Als ik nu jong was, een jaar of achttien bijvoorbeeld, dan zou ik dat verkiezingsworstje van Jesse echt weigeren. Wat is nou tienduizend euro? En nog eenmalig ook. Ik zou dat bedrag jaarlijks willen. Plus een iPhone, een iPad, een scooter en een Playstation. Wat een krent die Klaver.

En dat allemaal in het welvarende land waar het koningshuis er in deze economisch zware tijden weer vet op vooruit is gegaan. Dus onze koning kan rustig blijven ronddobberen in zijn ordinaire speedbootje van twee miljoen euro.

Volgens Jesse moet het cadeautje vooral worden opgehoest door de miljonairs. En daar zit nou net het probleem. De meeste miljonairs hebben geslepen sjoemelaccountants en uitgenaste Zuidasadvocaten die ervoor zorgen dat ze niks betalen. Hebben we deze week allemaal goed over Ajax gelezen? Flinke winst gehaald, daarna de directeuren een paar ton bonus uitgekeerd en vervolgens het bedelende coronahandje bij de overheid opgehouden. Ik zie een commissarissenvergadering van deftige heren die op anderhalve meter van elkaar met een mondkapje voor hun kakbakkes zitten. En die daarom keurig mompelen: „Wat houden we ons toch netjes aan de regels.” Waarna ze samen gaan scharrelen aan de rand van het fiscale ravijn. Is het een goed idee om de Ajax-directeuren te adviseren hun bonus te beleggen in Booking.com? Daar leeft in elk geval dezelfde mentaliteit. Soort vindt soort.

Over Ajax gesproken. Ik mag toch hopen dat de coronamaatregelen heel lang van kracht blijven. Niet dat ik mijn Amsterdamse cluppie failliet wil, maar dan gaat die musical over Johan Cruijff voorlopig niet door. Wie is in godsnaam met dat onzalige idee gekomen? Een musical over onze heilige Johan! En dan ook nog in een commercieel dorpshuis in Leusden. Waar? In Leusden. Gefinancierd door de sponsor van AZ.

Na je dood heb je nog weinig over jezelf te zeggen, maar een musical is toch wel het laatste wat je moet willen. En wie gaat Johan nadoen? Viggo Waas? Die meneer uit Utrecht? Of iemand die het echt goed kan? Die is er niet. Omdat Johan zo uniek was. Waarom willen mensen dit? Ik zit ook wel eens in een artistiek dipje, maar om dan die arme Cruijff te gaan misbruiken.

Maar we hadden het over Jesse zijn verkiezingstrucje. Zou Trump het van onze Brabantse krullenbol hebben? Want deze miljardair, die trouwens nooit belasting betaalt, wil opeens iets gratis gaan uitdelen. In zijn geval omstreden coronamedicijnen voor bejaarden. Eén troost: de komende weken gaan artsen onderzoeken of coronapatiënten hersenschade hebben opgelopen. Dat wordt nog een klusje bij oom Donald. Ik vrees dat het scanapparaat al angstaanjagend begint te toeteren als hij het parkeerterrein van het ziekenhuis op rijdt.

Maar van Jesse krijgt de jeugd dus poen. Als investering in hun toekomst. Zoiets hoorde ik hem zeggen. Dat je vast een startkapitaaltje hebt als je heel tuttig een eigen zaak wilt beginnen. ’s Avonds op televisie bekende een aantal gasten heel eerlijk dat ze bang zijn dat hun hebberige familie het geld opeist. Ikzelf zie vooral lange rijen bij de coffeeshops en de slijters. Zijn die tien ruggen trouwens netto of bruto? Of hangt dat van je accountant af? Even Ajax bellen.

Notoire aandachtorgels schreeuwen de idiootste voorstellen door elkaar. Gelukkig hebben we God nog. Die houdt ons op de been. Zoals in Staphorst waar Hij sterker is dan een mondkapje.

Lang geleden bezocht ik een vriendin die op de miskraamafdeling van een Zwols ziekenhuis lag. Daar krioelde het van de Staphorster vrouwen in hun wulpse klederdracht. En nu denk ik: zouden zij toen allemaal een kindje van de dienstdoende gynaecoloog hebben gekregen? Ik weet nog wel dat ik de dokter haastig door de gang zag rennen. Waarschijnlijk met zijn kwakje onder zijn oksel. Wat is het leven toch leuk. Zeker als de wereld compleet in paniek is. En neemt u van mij aan: het wordt alleen maar erger.

Ondertussen zit er al een kleine tien minuten een vlieg op mijn kale kop. Ik zal toch niet dood zijn?

Bron: NRC Handelsblad