28 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Stilzitten is geen optie

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Stilzitten is geen optie
Aruba olie vervuiling | Arien Rasmijn

Nadat ik van Rino Hermans van het Bureau Rampenbestrijding de laatste update had gekregen belde ik een kennis van me waarvan ik wist dat ze samen met een ploeg `naar de noordkust zouden gaan om tar balls op te ruimen. “Misschien is het beter om dat even niet te doen. De diensten willen de opruiming zo gecoördineerd mogelijk laten plaatsvinden om zo de kosten zo precies mogelijk in kaart te brengen en die op Petrotrin te verhalen.”

“Iets doen is beter dan nu stil zitten. Maar hey, bedankt voor je belletje.” Later kreeg ik een berichtje van een maat van me die met hun mee was gegaan. “Ik dacht dat je ballen had, Ariën.” Die kwam hard aan. De inschrijving van vrijwilligers is geopend, maar de angst onder de bevolking blijkt groot te zijn. Dat valt te zien aan het erbarmelijk lage aantal mensen die zich als vrijwilliger hebben aangemeld. 67 mensen volgens de telling van eergisteren.

Naast angst is er ook een gebrek aan gevoel van urgentie. Van die 67 aanmeldingen kunnen 54 toch liever in het weekend komen meedoen. Ja, we hebben ons werk en andere verplichtingen, maar waar is iedereen? Waar zijn al die Facebook-krijgers, alternatievelingen, mensen die voor in de rij staan om te klagen over hoe alle bomen worden weggekapt voor Green Corridor. En waar ben ik? Wat is mijn rol? De afgelopen dagen doe ik verslag, maar hoor ik niet ook gewoon met mogelijk gevaar voor eigen leven tar balls te zeven?

Vrienden van me waren al vanaf de eerste dag verwoed bezig met opruimen. Taki en Kala leven van de zee. vanuit Boca Pos halen ze schelpdieren en eetbaar zeewier die ze dan vervolgens aan gasten van hotels voorschotelen. Taki haalt bovendien zeezout vanaf de rotsen aan de noordkust. Sinds ik van hem een potje heb gekregen gooi ik niets anders over mijn gerechten. Dat is voorbij, vrees ik. “Alles is nu bedorven door die olie”, zegt Taki. “Het zeewier zit er helemaal onder en die chemicaliën trekken in het zeezout. Hiermee vergiftig je mensen. Dit is echt een hele grote ramp. Ik kan nu op zoek naar ander werk.” Ik sprak daarna met mijn viskameraad Yair, van wie ik af en toe op zijn fijne kreeftenboot de zee op mag om op mulato en tonijn te vissen. Verslagenheid alom. Ook sprak ik met marinebioloog Gian Nunes en hij zei tegen me dat de kleine aangekoekte stukjes fueloil inderdaad door vissen kunnen worden opgegeten, maar dat het nog te vroeg is om een uitspraak te doen. Wel moeten wij als consumenten onze hersens gebruiken, vindt hij. Ziet een vis er raar uit of smaakt het anders dan normaal, dan moet het van tafel. Een ding is zeker, voorlopig ga ik de zee niet op. Ik vraag me af hoe vissers die dit voor hun dagelijkse inkomen doen ermee omgaan.

Ondertussen maakt Kala elke dag een wanhopige oproep op Facebook. Voor extra handen, handschoenen, frituurscheppen om het zand mee te kunnen zeven. Voor chauffeurs die mensen van en naar het strand kunnen brengen en voor telefoonkaart waarmee gebeld en gecoördineerd kan worden. Alle beetjes helpen. Stilzitten is geen optie. Wie een grote mond op Facebook heeft moet het nu ook waarmaken. En wellicht is het ook gewoon beter om dan maar het strand op te gaan met een ploeg en rotsen te schrapen. Want bij Bushiribana, dat behoorlijk hard is getroffen en waar de mensen van Plastic Beach Party keihard staan te zwoegen is nog geen ploeg van DOW geweest. Premier Eman verklaarde ook dat hij nu constateert – nu pas -, dat Aruba niet goed genoeg voorbereid is op dit soort calamiteiten. Dat is – zeker ook van mijn kant – zeker geen kritiek naar de diensten toe. Met name het Bureau Rampenbestrijding heeft op zijn minst ervoor gezorgd dat er coördinatie is. Maar de omvang van de ramp is enorm en er missen handen. Stilzitten is geen optie.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…

1 reactie

  1. Het is wat naief om te denken dat je een paar blikken vrijwilligers opentrekt en daarmee problemen, die de omvang van calamiteiten kunnen aannemen kan oplossen. Als een vliegtuig zou neerstorten of een hotel in brand zou vliegen en ga maar zo door, dan is er naast snel reageren vooral ook deskundig reageren nodig. Er zijn teveel kansen, dat goedwillende vrijwilligers voor de voeten gaan lopen van de professionals en meer belemmeren of zelfs kapot maken. Niemand kon voorzien en ik heb de indruk nog steeds niet kan voorzien welke gevolgen deze calamiteit voor ons eiland kan hebben. Jammer vind ik, dat er geen stappenplan wordt gepubliceerd met welke “handelingen”, door wie, hoe, waar en wanneer moeten en kunnen worden uitgevoerd. Mogelijk omdat er geen plan is voor dit soort calamiteiten en het aantal onbekende variabelen te omvangrijk en complex is. Ik hoop, dat we deze keer ons leergeld trekken en bij een eventuele volgende calamiteit een oproep voor vrijwilligers gedaan wordt, die specifiek aangeeft wie men, waar, hoe, waarvoor en wanneer nodig heeft. Op basis daarvan kan ik evalueren of ik als vrijwilliger zinvol ingezet kan worden. Tijdens mijn EHBO opleiding werd nadrukkelijk gewaarschuwd, dat een probleem bij het inzetten van vrijwilligers bij bepaalde calamiteiten met ernstige gewonden, er erg veel verband en andere middelen werden aangewend, waardoor er deskundig verpakte lijken in het ziekenhuis werden aangeleverd. Indien het nu aangespoelde materiaal meer ziekteverwekkende stoffen had bevat, die op kortere termijn tot ernstge klachten hadden kunnen leiden, dan hadden we nu reeds de enthousiaste Min Pres en mede vrijwilligers in het ziekenhuis kunnen bezoeken. Daarom is het zeker de moeite waard om het gezegde te blijven hanteren: “BEZINT EER GIJ BEGINT” En dat geldt niet alleen voor vrijwillgers maar in nog veel sterkere mate voor instanties, die een beroep doen op vrijwillgers.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties