30 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

AD commentaar | Het positieve van negatieve publiciteit

HomeMediaAD commentaar | Het positieve van negatieve publiciteit
AD commentaar | Het positieve van negatieve publiciteit

Weerhoudt negatieve publiciteit Nederlanders ervan een vakantie naar Curaçao te boeken?, zoals door sommigen binnen de Chata wordt gesteld. Als oud-directeur van de Europese vestiging van het Curaçaose toeristenbureau Willy Neef nog leefde, zou hij die bewering met grote stelligheid tegenspreken.

De man die met zijn eigenzinnige aanpak (hij lachte de instructies van de ‘ambtenaren’ op het hoofdkantoor in Willemstad weg) kan worden toegedicht er persoonlijk voor te hebben gezorgd dat het vakantiebezoek uit Nederland in de jaren 80/90 explosief toenam zag juist het voordeel in van de schreeuwende koppen in Nederlandse media dat Curaçao ‘één groot corrupt roversnest’ was.

Niet dat Neef daar vrolijk van werd, hij zag wel in dat elke soort berichtgeving, dus ook negatieve, bijdroeg aan de verhoging van de naamsbekendheid van Curaçao. De naam blijft hangen, de gebeurtenis ebt weg en als de krantenlezer een tijdje later in een advertentie met een idyllisch plaatje van een palmenstrand aan een azuurblauwe zee wordt geconfronteerd denkt hij niet: ‘Curaçao? Nooit van gehoord’. Nee, die naam klinkt hem juist vertrouwd in de oren.

Zo werkt het menselijk onderbewustzijn nu eenmaal. Hoe ze over je praten is minder belangrijk, als je maar over je praten, is daarom het devies van marketeers. Dat heeft uiteraard zijn grenzen: Miami had begin jaren 90 wel degelijk te lijden van ‘negatieve publiciteit’, maar de feiten – een golf van roofmoorden op toeristen – logen er dan ook niet om. Ook Aruba heeft last gehad van de berichtgeving over de verdwijning van Natalee Holloway. Dat kwam evenwel vooral omdat televisiezender FOX de tragedie op een nogal onsmakelijke wijze maximaal exploiteerde.

Feit is en blijft dat een vakantiebestemming met een lage naambekendheid weinig toeristen zal trekken. Voor Sint Maarten geldt dat op de Nederlandse markt. Nederlanders weten amper van het bestaan van het eiland omdat ze er in de eigen media zelden iets over lezen of horen. Qua naambekendheid in Nederland legt ook Aruba het af tegen Curaçao, met dank aan de aanhoudende stroom negatieve, vaak aangedikte berichten over wat er allemaal mis is in Willemstad.

Het zal de doorsnee vakantieganger worst wezen dat het niet pluis is in de Bon Futuro-gevangenis. Hij vindt eerder dat gevangenen in Nederland het veel te luxe hebben dan Mambo Beach te mijden. Dat de corruptie – volgens de media – in een land welig tiert, deert hem al evenmin want ook politici in eigen land worden immers gewantrouwd.

Deze analyse moet overigens niet opgevat worden als een aanmoediging Curaçao met opzet in een negatief daglicht te stellen. Integendeel, het is zaak om tegenover onwelgevallige publiciteit zo veel mogelijk positieve aspecten wereldkundig te maken. Daarbij moet wel worden bedacht dat er nog iets belangrijkers is dan imago: de werkelijkheid.

Een vakantiebestemming die de zaken te mooi voorspiegelt en dus de verwachtingen niet waarmaakt, krijgt binnen de kortste keren de boemerang in de nek. Zit het met de naambekendheid van Curaçao wel goed en is ook het imago (zon, zee, strand en Gerard Joling) behoorlijk, het ‘Product Curaçao’ behoeft wel degelijk meer aandacht van alle belanghebbenden, van de hotels tot en met de overheid.

Als bezoekers kritiek hebben, richt deze vooral op aspecten als ‘kwaliteit’ en ‘service’. De afgelopen jaren heeft het toeristenbureau zich – zeker op de Nederlandse markt – sterk gericht op het middensegment, hardwerkende burgers met een bescheiden levensstijl en geen overdreven dikke portemonnee. Anders dus dan Aruba dat juist mikt op hogere inkomensklassen.

Nog even terug naar Willy Neef die van 1984 tot 2000 verantwoordelijk was voor de promotie van Curaçao in Europa. Hoewel het woord nog in zwang moest komen besteedde hij zijn energie vooral aan netwerken. Hij wist journalisten te bewegen mooie reportages over zonnige stranden en de kleurrijke Handelskade te publiceren. Gewapend met een knipselmap overtuigde hij touroperators Curaçao in hun programma’s op te nemen en de KLM de vluchten uit te breiden. Het toerisme vanuit Nederland vertienvoudigde in zijn tijd.

Anno 2017 zullen alle zeilen moeten worden bijgezet om de positie ten minste te stabiliseren. Het is daarom goed als binnen de toeristensector een discussie ontbrandt over de markten waarop Curaçao moet mikken, maar belangrijker nog op welke doelgroepen. Het lijkt voor de hand te liggen de focus eerder te leggen op het verhogen van de opbrengst per bezoeker dan op kwantitatieve groei. Het eiland – van wegen tot stranden – is al aardig vol.

Om vakantiegangers te trekken met meer budget zal er tevens fors moeten worden geïnvesteerd in het ‘Product Curaçao’. Met als leidraad: niet meer, maar beter en attractiever met het accent op duurzaamheid. Want de steeds kritischer wordende toerist zal meer en meer voor groene (en uiteraard veilige) bestemmingen kiezen.

Bron: Antilliaans Dagblad

Dit artikel is geplaatst in

3 reacties

  1. Dus al die dingen die misgaan op Curaçao is geen wanbeleid maar opzet om de naamsbekendheid omhoog te krikken? Al die atrakos zijn zorgvuldig gepland door de overheid om diezelfde reden?
    Wow, wat een doortrapte en slimme strategie!

  2. Het komt erop neer dat we een onconventionele aanpak moeten nastreven. We zijn zo traditioneel als de pest, vooral het CTB. Er is geen visie of beleid. Je ziet het terug in de promotiecampagnes. Misschien hi-tech en modern, maar geldverspillend traditioneel. Waar zijn de visionairs?

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties