Jaren geleden, toen toerismemarketing kennelijk nog natte vingerwerk was, kreeg Ven Eman geld van de Arubaanse regering om zijn uit de hand gelopen hobby te financieren. En dus konden hij en zijn zoon Trevor in de VS jarenlang gaan dragracen met een auto met een grote Aruba-sticker erop.
In al die jaren heeft niemand zich afgevraagd of het nou echt zin heeft om geld te stoppen in promotie van ons toeristische product in een lagere, nauwelijks tot niet op TV uitgezonden divisies van een autosport die een marketingsegment bedient die voor het grootste deel hoogstens een cruise kan betalen die misschien een dagje ons eiland aandoet. Maar voor hetzelfde geld klets ik uit mijn nek en leverde Team Aruba al die jaren weldegelijk een meetbare bijdrage aan ons toerisme en was het niet gewoon een leuke gunst aan de broer van twee premiers. Eerst draaide Ahata ervoor op en vanaf 2011 ATA. Elk jaar een ton. Dat stopt dit jaar, en wel om hetzelfde nepotisme waardoor jarenlang promogeld naar Team Aruba bleef gaan.
In een uitgebreid persbericht waste ATA haar handen schoon en gaf ze aan dat het besluit om te stoppen bij minister van Toerisme Dangui Oduber, die kort daarvoor te kennen gaf dat geld geven aan Team Aruba ‘niet in zijn visie past’. Natuurlijk kon hij het niet laten om heel duidelijk te maken dat hij vooral de familie Eman een hak wilde zetten. Vergeet niet, het gaat hier om dezelfde minister wiens vader de enige reden is geweest waarom hij überhaupt een politieke carrière heeft. Diezelfde vader die nu ook een commissariaat heeft gescoord bij de voormalige werkgever van de minister, gekregen overigens van een collega minister die zijn vrouw, daarna ex, meerdere commissariaten heeft toegespeeld. Dezelfde minister die in de Staten bijval kreeg voor dit besluit van de voormalige directeur van Lotto Pa Deporte die tot 2009 zijn broer stelselmatig bevoordeelde met allerlei contracten. En dan heb ik het niet eens over die andere minister die zijn halve directe familie in dienst heeft genomen.
Het is de pot die de ketel verwijt tot in de vierde macht. Er waren genoeg andere, niet door partijpolitiek gemotiveerde redenen om aan te geven dat het wel genoeg is geweest met het sponsoren van de uit de hand gelopen peperdure hobby van een enkeling. Redenen die de gepolariseerde politieke onderbuik van ons eiland verder met rust zouden hebben gelaten. Maar kennelijk kan men het gewoon nog steeds niet laten om die onderbuik te aaien door op de meest lompe manier te schoppen. En daarbij vergeet men dat juist daar waar zij schoppen ook hun eigen zere plek ligt.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Le