletjes en is het niks meer dan dat. Volgens mij is er echter wel veel meer aan de hand. Ik zeg niet dat het verder gaat dan #MeToo, maar het komt in de buurt. Of kan je net als mevrouw Ford vergeten waar en wanneer het gebeurd is? Dat je ooit in iemands bilnaad hebt rondgehangen vergeet je toch niet en dat kan je op een later schoolreisje van chique commissarissen toch behoorlijk parten spelen?
Wat ik in elk geval niet zal vergeten is het moment waarop iemand mij vertelde dat er aanstaande maandag en dinsdag in de universiteitsbibliotheek van Amsterdam een kamer is waar studenten puppy’s kunnen knuffelen om hun tentamenstress te verminderen. De stress van de studenten, niet van de puppy’s. Toen ik dit hoorde wist ik het zeker: we zijn als samenleving reddeloos verloren. Als dit waar is, dan is het einde nabij. Volgens de bibliotheek moet de ‘puppykamer’ een bijzondere manier van ontspanning bieden. Geïnteresseerde studenten hoeven niets te betalen en binnen drie kwartier waren alle 160 knuffelplekken vergeven. Dit krankzinnige ritueel komt uiteraard uit de Verenigde Staten waar het ongetwijfeld een groot succes is.
Ik droomde deze week een ouderwetse nachtmerrie. Een corpsbal knuffelde een pup die enthousiast over hem heen begon te plassen. Dit viel bij de kleine kakker niet goed en die stak onmiddellijk zijn vinger in het puppy-anusje. Zo doe je dat. Welkom bij de club. En wij weten: het hondje gaat net als de corpsbal een grootse carrière tegemoet.
Bron: NRC