26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Met Arubaanse ogen

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Met Arubaanse ogen
Column Arien Rasmijn
Afgelopen maandag deed ik verslag van de behandeling van de portofoonzaak. Los van hoe de claims die verdachte Marko Espinoza maakte bij de Sociecad Interamericana de Prensa volkomen werden gedemonteerd door zowel de rechter als de officier justitie en los van hoe een domme facebook-post en een nog dommere ‘like’ van die post daar toch ietwat afbreuk aan deed, bleef mij een moment van de zitting me bij in de afgelopen dagen. Tijdens de opening van zijn pleidooi stelde advocaat Chris Lejuez, die zowel Espinoza als zijn baas ‘Speed’ Andrade vertegenwoordigt, dat om iets zinnigs te kunnen zeggen van deze zaak de oorsprong ervan ‘met Arubaanse ogen’ moet worden gezien.

Met andere woorden: er is nou eenmaal een Arubaanse manier van dingen doen. Een eigen realiteit waar rekening mee moet worden gehouden. Zie je en voel je het, dan begrijp je waarom bepaalde dingen nou eenmaal zo gebeuren. Buitenstaanders (de officiers van justitie zijn twee Hollanders) zouden daar moeite mee hebben.

Er zijn nu eenmaal twee kampen binnen de Arubaanse journalistiek, aldus Lejuez. De een steunt de coalitie en de andere steunt de oppositie. Zijn cliënten zijn daar ook de meest zichtbare en mondige van. De twee kampen bevechten elkaar en allebei gebruiken ze politieradio’s om als snelste het straatnieuws naar voren te brengen. Daar is ook niks mis mee, aldus de raadsman. Over de hele wereld worden politieberichten gescand. Uiteindelijk zou waarschijnlijk een kamp de andere op slinkse wijze hebben verlinkt naar de autoriteiten, waardoor deze zaak aan het rollen kwam. Het gaat hier niet om goed tegen kwaad maar om competitie en politiek. All is fair in love and war en hier in het wilde westen van de Caribbean helemaal.

Ik kan beamen dat er inderdaad sprake is van politieke inmenging, keiharde concurrentie, maar ook gewoon diepe haat in de wereld van de nieuwssites hier op Aruba. En ik kan ook meegaan in het idee dat je altijd voor dat extra competitieve voordeel gaat, zelfs als het op de grens van de wet ligt. Een beetje reporter zoekt sowieso altijd de grens op, dat zit in onze natuur. Maar het gebruik van portofoons en mobilofoons van de politie draagt een bepaalde verantwoordelijkheid met zich mee. In tegenstelling tot wat Lejuez claimde in zijn pleidooi gaat in dat radioverkeer veel meer door de ether dan alleen maar ongelukken, overvallen en verdrinkingen. De politie moet ook voor hele gevoelige kwesties uitrukken, die diep in de privésfeer van burgers liggen. Echtelijke ruzies die in klappen uitmonden, psychoses, bejaarden die door dementie onhandelbaar zijn geworden.

Iedereen heeft er recht op dat wanneer zij politie en hulpdiensten bellen voor zo’n situatie, ook alleen die diensten komen opdagen en niet samen met een of andere snotneus met een camera en een mobieltje. Bovendien, wie zo’n portofoon heeft, krijgt een constante stroom binnen van vaak persoonlijke informatie die voor allerlei doeleinden kan worden gebruikt. In handen van een mediabedrijf die tijdens de vorige regeerperiode als een verkapte inlichtingendienst werkte voor het kabinet kan het niet anders dan een regelrechte aantasting van de rechtstaat zijn. Maar ook dat moet je blijkbaar met Arubaanse ogen zien om te snappen. Niet de wet. Niet het idee dat fout gewoon fout is en de wet nou eenmaal de wet, ongeacht wie daarop wijst en waar diegene vandaan komt.

Datzelfde ‘je bent niet een van ons dus je snapt het niet’-argument kwam ook naar voren toen het ging over de manier waarop Paul Croes zijn campagnefondsen wierf bij ondernemers niet meer was dan ‘hoe wij hier nou eenmaal politiek voeren’. Of nu, over hoe de huidige regering het vertikt om zich aan gemaakte afspraken te houden en door blijft gaan met get geven van baantjes aan broers, zussen, neven, nichten en partijgezinde malloten. Bosman riep onlangs gekscherend dat dit het kabinet Eman III is geworden en ergens heeft hij gewoon keihard gelijk. Net als bij de voorganger lopen er nu ook mensen rond in het Bestuurskantoor wiens enige taak het lijkt te zijn om elke middag de regering te verdedigen en anderen af te snauwen in het radioprogramma van Johnny Habibe. Verder kunnen ze en doen ze niks. De ambitieus klinkende plannen van vorig jaar om het ambtenarenapparaat te laten slinken, te beginnen met de overtolligheidspoule, zijn in het moeras der vergetelheid verdwenen. It’s business as usual.

Je kan met dat ‘je moet Arubaan zijn om het te snappen’-mentaliteit allerlei stommiteiten vergoeilijken. Met motorfietsen de binnenplaats van een kerk vernaggelen? “Zo doen we dat hier op Aruba.” Met San Juan je oude troep in de fik steken en het hele eiland laten stinken? “Traditie.” Illegale dumps? Vriendjespolitiek en corruptie? “Je snapt het niet.” Hanengevechten? Hondengevechten? Jezelf helemaal klemzuipen? Pedofilie? “Dat doen we al generaties lang in onze familie.” En zo kan je doorgaan. Valt het je ook op dat we met name wanneer het verkeerd gedrag betreft zo in een kramp schieten en defensief worden? Als buitenstaander zou je bijna gaan denken dat wij hier op het eiland echt totaal niet deugen. Ik moet er zelf bijna om lachen. Het janken is mij namelijk allang vergaan.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….

Dit artikel is geplaatst in

1 reactie

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties