26 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

AlgemeenDagblad | ‘Op Curaçao durven mensen niet toe te geven dat ze het moeilijk hebben’

HomeMediaAlgemeenDagblad | ‘Op Curaçao durven mensen niet toe te geven dat ze...

Mark van Assen

Het Rode Kruis op Curaçao geeft voedselkaarten uit aan bewoners van het eiland die door de coronacrisis in grote financiële problemen zijn geraakt en hun baan verloren. © Arie Kievit

De Cariben hebben het zwaar te verduren door de coronacrisis en de totale ineenstorting van het toerisme. Op Curaçao deelt het Rode Kruis op grote schaal voedselpakketten uit om het leed wat in te dammen. ,,Het breekt je hart.”

Ze zeggen het allebei: als je kijkt naar het leven op straat, dan zou je kunnen denken dat het de goede kant op gaat. De toeristen komen weer langzaam naar Curaçao, de hotels draaien weer (zij het niet allemaal) en de autoverhuurbedrijven (idem) ook. Maar als Iris van Deinse en Maisy Scharbay tegelijkertijd vertellen dat hun organisatie, het Rode Kruis, bezig is met de grootste hulpoperatie die ze ooit in de Cariben heeft uitgevoerd, dan geeft dat wellicht beter de huidige situatie aan.

Scharbay is afdelingsmanager van het Rode Kruis op Curaçao. Ze is ook een kind van het eiland. Misschien wel de grootste schok van deze crisis, zo zegt ze, is het besef dat het toerisme van levensbelang is voor het eiland. En dat het eigenlijk niet meer zonder kan. ,,Natuurlijk wisten we het wel een beetje, maar we dachten dat het bijvoorbeeld op Aruba veel erger was: dáár zijn ze pas afhankelijk van de toeristen. Wij hebben immers de raffinaderij nog (die van Isla, waar het inmiddels ook niet meer zo best mee gaat).”

Het Rode Kruis verzorgt samen met lokale partners warme maaltijden voor mensen die getroffen zijn door de corona-crisis. © ANP

Maar sinds de coronacrisis toesloeg, met het eerste positieve geval in maart, de avondklok die er op volgde en al snel ook de totale lockdown, hebben de eilandbewoners noodgedwongen ontdekt wat het betekent als er plots geen enkele buitenlandse bezoeker meer komt. Als er de ene week nog 40.000 mensen een reisje naar het eiland boeken en de week erna 0. Als er de ene week nog 5 cruiseschepen aanmeren (zoals al die weken en jaren daarvoor) en de week erna 0. Dat betekent in één klap vele 100.000’en toeristen minder. Dat doet zeer op Curaçao, met zijn 160.000 inwoners.

Problemen

,,Ineens zaten mensen zonder werk en dus zonder geld”, zegt Scharbay. ,,De overheid kreeg het pas na een paar maanden voor elkaar om voor een uitkering te zorgen. En het gaat niet alleen de mensen die in de hotels werken en de restaurants, maar ook de timmermannen, de tuinmannen of de vrouwen die taarten bakken. Wie heeft deze mensen nog nodig als er niks meer uit te geven valt? Niemand. Iedereen draait een dubbeltje dan twee keer om.”

Dat betekent, zo zegt ook Iris van Deinse, dat een heel grote groep mensen in de problemen zat, en nog steeds zit. Zij is de woordvoerder van het Rode Kruis Nederland en net terug van Curaçao. De bedoeling was dat ze ook naar Aruba en Sint Maarten zou gaan, de andere twee Caribische landen binnen het Koninkrijk der Nederlanden. ,,Maar helaas, de grens is dicht. Er zijn weer corona-gevallen op Aruba.” Van Deinse kwam er al snel achter dat dat wat je ziet niet de hele waarheid is. Hotels zijn open, er liggen mensen op het strand, in Willemstad zelf wordt het weer ietsje drukker, ‘nou ja, het bekende beeld’. ,,Maar”, zegt ze, ,,het leed zit op Curaçao achter de voordeur.”

© Arie Kievit

Als je bij mensen thuiskomt, dan zie je wat de crisis teweeg heeft gebracht. Grote gezinnen, vaak met opa’s, oma’s, ooms en tantes, die ineens zijn teruggevallen op het schamele pensioentje van een van de ouderen, omdat de jongeren geen werk meer hebben. Of die ene oude mevrouw die bij haar zus inwoonde, maar toen die zus doodging bij haar neven en nichten moest intrekken, en daar merkte hoe nijpend de situatie zónder haar al was. ,,Die mevrouw was enorm afgevallen toen we haar spraken”, zegt Van Deinse. Of de mensen die zorgden voor een ziek familielid en zich na een poosje niet meer dan één yoghurtje per persoon per dag konden veroorloven. ,,Ze vroegen ons om ervoor te zorgen dat in elk geval hun oude vader elke dag een warme maaltijd kreeg.”

Voedselpakketten

Dat is waar het Rode Kruis nu vooral mee bezig is: het uitdelen van eten. Er worden door vrijwilligers per week 500 voedselpakketten in elkaar gedraaid, met daarin onder meer rijst, meel, pasta en blikgroente. Het Rode Kruis kan dit doen door samen te werken met lokale partners en dankzij fondsen van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Ook worden er warme maaltijden bereid voor mensen die zelf niet kunnen koken. Dat zijn soms ouderen, maar ook kinderen van wie de ouders geen geld hebben om zelf iets te maken.

Voor de vouchers is een leeftijds­grens van 65 jaar: zij die ouder zijn, krijgen al een pensioen, ook mensen met een andere uitkering krijgen geen voucher

Nieuw zijn de zogenaamde e-vouchers: pinpassen van het Rode Kruis voor mensen die hun baan zijn kwijtgeraakt en nog steeds geen uitkering hebben. ,,Regelmatig wordt daar een bepaald bedrag op gestort, zodat mensen zelf hun boodschappen kunnen doen bij een van de zestien aangesloten supermarkten”, zegt Van Deinse. ,,Het bedrag hangt af van de grootte van de familie, en of er bijvoorbeeld nog wel iemand werkt of een andere vorm van steun krijgt. Er zijn tot nu toe 6000 van die vouchers uitgedeeld.”

Niet iedereen komt in aanmerking voor deze hulp. Er is bijvoorbeeld een leeftijdsgrens van 65 jaar: zij die ouder zijn, krijgen al een pensioen. Ook mensen met een andere uitkering krijgen geen voucher. Verder wordt er gekeken naar het aantal kinderen, of er iemand is met een handicap en of iemand lijdt aan corona. En ja, er wordt ook gecontroleerd op fraude. Sommigen melden zich aan voor verschillende uitkeringen en dat is niet de bedoeling.

Volgens Maisy Scharbay is het niet altijd even eenvoudig om de juiste mensen te bereiken. Je komt namelijk alleen maar achter de voordeur als de bewoners open doen. ,,Er heerst hier een cultuur van schaamte. Veel mensen durven niet toe te geven dat ze het moeilijk hebben. Dan zeggen ze bijvoorbeeld dat ze voor een buurvrouw komen. Laatst hoorden we van een zwangere jongedame die dringend hulp nodig had, maar zich stilhield. Het breekt je hart. We hebben toen onmiddellijk iemand langs gestuurd.”

Het is een misverstand dat alleen de allerarmsten getroffen worden door de crisis, zegt Scharbay. De ellende speelt in alle lagen van de bevolking. In de arme wijken en dorpen, waar de armoede altijd al vlak onder het oppervlak lag, maar ook in de ‘normale’ buurten, over het hele eiland. De financiële steun van de overheid is inmiddels op gang gekomen, maar dat betekent niet dat het Rode Kruis een stap terug doet. ,,Er is nog steeds heel veel hulp nodig, ook voor Aruba en Sint Maarten. Want weet je, we zitten ook nog eens middenin het orkaanseizoen. Onze broeders en zusters op Sint Maarten hebben de afgelopen week al flinke regenbuien gehad en op Saba heeft het geonweerd. Er komt weer wat deze kant op. Ook dat nog, ja.”

Bron: AlgemeenDagblad

3 reacties

  1. gelukkig maar dat Franklin Sluis nooit over zijn salaris heeft onderhandeld anders waren wij nu echt in geldproblemen geweest

  2. Scharbay is afdelingsmanager van het Rode Kruis op Curaçao en blijkbaar moet zij zich diplomatisch uitdrukken. Ze kan ook tegen de man op de foto zeggen, “lanta bo sanka stop di hunga domino buska kos di hasi”.

  3. Het rode kruis mag geen politieke uitspraken doen dus ze blijven voedsel uitdelen terwijl leden van het kabinet hun salaris zonder schaamte verhoogd naar bijna 18000 NAF per maand.

    Ben benieuwd wat er gebeurt als het Rode Kruis zou stoppen met voedsel uitdelen, zou iedereen massaal de straat opgaan? Zou de regering dan wel durven om het beetje wat er is dan wel eerlijk te verdelen?

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties