26 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Quesillo

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Quesillo
Quesillio | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Quesillio | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Je ziet ze vaak langskomen op je tijdlijn, nieuwe ontdekkingen op gebied van gezondheid, natuurlijke wondermiddeltjes, het geheim voor afvallen, beter en langer slapen, geweldige seks en een langer leven.

Zelf merk ik dat hoe ouder je wordt, hoe meer je zorgen gaat maken over jouw gezondheid. Dat is ook logisch. Je realiseert je dat je geen 20 meer bent en dat je steeds vaker naar begrafenissen gaat, en niet alleen van ‘oude’ mensen.

Anderhalf jaar geleden kreeg ik zelf mijn neus op de feiten gedrukt. Ik was zwaar overgewicht en verslaafd aan suiker. Overdag stopte ik langs Chinese supermarkten voor zakjes snoep en ijsthee. Steevast volgde een quesillo na de lunch. Ik voelde me belabberd en dat leidde ertoe dat ik meer ben gaan bewegen, maar gezonder eten ging nog niet. Ik had weliswaar een sapcentrifuge gekocht, maar had geen huiswerk gedaan en maakte vooral mierzoete smoothies van vruchten en suikerhoudende groenten als bieten en wortel.

Een aaneenschakeling van incidenten leidde er uiteindelijk toe dat ik erachter kwam dat mijn bloedsuiker net iets hoger was dan wat het zou moeten zijn. Ik zocht informatie en een aantal zaken werd duidelijk. Die donkere vlekken op mijn gezicht en handen, de rare vermoeidheid die ik steevast had na maaltijden, het had allemaal een reden. Dat ik ook nog eens vier tot vijf uur per nacht sliep hielp ook niet bepaald.

Veel later, na een aantal omwegen via allerlei specialisten, bleek dat ik slaapapneu heb omdat mijn luchtpijp te nauw is. Reden daarvoor is een te kleine bovenkaak. Slaapapneu kan op termijn een negatief effect hebben op heel veel zaken, waaronder bloedsuiker. Over een jaar moet ik opereren en tot dan draag ik een beugel – waar ik ondanks de duidelijk medische indicatie zelf een belachelijke som voor moet betalen, maar soit – en slaap ik met een cpap-machine. Heftig allemaal, maar een antwoord is gevonden en feitelijk wordt mijn leven nu gered. In dat opzicht – of misschien beter gezegd in dit geval – zit de zorg op Aruba goed in elkaar. Specialisten werken samen, een diagnose wordt gemaakt en er komt een plan van aanpak.

Wat echter ook duidelijk is geworden voor mij in het afgelopen jaar is hoe de zorg, niet alleen op Aruba, niet persé is gericht op mensen echt te genezen, maar vooral op het managen van ziektes met medicijnen. Als je overdag naar TV kijkt zie je de ene na de andere reclamespot voor medicijnen die je bloedsuiker onder controle helpen houden, ‘with diet and exercise’ weliswaar maar het gaat natuurlijk vooral om het medicijn. Het lijkt alsof elke maand een nieuw medicijn voor diabetes mellitus op de markt komt, en dat terwijl de laatste jaren aan de hand van wetenschappelijk onderzoek steeds duidelijker wordt dat suikerziekte niet persé chronisch hoeft te zijn.

Ik heb de ongelofelijke mazzel dat mijn beste maat Chris Mejia arts en trainer is. Door met hem bijna elke dag te trainen en door mijn dieet te veranderen ben ik in een jaar zo’n 30 kilo afgevallen en is mijn nuchtere bloedsuiker na hard en toegewijd werk weer onder pre-diabetes waarden. Stoppen met suiker consumeren was pijnlijk maar te doen (ik weet inmiddels niet meer hoe quesillo smaakt) en ik pas op met simpele koolhydraten als rijst, meel en aardappelen.

Wat we aan training doen is een versie op maat van crossfit, met veel meer geduld dan als ik naar een normale sportschool was gegaan. Toen ik begon moest ik mezelf lettelijk laten vallen op de grond om vloeroefeningen te kunnen doen. Dat is anders nu. Ik ben nog niet klaar, heb nog zo’n 20 kilo te gaan en de rest van mijn leven om op peil te blijven. Het is niet voor even of een race, maar een verandering van mentaliteit en een verbintenis met mezelf voor zolang ik leef.

Onze samenleving is er niet echt op ingericht om mensen te laten bewegen. In de afgelopen jaren zijn meer mensen hier op Aruba gaan bewegen, maar de wegen zijn hier niet gebouwd voor mensen maar voor auto’s. Een Linear Park is een enorme aanwinst, maar het moet af en er moet meer bij. Trouwens, je kan een hoop zeggen over Richard Visser, maar de voormalige minister van Volksgezondheid en Sport zette het onderwerp wel aan de kaart en kwam onder meer met de Ciclovia. Dat idee mislukte echter door de overdadige uitvoering (deejays, opblaasbare voetbalvelden) waardoor het maar een keer per maand kon worden gedaan en dan ook nog een logistieke nachtmerrie werd. Maar een aantal straten simpelweg afsluiten voor een paar uur elke zondag moet toch lukken?

Vanuit de zorginstanties op Aruba is de boodschap al jaren heel duidelijk. Er heerst een epidemie van overgewicht en daarmee gerelateerde ziektes. Mensen zijn zich er ook meer en meer vaan bewust en proberen er ook wat aan te doen. Maar de volgende stap is dan weer aan artsten, specialisten, de minister van Volksgezondheid en Sport en instanties als Ibisa, Directie Volksgezondheid en het diabetescentrum in Imsan. Misschien moeten we met zijn allen anders naar de aanpak en zelfs de behandeling van overgewicht en diabetes kijken en meer uitgaan van de structurele toediening van beweging en dieet als therapie. Dat zou sowieso een hoop kunnen schelen aan de inkoop van pillen. Ik beschouw mezelf inmiddels als levend bewijs dat het wel kan.

Bron: DenCayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…

Dit artikel is geplaatst in

1 reactie

  1. Heel verstandig advies. Meneer heeft zelfdiscipline. Dat is een eerste vereiste. Alle pogingen om mensen in de loop der jaren zover te krijgen dat ze gezonder gingen eten en meer bewogen mislukten. Geen zin, te lekker en je leeft maar een keer. Deskundig het hoofd in het zand steken lukte altijd wonderbaarlijk goed. Dat je altijd de rekening krijgt gepresenteerd van de eigen leefwijze, wordt ontkend zolang het nog niet zover is. Ik hoop dat velen het goede voorbeeld zullen volgen van meneer Rasmijn. Meneer L. hoe staat het met uw leefwijze? Renee van Aller&John de Vries

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties