26 C
Willemstad
• vrijdag 29 maart 2024

Extra | Journaal 28 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Wednesday, March 27, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 27 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Tuesday, March 26, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

Column Den Cayente | Macuarima

HomeLandenArubaColumn Den Cayente | Macuarima

Column Arien Rasmijn

“Alles van waarde is weerloos.”

“Alles van waarde is weerloos.” Het is misschien de bekendste regel van de Nederlandse dichter Lucebert, van wie later bleek dat hij als jongeman nazi-sympathieën koesterde. Het is een regel die bij je op zou kunnen komen wanneer je hoort en leest over klassen in een lagere school in Macuarima die door vandalen waren beklad en in brand gestoken.

Natuurlijk word je daar kwaad over en breekt je hart weer een stukje. Maar wie onbegrip voelt kan haast niet anders dan onder een steen hebben geleefd de afgelopen decennia. Want iedereen met een beetje verstand kan wel aanvoelen wat hier is gebeurd.

Iedereen heeft zich weleens baldadig gevoeld. Baldadigheid is een opwelling. Het kan komen uit frustratie of onmacht, maar ook gewoon uit verveling, al dan niet onder invloed van een of ander middel. Het kan relatief onschuldig zijn of levensgevaarlijk, een simpele anekdote of het moment waarna alles anders wordt. Zo had ik zelf heel lang geleden in Nederland, stomdronken en blijkbaar verdrietig om iets of iemand, op een vroege zaterdagavond de glazen voordeur van een winkel ingetrapt. Ik werd amper een paar straten verder opgepakt door de politie en werd een uur in een cel vastgehouden. Eenmaal thuis uitgeslapen ging ik diezelfde middag terug naar die winkel en bood ik mijn excuses aan bij de manager, die er verder niet mee zat. Er waren geen gevolgen voor mij en ik ging verder met mijn leven, terwijl ik echt niets minder had verdiend dan de rekening van een nieuwe deur. Zo zie je maar. Een dom en destructief besluit kan in van alles uitpakken of in helemaal niets uitlopen. Je trapt een deur in of kalkt iets doms op een muur en niemand die het weet of er wat om geeft. Of je bent stoned, schiet na te zijn uitgedaagd door je meepassagiers een patroon in de lucht vanuit een rijdende auto. Het had net zo goed een losse flodder kunnen zijn, maar een paar dagen later ligt Ski dood te gaan op de livestream van 24Ora.com en is de rest van jouw leven onherroepelijk van de rails. Of je gijzelt schoolpersoneel samen met je kameraden die ook een goede achternaam hebben en jaren later word je minister-president.

De grens tussen baldadigheid en moedwillig kwaad is flinterdun en er kan absoluut over worden gediscussieerd. Valt de mishandeling van een ambulante verslaafde door twee rotjochies onder baldadigheid of is het toch iets anders? En hoe zijn die jongens aangepakt daarna? Wat vinden we van dat jochie van twaalf die de CP-week van Colegio Arubano verstoorde met de aankondiging van een mogelijke schietpartij? En wat als je een een klaslokaal binnendringt – misschien heb je er als koter nog in gezeten, misschien zelfs dat niet eens – en je gaat helemaal los? Misschien ben je high, misschien ben je daar met je net zo kansloze vriendjes en jutten jullie elkaar op. Misschien is het behoorlijk uit de hand gelopen baldadigheid, maar misschien zit er iets heel kwaads in jou opgekropt en moest het er toen hoe dan ook uit.

Het feit is dat het is gebeurd, en wat ook de reden ervoor mag zijn, we hebben als maatschappij alle recht om hier heel kwaad en verdrietig over te zijn en er iets aan te willen doen. Waar ik zelf voor wil pleiten is dat we deze keer verder kijken en meer proberen te voelen dan alleen onze woede en schrik. Dit is het moment om stil te staan en echt een maatschappelijke discussie te houden over waar dit soort destructieve uitingen vandaan komen.

Dat de dader een tamelijk eenzaam iemand is met weinig kansen in de gemeenschap mag wel duidelijk zijn. Er waren twee pogingen nodig om ‘F**k Polis’ leesbaar op de muur te kalken, dat zegt mij genoeg. Zo zijn er wel meer van hier op het eiland. Vaak gaat het om jonge dropouts die helemaal niets te doen hebben behalve slechte wiet roken en ongein opzoeken, geen baan kunnen krijgen en soms zelfs te dom zijn voor criminele activiteiten. Die melden zich niet aan bij instanties of voor de SVT. Ik vraag mij af in hoeverre het Sociaal Crisis Plan die groep in beeld heeft. Of dat die groep überhaupt valt te bedienen. En ik ben heel benieuwd naar hoe schrijnend het beeld van armoede op het eiland zal zijn wanneer de uitslagen van Censo 2020 bekend zullen worden gemaakt eind van dit jaar. Dan krijgen we misschien een beter idee hoe groot die groep daadwerkelijk is.

Verontwaardigde posts, er geld naar gooien en als politicus polshoogte komen nemen met een fotograaf erbij is prima, maar elkaar opzoeken en er eens echt over hebben doet veel meer. En als je denkt dat die quote van Lucebert bedoeld is voor die klaslokalen, dan heb je het niet helemaal goed. Die lokalen worden heus wel – natuurlijk met de nodige pijn voor de belastingbetaler en het nodige ongemak voor de school – hersteld. Mij gaat het om het probleem en waar of bij wie het vandaan komt. En ook om de dader en zijn kansen in dit leven, eenmaal nadat hij zijn verantwoordelijkheid heeft genomen en zijn straf tot de laatste rotdag in het KIA heeft uitgezeten. Ook hij heeft waarde. En ook hij is weerloos. Waarschijnlijk deed hij dit allemaal omdat niemand naar hem omkeek. Willen we mensen echt centraal stellen, begin dan juist met hem.

Bron: Den Cayente

Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)
Den Cayente | Column door Ariën Rasmijn (Aruba)

Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer….

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties