26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Vaders | Landen van lafenis (15)

HomeNieuwsColumn Vaders | Landen van lafenis (15)

Column Vaders | ‘Bardot beloerd’

Saint-tropez
Column Vaders | Saint Tropez (Frankrijk)

Het ontstaan van regionale ‘vooruitgang’ door ontwikkeling fascineerde me altijd al: bijvoorbeeld megapretparken die uit een stinkend stuk moeras verrijzen, een casinoparadijs gefinancierd door New Yorkse topcriminelen in een desolate woestijn of een vijfsterrenhotel uitgekapt in een voorheen ondoordringbaar tropisch regenwoud.
Vandaar Saint-Tropez. Want eerst was deze locatie – toen zonder naam – ook niets dan absolute rust, niets anders dan een stille in zonlicht badende transparante Middellandse Zee en het met witte kiezels en zand bedekte strand. Zo nu en dan bewoog zich aan de einder – mocht er een oplettende kijker aanwezig zijn geweest – een moeizaam tegen wind en stroming inroeiende galei uit Spanje richting Rome. Maar helaas, er was gewoonlijk geen enkele observant te bekennen.
Toen spoelde – het moet in de tijd van de Romeinse keizer Nero zijn geweest – in een wrakke half verrotte boot het onthoofde lichaam van martelaar Saint Torpes aan in het fraaie gezelschap van een haan en een hond. Het werd met deze bizarre stranding het begin van een primitieve nederzetting die later Saint-Tropez, oftewel in de volksmond St-Trop zou gaan heten.

Saint-tropez-nu
Saint-Tropez heet tegenwoordig St-Trop

Een vestiging heeft zo zijn tijd nodig om uit te groeien tot een briljant ogende oester in zijn schelp, om te rijpen dus. Soms lukt dat, maar al te vaak ook niet omdat aan een aantal geografische en klimatologische condities moet worden voldaan en ook natuurlijk aan het toeval dat soms het lot bepaalt.

Saint-tropez-vroeger
Saint Tropez heeft nog ergens een vleugje van nostalgie

 

Het vroege Saint-Tropez was in ieder geval in den beginne beslist niet het centrum van de mondaine wereld te noemen. Een handjevol straatarme vissers bevolkte de kust en hokte daar samen in schamele behuizingen gemaakt van door zout aangevroten drijfhout en tijdens de eerste millenniumwisseling zwierven er roerige, bloeddorstige Saracenen uit Noord-Afrika door de streek in een eerste poging de islam in Europa te grondvesten. Het wilde eigenlijk dus niet zo erg boteren met nering en negotie.
Toch moet er iets aparts, iets speciaals en bijzonders aan dit dorp kleven, een magnetische aantrekkingskracht die uiteraard maar moeilijk te verklaren valt. Want keus genoeg langs de Côte d’Azur om zich uit te leven zou ik zeggen, maar juist in het onaanzienlijke vissersdorp lieten in de jaren twintig van de vorige eeuw modetyconen uit Parijs zoals Coco Chanel en Elsa Schiaparelli hun weelderige barokke stulpjes bouwen. En toen volgden de vele schilders ‘voor het licht’, de dichters ‘voor het ruizen van de eeuwige zee’ en de vele musici voor de ‘algemene ambiente’.

De grote internationale doorbraak van Saint-Tropez kwam zo rond 1956 toen de Franse filmregisseur Roger Vadim ‘Et Dieu... creá la femme’ maakte
De grote internationale doorbraak van Saint-Tropez kwam zo rond 1956 toen de Franse filmregisseur Roger Vadim ‘Et Dieu… creá la femme’ maakte

De grote internationale doorbraak van Saint-Tropez kwam zo rond 1956 toen de jonge Franse filmregisseur Roger Vadim er zijn klassieker ‘Et Dieu… creá la femme’, ‘En god… schiep de vrouw’ opnam, met in de hoofdrol het latere filmicoon Brigitte Bardot. Voor die film wilde je je als jonge jongen, gezien de strenge filmkeuring in Nederland, met plezier vermommen tot achttienjarige om in het filmhuis Lumière in Rotterdam het suggestieve bloot van de toentertijd ‘mooiste blondine van de wereld’ te mogen beloeren. De film was er zelfs aanleiding voor om Pablo Picasso naar het dorp te lokken zodat hij deze ‘plaats des verderfs’ met eigen ogen kon inspecteren, sippend aan zijn pastis in Club 55, toen nog een gastvrije strandtent die aan de catering van de low budget-film had meegewerkt en tegenwoordig het stralende en peperdure middelpunt is van de jaarlijkse grote zeilregatta in oktober, ‘Les Voiles de St. Tropez’.

De grote internationale doorbraak van Saint-Tropez kwam zo rond 1956 toen de jonge Franse filmregisseur Roger Vadim er zijn klassieker ‘Et Dieu... creá la femme’ | Foto Brigitte Bardot
Brigitte Bardot

Bardot, die nog steeds – door verrekijkers van toeristen beloerd – verblijf houdt nabij dit oord van ‘s werelds elite kwam daar – in Club 55 – overigens niet zo vaak meer. Ze gaf eerder de voorkeur aan Le Papagayo en waar zijn we die naam niet eerder tegengekomen op Curaçao? Tegenwoordig is Le Papagayo – wordt mij verteld – eerder een parkeerplaats voor schatrijke ‘jonge nuttelozen van de nacht’ die lopen te pronken met hun van pappa gekregen Maserati’s zoals zanger Jacques Brel dat in het verleden zo mooi uitdrukte. Het etablissement heeft dan ook moeiteloos zijn prijzen aan deze clièntele weten op te krikken.

Saint-tropez-Le Papagayo
Le Papagayo in Saint Tropez

Er wordt weleens beweerd dat Saint-Tropez voor iedereen toegankelijk, maar niet voor iedereen betaalbaar is. Maar, is mijn ervaring, ‘s middags uit de zon onder een kleurige parasol op een klein terras aan de oude haven met een glas voortreffelijke rode huiswijn en wat tapas met flinterdun gesneden rauwe inktvis, ui, radijs, grof zeezout en olijfolie bij de hand, is het zonder meer goed toeven met uitzicht op de drijvende hotellerie van de ‘rich and famous’ met hun gouden badkranen. Ieder zijn meug lijkt mij, als je daar gelukkig van moet worden… Kijken en bekeken worden is eerder het motto.

Saint-tropez-lunch
In wezen is de hele Franse Rivièra een lustoord voor oprechte gourmands

In wezen is de hele Franse Rivièra een lustoord voor oprechte gourmands die op een Michelinster meer of minder niet kijken. En verder is er altijd nog de lokale brasserie of bistro met vaak verrassend goede lunchmenu’s om op terug te vallen. De Zuid-Franse cuisine verrast met forse stoofpotten, geraffineerde visgerechten en uitmuntende kazen. Hierbij geven verse Provençaalse kruiden zoals rozemarijn, majoraan, basilicum en tijm de plaatselijke gerechten hun speciale, heerlijk geurende aroma.

Een van de klassiekers uit de Saint Tropez keuken: Salade Niçoise
Een van de klassiekers uit de Saint Tropez keuken: Salade Niçoise

Blijven over de klassiekers uit deze keuken, bijvoorbeeld de salade niçoise die wordt gemaakt van tonijn, eieren, olijven, sla en ansjovis. Of de bouillabaisse, een soep met zo’n twaalf soorten vis. En natuurlijk als nagerecht een banon, een geitenkaasje gewikkeld in eikenblad. Echte klasse. Nu nog een jonge Brigitte Bardot als tafeldame bij de hand, dan komt alles aan deze kust volledig in kannen en kruiken.

Lees meer…

Landen van lafenis – serie columns van auteur Hans Vaders over de cultuur van eten en drinken in diverse verschillende landen

Dit artikel is geplaatst in

1 reactie

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties