26.4 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Schoonheid en troost

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Schoonheid en troost
Aruba Symphony Festival & Academy | Arien Rasmijn

Vorige week ben ik samen met mijn lief naar de Freewinds gegaan voor een concert in het kader van het Aruba Symphony Festival & Academy. Dit festival voor klassieke muziek trekt jaarlijks steeds meer mensen en brengt musici van het allerhoogste niveau naar het eiland.

Ik schaam mij om te zeggen dat gisteravond pas de eerste keer was dat ik dit festival bezocht, dat bovendien voor het grootste deel ook nog eens gratis is. Het Aruba Symphony Festival & Academy is het compleet tegenovergestelde van wat de meeste mensen hier op het eiland verstaan onder een muziekfestival. En daarmee doel ik niet eens op de muziek. Hier is geen VIP, geen gedoe met dure plastic tafels vooraan met een schamele fles Old Parr.

Geen ‘zien en gezien worden’ en geen monsterpodium op een verder desolaat aandoende ex-containerhaven. Geen artiesten die vanwege strafrechtelijke akkefietjes last-minute afzeggen waardoor Vraag & Aanbod opeens overspoeld raakt met posts waarin kaarten te koop worden aangeboden. Geen Ivo Yanez die een uur lang op de radio zit te roepen dat je dit concert echt niet mag missen en dat je die plastic VIP-tafel waar ik het net over had in termijnen kunt betalen. Geen billboards en banners die maanden na het concert nog altijd hangen te bleken in de zon. Niets van dat alles. Nope.

Hier ga je gezellig naar Cas di Cultura, of in dit geval de Freewinds, en geniet je een hele week lang van waanzinnig mooie muziek, gespeeld door de Champions League van het (neo-) klassieke genre. Voor nop. En deze mensen zelf, die normaal gesproken de wereld rondreizen en in de beste zalen voor een topgage spelen, komen hier ook voor een habbekrats. Uit liefde voor muziek en waardering voor festivalorganisator Simón Gollo. Waar goodwill en het idee van muziek als hoger goed niet allemaal toe kan leiden.

De zaal in het schip was ramvol met muziekliefhebbers, veel meer dan ik eerlijk gezegd had verwacht. Maar dat komt omdat dit festival de tijd heeft genomen om te groeien en om een publiek te kweken, iets waar andere promotoren zeker ook van kunnen leren. De mensen van Caribbean Sea Jazz kunnen het jou ook vertellen: het organiseren van een jaarlijks festival is een marathon, geen sprint. Ik blijf het wrang vinden dat zij niet de kans hebben gekregen om hun weg te vervolgen.

Die avond werd ik voor het eerst in lange tijd weer in vervoering gebracht door live muziek die ik nooit eerder had gehoord. Net als dat ik nooit had gedacht dat ik nota bene op Aruba iemand als D’Angelo zou zien optreden (of voor hetzelfde geld J Balvin en Bad Bunny op dezelfde avond), had ik nooit gedacht dat ik een live uitvoering van een stuk van componist Samuel Barber op een schip (en niet zomaar een schip, maar hét maffe Scientology-schip!) zou horen. Maar de echte ontroering kwam tijdens het optreden van de Venezolaanse gitaarvirtuoos Luis Quintero. Na een paar Spaanse en Braziliaanse nummers, speelde hij klassieke uitvoeringen van typisch Venezolaanse llanera-nummers. Stukken die normaal gesproken met de harp worden gespeeld en tonen die ik sinds de tijden van Radio Caracas Television niet meer had gehoord.

Het is juist wanneer je met zulke schoonheid wordt geconfronteerd, dat je beseft hoe diep en tragisch de ellende in dat land nu moet zijn. Mijn hart brak, maar tegelijkertijd sloot ik mijn ogen en pakte ik de hand van mijn lief vast.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties