Afgelopen maandag was er een protestdemonstratie tegen het homohuwelijk. Een stuk of dertig mensen gingen naar het Bestuurskantoor om een petitie in te dienen. Heel doordacht was de actie niet, want allereerst was het parlement in reces waardoor zij het document niet in ontvangst konden nemen.
Maar wat nog erger was, de manifestanten onder leiding van Hyacintha Trimon waren nog steeds niet op de hoogte van de inhoud van het amendement voor geregistreerd partnerschap. Ze geloofden nog steeds dat het zou gaan om het homohuwelijk. In een radio-interview eerder die dag gaf Trimon zelfs toe het amendement niet eens te hebben gelezen.
De stoet liep biddend langs Café Chaos, waar een groep tegen-demonstranten uit de LGBT-gemeenschap hen stil stond op te wachten met regenboogvlaggen in de hand. Geen woord werd gewisseld tussen de twee groepen (dat zou later wel gebeuren na afloop van de demonstratie, maar ook dat liep met een sisser af).
Even later zat Trimon samen met haar echtgenoot en nog iemand op kantoor bij de premier, die geduldig – maar tevergeefs – probeerde uit te leggen dat het hier om iets heel anders ging dan het homohuwelijk. Het was eigenlijk best een gênante vertoning. Trimon kronkelde in alle richtingen, smeekte haast aan de leider van haar politieke natuurlijke vijand om het amendement terug te draaien.
De derde vertegenwoordiger waarschuwde met dezelfde intimiderend bedoelde luide stem van een pastoor voor ‘een donkere wolk boven ons gezegende eiland’. Trimon liet tot twee keer toe de naam van Eman’s kameraad en pastoor Jairo Maduro vallen en waarschuwde hem ‘dat de verkiezingen in aantocht waren’‘.
Toen haar man eindelijk door kreeg dat het ging om de mogelijkheid voor partners om pensioen van hun overleden geliefde te ontvangen, sloeg hij zowat door. “Dezelfde rechten die wij hebben? Dat moet niet in de wet!” Het was voor mij zo’n moment waarop ik geen journalist meer wilde zijn en mijn best moest doen om koel te blijven en me niet in de discussie te mengen. Wat mij kalm hield was de gedachte dat zij ooit, wanneer zij deze wereld verlaten, wellicht met de bus naar het hiernamaals rijden. Op weg naar het vagevuur rijden ze langs de hemelpoort en horen ze discomuziek. De bus begint harder te rijden, maar vanachter de spijlen van het hek kunnen ze nog net zien hoe anderen, wiens leven hun niet aanstaat, dansen, lachen, kussen en feestvieren.
Maar ondanks alle emotie rondom het onderwerp, uiteindelijk voert ordinaire politiek de boventoon. Dat Mike Eman, zoals hij tegen Trimon zei, geen invloed heeft op het besluit van de Staten voor wat betreft het amendement van Desirée De Sousa-Croes, dat is natuurlijk niet waar. Sterker nog, de nabije toekomst van de AVP hangt er sterk vanaf. Hij heeft alle reden om degenen die tegen willen stemmen over te halen dat alsnog niet te doen (desnoods met een plek binnen de top 11 op de lijst), en wel om het volgende scenario.
Voor zover ik heb begrepen, is een aantal mensen binnen de groene fractie tegen. Mocht het amendement het niet redden, dan is de kans aanwezig dat De Sousa- Croes vroegtijdig haar zetel inlevert. Er is – misschien op één na, maar dat weten we wellicht dit weekend na het All-Inclusive debat – geen enkele minister die terug de Staten in wil. Dat maakt Juan David Yrausquin de volgende in de lijn van opvolging. Een terugkeer voor hem in de AVP acht ik vergezocht.
Dus zou Eman, mocht zijn partij alsnog niet aan boord gaan met geregistreerd partnerschap, opeens te maken krijgen met nieuwe oppositie in de Staten. Oppositie die, toen hij zelf nota bene nog in de groene fractie zat, beter oppositie voerde dan de oppositie zelf en een jaar krijgt om praktisch betaald campagne te voeren voor 2017 en stemmers te snoepen van alle partijen, maar vooral van AVP. Ik kan me voorstellen dat Eman De Sousa- Croes in de fractie wil houden, met name ook om deze reden. Punt is dat ze haar nek al te ver heeft uitgestoken om weer in te schikken in een organisatie die haar al meerdere keren zo hard heeft laten vallen over deze kwestie. Alsnog blijven zou haar reputatie en geloofwaardigheid bij haar achterban teveel schaden. Dus een vertrek lijkt mij in ieder geval realistisch, indien geregistreerd partnerschap niet wordt aangenomen. De gevolgen daarvan zouden voor een al niet meer zo populaire AVP ingrijpend zijn voor het komende jaar.
Ik weet het, ik zei vorige week nog dat ik de kans niet groot achtte dat Yrausquin terug zou komen. Maar toen wist ik nog niet dat dit een eventuele move op het schaakbord zou kunnen worden. Aanstaande maandag kan dus heel beslissend worden, niet alleen voor tegen- en voorstanders van het amendement, maar voor de verkiezingen van volgend jaar.
Mocht Otmar Oduber plannen hebben om uit de partij te stappen, dan doet hij er goed aan om dit ook in de gaten te houden. Ik kan me overigens niet voorstellen dat Mike hem liever dan Juan David op de – nogmaals, eventueel – door Desirée vrijgemaakte plek zou willen zien. Ik ben al popcorn aan het maken voor aanstaande maandag.
Bron: Den Cayente
Ariën Rasmijn (1975) is freelance journalist. Naast zijn publicaties in Amigoe en diverse andere media schrijft hij in deze column regelmatig over nieuws en politiek in Aruba. Hij stelt reacties op prijs via: [email protected]. Lees meer…
het zijn keiharde christenen, die je met de bijbel om de oren slaan..
ik geloof dat Jezus er anders over dacht.
maar ja, wie ben ik?
Zij zijn christen en hoeven niet met mensen van het eigen geslacht te trouwen.
mensen die anders geloven of niet geloven, moeten niet door deze keiharde christenen de les gelezen te worden.
het zelfde geld voor abortus en euthanasie.
Als christen hoef je dat niet te doen, maar de anderen moeten wel de mogelijkheid krijgen.
Bidden in het voorbijgaan. Raar eigenlijk. Waar bidden ze voor? Voor de redding van mensen die niet gered willen worden? Onzinnig dus.
Of bidden ze als stille dreiging. Omdat zij vinden dat ze gelijk hebben/ krijgen van God zelf. Ook al zo’n domme actie.
Als twee mensen die verliefd zijn, maar niet bij elkaar mogen wonen, tot de dood hen scheidt. Daar gaan alleen die twee mensen over. Als God dat niet goed vindt, moet hij dat zelf maar zeggen.
Tja… Eman en enkele van zijn partijgenoten hebben het er niet gemakkelijk mee. Voor de buitenwacht werden de homofielen vaak verkettert binnen de AVP.
Maar… iedere Arubaan(se) die wel eens een bezoek aan Jimmy’s gebracht heeft – vooral in vroegere dagen – herkent de AVP gezichten die nu hoge functies binnen de AVP bekleden. Een beetje heren- of zo u wilt, damesliefde werd in de donkere hoeken van Jimmy’s niet uit de weg gegaan.
AVPers zijn rare kontendraaiers!
Er is geen enkel bewijs dat we enige invloed kunnen uitoefenen op onze genen, intelligentie, talenten, afwezigheid daarvan of seksuele voorkeuren. Het lijkt meer op Russisch roulette spelen van de Schepper. Er is helaas geen bewijs dat er een Almachtige Schepper bestaat. We geloven dat of niet. Geloven is niet weten. Misschien is de Schepper wel een vrouw. Dat een man beter is dan een vrouw is nergens op gebaseerd. Dat Arnold Schwarzenegger dat vindt en gelijksoortigen, is te verwachten. Opgeblazen door de anabolen en testosteron. Dat kan heel verkeerd uitpakken. Wat zou dat een afgang zijn voor de kerk als onze Schepper een dame is. Dan laten we de voorkeuren van ons pastoors voor jonge heren nog maar even onbesproken. Daaruit volgt dat liefde voor de eigen soort in het geniep mag? Onze Lieve Heer knijpt dan discreet een oogje dicht. Zo passen we de godsdienst aan. Aan de politieke machtsverhoudingen. Het is met het homohuwelijk zoals met gelijke rechten voor iedereen. Sommigen zijn meer gelijk dan anderen. Hadden we in Aruba geen scheiding kerk en staat? Blijkbaar niet. Geen wonder dat de intensieve en reine religie van onder meer IS het zo treffend rechtschapen doet. De religie inzetten als politiek drukmiddel is een miraculeus reinigingsmiddel. Het verschaft aflaten. Enkele reis paradijs. Dat geldt voor alle godsdiensten. Kunnen we gelijk alle mensenrechten afschaffen, en een schoon en groen Aruba dat nooit heeft bestaan. Dit wordt een beroerde bananenschil voor de zittende regering. Een zeperd van ongekende omvang ligt klaar. Ook voor de oppositie, die smeekt om een gunstige Goddelijke interventie. Renée van Aller&John de Vries