26.4 C
Willemstad
• donderdag 28 maart 2024

Extra | Journaal 26 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Monday, March 25, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 25 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Friday, March 22, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...

Extra | Journaal 22 maart 2024

Elke werkdag het laatste nieuws van Extra, nu ook in het Nederlands. Bron: Extra

Democracy now! | Thursday, March 21, 2024

Democracy Now! is a national, daily, independent, award-winning news program hosted by journalists Amy Goodman and Juan Gonzalez. Democracy Now!’s War and Peace Report provides our audience...
- Advertisement -spot_img

AD | Aannemer Curacaohuis: ‘Ik ben kapotgemaakt’

HomeMediaAD | Aannemer Curacaohuis: ‘Ik ben kapotgemaakt’
Aannemer Giovanni Pablo voelt zich ernstig gedupeerd door het gedrag van Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels. FOTO RENÉ ZWART
Aannemer Giovanni Pablo voelt zich ernstig gedupeerd door het gedrag van Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels. FOTO RENÉ ZWART

Interview aannemer Curaçaohuis: Wat een mooie en vooral ook eervolle opdracht leek, is voor de op Curaçao geboren aannemer Giovanni Pablo op een persoonlijk drama uitgelopen. 

Den Haag – De ondernemer werd vorig jaar 2013 door Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels (Pueblo Soberano) benaderd om haar ambtswoning een grondige opknapbeurt te geven.

,,Werk is werk, maar als je iets voor je eigen land mag doen, voel je je uiteraard vereerd”, aldus Pablo.

Hoe anders denkt hij daar nu over. Tegenover mij zit een geknakt mens die zich probeert groot te houden.
Pas als zijn vrouw hem aanmoedigt de waarheid te vertellen, geeft Pablo toe er volledig doorheen te zitten.

,,Ik ben mijn bedrijf kwijt, mijn reputatie is naar de maan dus ik kom ook niet gauw elders aan de slag en ik heb geen geld meer omdat mevrouw Wiels weigert de laatste rekening te betalen. Ik ben kapotgemaakt.”

Dertig jaar geleden vertrok Pablo naar Nederland.
Hij maakte vijftien jaar carrière bij het bouwconcern BAM waarna hij zich aansloot bij de franchiseketen Klussenier als tussenstap naar het zelfstandig ondernemerschap dat hij al weer tien jaar uitoefent.

Navraag door deze krant leert dat de Curaçoënaar staat aangeschreven als een vriendelijke man die zijn vak verstaat en zijn afspraken altijd netjes en stipt nakomt.

In juni werd hij door een kennis gepolst of hij interesse had om ‘wat klusjes’ te doen voor het Curaçaohuis.
Hoewel de ambtswoning net voor 50.000 gulden was opgelapt – het rook er nog naar nieuwe vloerbedekking – weigerde de op 10 juni aangetreden Wiels in de monumentale stadsvilla te trekken als die niet eerst aan haar wensen werd aangepast.

,,Ik werd gebeld door de secretaresse die mij doorverbond met de minister.
Er is een afspraak gemaakt om te kijken wat er gedaan moest worden zodat ik een offerte kon uitbrengen.”

Toen de Gevolmachtigde minister hem vervolgens door het pand rondleidde en vertelde wat ze allemaal wilde veranderen, werd het hem duidelijk dat het niet om een paar klusjes ging maar om een grote opdracht.
Er was bovendien grote haast bij; het moest in acht tot tien weken klaar zijn.

,,Mevrouw Wiels zei dat ik niet meer dan 60.000 euro (150.000 gulden, red.) mocht rekenen. Ik heb meteen gezegd dat voor dat budget niet alles gedaan kon worden van wat ze wilde. Dan gaat het niet door, zei ze.”

Hoe scherp Pablo de materiaal- en loonkosten ook calculeerde, voor minder dan 200.000 gulden kon het niet.
Hoewel Wiels een hoop misbaar maakte, ging ze daar uiteindelijk toch mee akkoord.

Maar niet voordat ze de leveringsvoorwaarden van de branchevereniging voor klusbedrijven, VLOK waarbij Pablo is aangesloten, eigenhandig had aangepast.
De in de bouwwereld gebruikelijke betaaltermijnen – 70 procent bij aanvang en 30 procent bij oplevering – verving ze door termijnen van 30, 20, 20, 20 en 10 procent.

,,Ze had er geen boodschap aan dat ik het benodigde materiaal vooruit moest betalen. Het moest zoals zij het wilde en anders ging de opdracht naar een ander, riep ze iedere keer.”

Neef Norven Leverock die via een schimmige constructie door zijn ‘tante Marvelyne’ aan een baantje werd geholpen. FOTO FACEBOOK
Neef Norven Leverock die via een schimmige constructie door zijn ‘tante Marvelyne’ aan een baantje werd geholpen. FOTO FACEBOOK

Pablo nam voor lief om enkele tienduizenden guldens voor te schieten in de hoop dat de opdrachtbevestiging eindelijk een keer getekend zou worden.
Dat bleek een misrekening. Wiels kwam met een nieuwe, nogal bijzondere eis.

,,Zij wilde dat ik twee jongens die ik niet kende in dienst zou nemen. Gezien de grote tijdsdruk voelde ik er weinig voor te werken met mensen die ik niet ken.
Ik heb mijn eigen jongens van wie ik weet dat ze hun vak verstaan en die flink kunnen doorwerken.
Maar opnieuw zei mevrouw Wiels: ‘Als je het niet doet, gaat de opdracht niet door’.”

En weer ging Pablo door de knieën.

,,Ik heb gezegd: ‘Oké, ik zal met ze praten’. Het ging om een groot project dat in zo’n korte tijd af moest, dus daarvoor had ik sowieso meer mensen nodig. Ik had inmiddels op haar verzoek ook een offerte uitgebracht voor de buitenkant. Dat ging om 45.000 euro (circa 110.000 gulden, red.).

Bovendien beloofde ze mij dat ik de twee kantoorpanden mocht doen als ik mijn werk in de ambtswoning goed deed. Zo’n grote opdracht en dat voor je eigen land, meer kun je je toch niet wensen? Dus ik dacht: ‘Laat ik niet moeilijk doen en die twee jongens erbij nemen’.”

Kort daarop sprak Wiels het verlossende woord.
In haar opdracht zette (voormalig) interim- directeur Melvin Statia zijn handtekening onder de goedgekeurde offerte.
Naar achteraf blijkt voor de aannemer gelukkig, was daarin de clausule opgenomen dat eventuele meerkosten door vertraging, veroorzaakt door de opdrachtgever of extra werk, zouden worden doorbelast.

Op 26 augustus ging Pablo aan de slag.

,,Het begon meteen al een beetje raar. Normaal gesproken krijg ik als hoofdaannemer de sleutel, maar nu was het een van de jongens (Norven Leverock, red.) die ik van haar had moeten inhuren, die elke dag opendeed en afsloot.”

Het zou nog veel vreemder worden.

,,Voor mij was mevrouw Wiels heel moeilijk bereikbaar. Ze was te druk of weer eens naar Curaçao. Haar instructies kwamen via die Leverock en die rapporteerde ook terug aan haar. Zij liet hem en die ander extra klusjes voor haarzelf doen die mijn planning doorkruisten en waarvoor ik ze wel moest betalen.

Op een gegeven moment waren ze door haar gevraagd een paar antieke lampen te verwijderen. Toen zij er één kapot lieten vallen, werd ik bij de minister geroepen die heel boos zei dat ze heel erg teleurgesteld was in mij.”

Wiels had nog een klacht over de uitvoerder. Zo was zij er na een inspectie in de ambtswoning van overtuigd dat er een kleurverschil zat in het schilderwerk van het woongedeelte en de bovenverdieping.
Geïrriteerd confronteerde ze Pablo met haar ontdekking dat het ene geel niet was zoals het andere geel.
De Gevolmachtigde minister bond pas in nadat hij met behulp van kleurstalen had aangetoond dat zij zich had laten misleiden door het effect van verschillen in lichtinval.
Wiels toonde sowieso weinig respect voor het werk van de aannemer.

Curaçaohuis - 2014-1
,,Ik heb dagenlang allerlei leveranciers met haar afgelopen. Dan wees ze iets aan wat ze wilde hebben. Als de leverancier dan een prijs noemde die haar niet aanstond, liet ze hem niet eens uitpraten, maar liep zonder verder iets te zeggen of te groeten weg. Het waren vaak goede relaties met wie ik al jaren zaken deed. Achteraf vroegen ze mij: ‘Weet je zeker dat die mevrouw minister is?’ Ik schaamde mij voor haar brutale gedrag.”

,,Wij waren al een behoorlijk eind gevorderd met afschilderen toen er opeens mensen van een beveiligingsbedrijf opdoken. Zij hadden opdracht gekregen een alarminstallatie aan te leggen. Om de kabels te trekken, moest er in het net geschilderde houtwerk geboord en gebroken worden.”

Waar Pablo zich vooral zorgen over begon te maken, was dat het werk steeds verder achter op schema raakte.

,,Er moesten regelmatig beslissingen worden genomen of iets zo moest of zo. Dan moest ik wachten totdat mevrouw Wiels daar tijd voor had. Ze was heel besluiteloos en wilde telkens weer iets nieuws. Zoals een open haard. Die moest dan eerst worden uitgezocht. Dat duurde eindeloos.”

Zo ging het bijvoorbeeld ook met het sanitair voor de badkamer, want ook dat wilde de Gevolmachtigde minister nieuw.

,,Ik heb dagenlang allerlei leveranciers met haar afgelopen. Dan wees ze iets aan wat ze wilde hebben. Als de leverancier dan een prijs noemde die haar niet aanstond, liet ze hem niet eens uitpraten, maar liep zonder verder iets te zeggen of te groeten weg.

Het waren vaak goede relaties met wie ik al jaren zaken deed. Achteraf vroegen ze mij: ‘Weet je zeker dat die mevrouw minister is?’ Ik schaamde mij voor haar brutale gedrag.”

Pablo hield zich gedurende het werk aan zijn gewoonte voor elk meerwerk een aparte offerte in te dienen.

,,Ze reageerde altijd heel boos. Alles vond ze te duur. Op een gegeven moment wilde ze dat ik alleen nog met haar leveranciers werkte. Zo kwam ik voor de nieuwe vloer met haar terecht in Rhoon (de oorspronkelijke woonplaats van Wiels, red.).

De prijs van 14.000 euro ging wat ik in mijn offerte voor de vloer had berekend te boven. Toch eiste ze dat ik de rekening zou betalen en dus verlies zou leiden.”

Het duurde nog tot 3 november voordat Pablo per brief aan Wiels duidelijk maakte dat het zo niet langer kon. Hij zette gedetailleerd op een rijtje welke problemen zich hadden voorgedaan, wie deze had veroorzaakt en wat de gevolgen waren.

,,De kosten van de stagnatie door het niet nemen van besluiten en het steeds willen veranderen, waren op dat moment opgelopen tot zo’n tienduizend euro. Wij hadden al zo veel tijd verloren dat er voor mij zelfs helemaal geen marge meer over bleef.”

De reactie van Wiels – vanuit Willemstad waar zij was om uitleg te geven waarom zij buiten de regels om haar dochter Gilanne, zoon Andrew van partijgenoot Elmer Wilsoe en hartsvriendin Mylene Gerard in niet bestaande vacatures had aangesteld – liet aan duidelijkheid niets te wensen over:

,,Ik hoop dat je goed verzekerd bent.”

Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels (PS) laat haar stemming niet bederven door de aanhoudende onthullingen over haar handel en wandel. FOTO NICO VAN DER VEN
Gevolmachtigde minister Marvelyne Wiels (PS) laat haar stemming niet bederven door de aanhoudende onthullingen over haar handel en wandel. ,,Ik hoop dat je goed verzekerd bent.” FOTO NICO VAN DER VEN

Voor Giovanni Pablo is dan eindelijk de maat vol.
Het werk is halverwege als hij zich op 6 december 2013 terugtrekt.
De gedesillusioneerde aannemer stuurt enkele dagen later een eindafrekening van 50.000 gulden voor verricht, maar nog niet betaald werk en materiaal.
Vijf maanden later wacht hij nog altijd op zijn geld.

,,Ik heb het nodig om mijn jongens en leveranciers te kunnen betalen. Ze bellen me elke dag boos op. Logisch. Het ergste is dat niemand mij gelooft als ik zeg dat ik ze niks kan geven omdat het Curaçaohuis mij nog niet heeft betaald. En zeg nou eerlijk, wie zou jij geloven: Pablo de klusser of een minister?

Ik heb daarom een advocaat ingeschakeld.
Ik hoop dat het geld snel komt, dan kan ik iedereen afbetalen en er een streep onder zetten.”

Dat laatste blijkt betrekkelijk als de ondernemer de balans opmaakt.
Wat hij dacht een droomopdracht te zijn, is een nachtmerrie geworden die nog niet ten einde is.
Zijn winstmarge is door al het gedoe als sneeuw voor de zon verdwenen.

Aan de honderden uren die hij in het project heeft gestoken, heeft hij geen cent overgehouden. De schade voor de vader van twee opgroeiende dochters is echter vele malen groter.

,,Doordat het werk uitliep, ben ik twee andere grote opdrachten misgelopen. Kans op nieuw werk is gering. Het bouwwereldje is klein. Ik hoef niet meer aan te komen bij mijn leveranciers en de jongens met wie ik altijd heb gewerkt. Niemand die mij nog vertrouwt. Het is elke dag stress en nog eens stress. Ik zit aan de grond”, aldus Pablo.

De vraag hoe het zo ver heeft kunnen komen, stelt de vader van twee opgroeiende dochters zich ook voortdurend zelf af.

,,Natuurlijk vond ik al die eisen van mevrouw Wiels wel een beetje vreemd. En zoals ze met mij en andere mensen omging… ze gedroeg zich niet zoals een minister zich in mijn ogen hoort te gedragen. Elke opdrachtgever is anders, maar als ondernemer pas je je aan: de klant is tenslotte koning. Maar zoals het hier gegaan is, heb ik nooit voor mogelijk gehouden.”

Hij begon pas echt onraad te ruiken bij de ontdekking dat de twee hem opgedrongen werknemers bekenden bleken te zijn van Wiels.

,,Leverock is een aangetrouwde neef van haar en die ander, die heet McLeen maar wordt door iedereen ‘Kleine’ genoemd, is weer diens neef.

Achteraf is het duidelijk waarom zij het zo heeft gespeeld. Ze wilde de opdracht eigenlijk aan die jongens geven, maar die hadden geen papieren. Ze had dus iemand nodig die wel als ondernemer stond ingeschreven. Daarvoor heeft ze mij gebruikt.”

Pablo’s lezing wordt bevestigd door een eerder voorval: nadat Wiels meteen na haar aankomst het vaste onderhoudsbedrijf van het Kabinet aan de kant had gezet, liet zij twee klusjesmannen (Leverock en McLeen) komen om onder meer de vloerbedekking in de Cola Debrotzaal te vervangen, hetgeen overigens – naar later bleek, toen de tegels loslieten – buitengewoon onkundig is uitgevoerd.

Het duo mocht van de Gevolmachtigde minister tevens een offerte uitbrengen voor de grote opknapbeurt van haar ambtswoning, maar het handgeschreven kladblaadje waarmee zij kwamen, maakte zo’n amateuristische indruk dat Wiels besloot de neefjes het werk onder de vlag van een professionele aannemer te laten doen.
De wetenschap dat Pablo zich in een wespennest had begeven, werd helemaal duidelijk toen zijn vrouw van haar werk thuiskwam.

,,Zij was door een collega gewezen op artikelen in de kranten op Curaçao dat mevrouw Wiels haar dochter en vrienden een baantje had bezorgd op het Curaçaohuis en dat zij had gelogen over haar opleiding en werk bij de ABN.”

Wat Pablo wrang vindt, is dat hij pas achteraf – nadat hij het werk had neergelegd – werd gewaarschuwd voor de reputatie van Wiels.

,,Waarom ben je voor die mevrouw gaan werken? Je kent de verhalen toch die in haar woonplaats de ronde over haar doen dat ze schulden maakt? Dat hadden ze mij dan wel eens eerder mogen vertellen. Ik voelde mij na haar eerste telefoontje alleen maar trots om als Curaçaoënaar in Nederland voor Curaçao te mogen werken.”

Giovanni Pablo is zwaar aangeslagen, maar niet verslagen.
Als het Curaçaohuis niet binnen twee weken alsnog de openstaande rekening betaalt, spant hij een rechtszaak aan.

De afdeling Voorlichting van het Kabinet van de Gevolmachtigde minister heeft geen gebruikgemaakt van de door deze krant naar goed journalistiek gebruik van hoor en wederhoor geboden gelegenheid te reageren op het relaas van Pablo.

Door René Zwart

Bron: Antilliaans Dagblad

Zie ook: Marvelyne Wiels ontkent vertrekpremie

Zie ook: Curaçaohuis onder Marvelyne Wiels familiebedrijf

Zie ook: Aannemer Curaçaohuis: ‘Ik ben kapotgemaakt’

Zie ook: Rosaria wist niet van fabeltje instortgevaar

Zie ook: Dossier: Marvelyne Wiels – Gevolmachtigde Minister van Curaçao

 

 

Dit artikel is geplaatst in

7 reacties

  1. Dikon algun hende den Partido Soberano ketu bai ta sostene Marvelyn Wiels? Dikon? Dikon Partido Soberano (PS) no tin un lider politiko ahinda? Ki mishi Marvelyn Wiels den Politika? Nunka Marvelyn a mustra su kara na sede di Partido Soberano! Ora nan a mata Helmin Wiels Marvelyn a kuri bin Korsou pa mustra su kara na sede PS. MARVELYN NO TIN SOSTEN DI HOPI SOBERANO! MARVELYN BAI KAS Y LAGA PS NA PAS! BAI!!!!! ABO TA UN BERGUENSA PA NOS TUR!

  2. ik zou zeggen lees dit bericht dan maar van onder naar boven Gregg, dat proberen veel mensen, die niet begrijpen wat er bedoeld word, we zijn niet allemaal doctorandus zoals ook mv Wiels zich zelf voordoet.

  3. Abraham Mossel , in plaats dat je iets construktief in eerste plaats zegt …. dat versta ik niet als helpen , verlicht de pijn eerst en daarna wijs je wat hij beter had moeten doen!!!

  4. deze vrouw kan niet ons minister zijn moet per direct ontslagen worden, en zogenaamd nette vrouw spelen voor tv curacao dat zij niks fout heb gedaan. het begon van dag 1 al met gesjoemel. met haar gezicht van yo no fui. opgeruimd staat nettjes.

  5. Ik heb mijn ernstige twijfels over de geestesgesteldheid van Wiels, er zit heel erg duidelijk erg veel steekjes los.
    Maar steeds meer teleurgesteld in Asjes. Dat je zo’n slappe jas bent kan er bij mij niet in.
    Of Wiels weet wat van Jasjes of omgekeerd, maar deze belazerij mag toch niet zomaar voortgezet worden.
    Waar blijft de ozo schijnheilige Rosaria of vindt de voorman van deze partij het allemaal de normaalste gang van zaken dat overheidsgeld lees ons belastingbetalers zo misbruikt wordt. Triest hoor.

  6. Een paar dingen begrijp ik niet Giovanni Plablo.Naar zijn eigen zeggen heeft hij 15 jaar bij de BAM gewerkt en hierna bij franchiseketen de Klussenier hierna als zelfstandig aannemer,wat hij al tien jaar uitoefent,dus 25 jaar werkzaam in de Nederlandse Bouw. Ondanks zijn 25 jaar werkervaring moet ik dan ook helaas constateren dat Giovanni als directeur van zijn aannemersbedrijf dan ook niet “geheel” geschikt is geweest om kordaat beslissingen te nemen en niet op tijd heeft in gezien dat er een spel met hem werd gespeeld en/om in te grijpen, Ik krijg de indruk dat de aannemer om deze klus te bemachtigen er ook daadwerkelijk alles aan heeft gedaan om deze klus te krijgen niet abnormaal in deze tijd,” zie zijn toegeven in de termijn betaling 30,20,20,20 en 10 procent contract”.Maar hij had ook moeten weten dat hij met zo’n contract aan de Goden was over gegelevert en maar bij de kleinste knik in de kabel grote problemen zou krijgen, mitsdien hij zelf contante middelen voorhanden had. Ik heb dan ook mijn bedenkingen met zijn verklaring dat hij niets wist van het hele spel? en zijn eigen ondertekende contract.
    Hoe is het verder in ….. naam mogelijk dat een opdrachtgever een aannemer verplicht personeel/ingehuurd! aan te nemen die door die opdrachtgever worden voor gedragen. Hoe is het mogelijk dat een werknemer/ingehuurd de sleutel van het te renoveren pand “gemeubileerd”?? krijgt en niet de verantwoordelijke aannemer.Het via de “neef” werknemer/ingehuurd ( ingehuurd betekend op rekening werken ) opdrachten krijgen en laten rapporteren is natuurlijk grote onzin indien de Neef het werk via de aannemer in onder aanneming verrichte,wat meer voorkomt in de bouw. Het is natuurlijk ook mogelijk dat de aannemer er gewoon in is gelegt met mooie praatjes en met NEP opdrachten voor in de toekomst! kijk er niet vanop.
    Volgens mij is het spel zo gespeeld.De GovMin heeft na het inzien dat zij niet rechtstreeks aan familie “zonder aannemers papieren” kon uitbesteden wegens een te grote aanneemsom, en dit moest laten verrichten door een bonafide firma en die hadden de neven niet. Het volgende gesprek van de GovMin was met de aannemer die al voorhanden was. De Neef “klusjesman” maakt een offerte die veel lager “omdat zij dat niet kunnen” uitkomt dan vergelijken met die van de aannemer. maar gaan er wel vanuit dat het bedrag van de aannemer wel nodig is om de werkzaamheden uitvoeren, ze laten de aannemer weten dat hij het werk mag maken onder de volgende regels, jij neemt het werk aan en besteed diverse klussen “die ik aangeef” uit aan mijn neven op basis van een kwitantie??.Dat het een zooitje is geworden was te voorzien, de aannemer mocht bloeden ” waarschijnlijk vooropgezet” en de neven mochten hun zakken vullen. Ik kan nog wel ff door gaan met de oplichtings Klus maar vind het mooi zo. Wel heb ik nog een paar tips voor Giovanni als hij daadwerkelijk niet in dit spel is betrokken, zowel dan heeft hij geen poot om op te staan.
    1: neem een advocaat die in de bouw bekend is met rechtsvorderingen.
    2: toon schriftelijk aan dat je opdrachten kreeg van de neven.
    3: toon schriftelijk aan welke opdrachten jij als aannemer heeft uitgevoerd en welke je hebt uitbesteed of gedaan zijn door de neven, ben niet bang dat je bij uitbetalingen alleen maar een kwitantie heb ontvangen ook dit is rechtsgeldig in de bouw mitsdien het maar geen tonnen zijn!.
    4: toon aan door welke storingen, tot in de kleinste details, je je werkzaamheden niet volledig kon uitvoeren.
    5: kijk na of je nog bepaalde toezeggingen op papier hebt bewaard (belangrijk).om valse voorlichting te bewijzen.
    5 neem verder alle persoonlijke gesprekken in de toekomst ( die komen zeker) op, ook telefonisch met betrokkenen GevMin neven nichten noem maar op.
    Verder wens ik je veel succes met een recht zaak, zie er zeker brood in voor jou, mitsdien goed en zonder angst aangepakt. Van de kant van het Curaçaohuis hoef je wening tot niets te verwachten.

  7. Schande en nog eens SCHANDE.
    Ik heb hier geen woorden voor maar wel een vraag aan zowel Ivar Asjes als Mevr. Wiels.

    Hoe voelt het om je eigen (ei)land bewoner(s) te belazeren en te bedonderen????

    Snappen jullie 2 niet straks geen enkele aannemer nog iets gaat doen aan de panden die in Nederland staan.

    Deze dame is niets te gek, zelfs haar eigen volk te bedriegen en voor te liegen.

    Curacao: EIS AFZETTING van deze dame.

Geef een reactie

Vul alstublieft uw commentaar in!
Vul hier uw naam in

Zoeken

Recente reacties