WILLEMSTAD — Vijf maanden nadat de urologen Wissem Isa en Jurjen Bade aan de bel trokken, is het probleem met betrekking tot de enorme werkdruk nog steeds niet opgelost.
“Er wordt aan alle kanten geroepen dat dit wel het geval is, maar hier is niets van waar”, aldus Bade.
Gisteren hebben de urologen, die samen deel uitmaken van de Maatschap Urologie Kòrsou (MUK), uren om de tafel gezeten met de Inspectie voor de Volksgezondheid. Dit naar aanleiding van een aantal klachten die zijn binnengekomen. Bade meldt dat het hierbij niet gaat om medische missers, maar om boze en gefrustreerde patiënten die onvoldoende aandacht hebben gehad. Volgens de urologen is dit niet vreemd, daar er nog steeds een tekort aan urologen is op het eiland. Bade liep door de hoge werkdruk een burn-out op en is voor 50 procent aan het werk. Ook Isa is ten einde raad.
Klachten
De klachten variëren van patiënten die lang wachten tot personen die besluiten het heft in eigen handen te nemen. “Dit buiten mijn weten om”, zegt Bade. Als voorbeeld vertelt hij over een patiënt die al maanden geleden naar Aruba is verhuisd en zijn medische gegevens heeft opgevraagd. Door de drukte moeten de urologen keuzes maken, waardoor de verzoeken zich opstapelen. “Het is een heel legitiem verzoek, maar er is sprake van ‘oorlogsurologie’ waardoor wij voortdurend moeten afwegen wat het belangrijkste is.”
Een andere patiënt diende een klacht in omdat ze niet aan zijn bed zijn verschenen, ondanks meerdere verzoeken daartoe. Dit was vorig jaar juli toen Bade op vakantie was. Isa stond er daardoor even alleen voor.
Ook kwam er een klacht binnen van een persoon die voor een prostaatkankerbehandeling naar Colombia is afgereisd, omdat hij claimt dat de urologen niet bereikbaar waren. In zijn geval was er echter wel een operatiedatum gepland. Bade vertelt dat de man de papieren hiervoor heeft ontvangen. De man beweert echter te hebben aangegeven dat hij geen operatie wilde.
De patiënt besloot vervolgens op eigen houtje naar Colombia te gaan voor een second opinion. Dit omdat er volgens hem geen alternatief werd aangeboden. In Colombia werd hij op de hoogte gebracht van een ‘cyber knife-behandeling’. Bij deze methode wordt er gebruik gemaakt van een bestralingstoestel, dat is gemonteerd op een robotarm. Omdat hij Bade hier echter niet van tevoren over heeft ingelicht, zegt hij dat het prima is dat de patiënt dit doet, ‘maar ik heb er dan niets mee te maken en schrijf op grond hiervan ook geen brief voor een medische uitzending aan de Sociale Verzekeringsbank (SVB). “De man is niet komen opdagen voor de operatie op Curaçao, maar heeft op eigen initiatief een ander plan getrokken.” Uiteindelijk is de patiënt alsnog op Curaçao bestraald met behulp van radiotherapie.
Mankracht
“Gelukkig hebben we sinds begin dit jaar een waarnemer die ons helpt”, zegt Bade. Yme Wijers zou volgens de urologen graag op het eiland willen blijven. Op 4 april keert hij echter terug, omdat zijn termijn van drie maanden afloopt. De SVB heeft laten weten dat de periode slechts verlengd kan worden met anderhalve maand, omdat Bade voor 50 procent arbeidsongeschikt (ao) is en niet voor 100 procent. De SVB wil de standaardtermijn daarom halveren, maar volgens de urologen is die redering absurd. “Je zou verwachten dat ze door de ao van Bade inzien dat we voor de hele periode een waarnemer nodig hebben.”
Het ziekenhuis en Wijers zitten daarnaast nog niet op een lijn wat betreft het contract. De uroloog wil na zijn waarnemingsperiode best in het ziekenhuis werken, mits ze een overeenkomst kunnen bereiken over de secundaire arbeidsvoorwaarden. Door de onzekerheid kan hij nog geen besluit nemen om zijn gezin uit Nederland over te laten halen. “Als Wijers hierdoor besluit niet terug terug te keren, hebben we een acuut probleem.”
Inmiddels is er officieel erkend dat er vier urologen (fte’s) nodig zijn om aan de zorgvraag te voldoen. Nieuwe urologen kunnen echter alleen in dienst van het St. Elisabeth Hospitaal (Sehos) werken. De urologen hebben voorgesteld om dan als vakgroep binnen het ziekenhuis te werken, maar dit is niet mogelijk omdat er geen ruimte voor is op de poli. “Toen hebben we gezegd: laten we anders alvast een uroloog in het ziekenhuis aannemen en breidt dat vervolgens uit naar twee, zodat we vier urologen hebben en dus een werkbare situatie.”
Volgens Bade en Isa heeft het ziekenhuis echter niet de benodigde middelen en extra personeel om dit te kunnen realiseren. Het ziekenhuis heeft sinds het probleem is aangekaart een nieuw echo-apparaat en een flowmeter (meetapparatuur voor urologen) besteld. Verder zijn er geen maatregelen getroffen om meer urologen te kunnen huisvesten, stellen ze.
Nu de onderhandelingen voor een nieuwe uroloog binnen het ziekenhuis lijken vast te lopen en ze buiten het ziekenhuis geen extra krachten kunnen aantrekken, is de wanhoop nabij. “We betreuren het dat we nu de schuld in de schoenen geschoven krijgen. De klachten nemen daarnaast extra tijd in beslag terwijl de werkdruk gewoonweg ondragelijk is, wat demotiverend werkt.” Desalniettemin spreken de urologen niet van opgeven, ‘want we kunnen de mensen niet in de steek laten’, aldus Bade.
Bron: Amigoe