WILLEMSTAD — Vandaag precies 186 jaar geleden begon een periode die uniek is in de Curaçaose geschiedenis. Van 1 maart 1828 tot en met 15 april 1833 was het eiland Curaçao een gemeente. Dit laat de politieke partij Pais weten in informatiebulletin Paisahe. Het experiment met het gemeentebestuur duurde maar vijf jaar. Dit was vooral te wijten aan het feit dat het in de praktijk vrijwel onwerkbaar bleek.
Advertentie
Er was namelijk sprake van een onpraktische verdeling tussen de taken van het centraal bestuur en de huishoudelijke aangelegenheden van het eiland Curaçao waarmee het gemeentebestuur belast was.
Over dit gemeentebestuur van Curaçao is weinig bekend.
Wel bekend is dat H. Schotborgh tot voorzitter werd gekozen.
Maar Schotborgh moest na enige maanden wegens ziekte plaats maken voor Theodorus Jutting.
De voorzitter van het gemeentebestuur kreeg een jaarsalaris van 1000 gulden.
De gemeente Curaçao kende twee wethouders, B. Cancrijn en G. Vos, terwijl I.J. Rammelman Elsevier Jr. tot secretaris werd benoemd.
Het gebouw van het gemeentebestuur heette het Huis der Gemeente.
Waar het precies gelegen was is niet duidelijk, maar uit de literatuur valt af te leiden dat het in de buurt van het KNSM-gebouw in Punda lag.
Het gemeentebestuur werd niet gekozen, maar benoemd door de Koning.
Toen de gemeente Curaçao in 1828 ontstond, bestond de Kolonie Curaçao uit de eilanden Curaçao, Aruba en Bonaire.
St. Maarten, Saba en St. Eustatius maakten geen deel uit van de Kolonie Curaçao, maar van de Kolonie St. Eustatius.
Het hoogste gezag berustte bij de gouverneur-generaal der Nederlandse West-Indische bezittingen in Paramaribo.
Pas in 1845 zouden alle zes de eilanden ondergeschikt worden aan het gezag in Willemstad.
De gemeenteraad voor het eilandgebied, die gezeteld was in Willemstad, kwam te functioneren naast de reeds bestaande Raad van Policie voor Kolonie Curaçao, die ook in Willemstad zetelde.
Hoewel op papier de taken van het gemeentebestuur en de Raad van Policie duidelijk van elkaar verschilden, bleek het in de praktijk anders te zijn.
Zo bemoeide de Raad van Policie zich met het ophalen van vuilnis, wat een duidelijke taak was van het gemeentebestuur.
Maar volgens Pais was het grootste probleem dat het gemeentebestuur ‘tamelijk aan banden was gelegd’.
“Voor alle voorvallen van enig belang moest de voorzitter van de Gemeenteraad aan de Raad van Policie rapporteren. Beslissingen betreffende bijvoorbeeld de begroting die door het gemeentebestuur werden genomen, waren niet definitief. Die moesten ter beraadslaging worden gestuurd naar de directeur van de Raad van Policie.”
Het gemeentebestuur van Curaçao hield op 15 april 1833 op te bestaan.
Pais ziet dit gemeentebestuur als het allereerste begin van zelfbestuur voor het eiland, dat pas in 1951 definitief in werking zou treden met de Eilandenregeling Nederlandse Antillen (ERNA).
“De weg naar zelfbestuur was dus Gemeente Curaçao (1828-1833), Eilandgebied Curaçao (1951-2010) en sinds 10 oktober 2010 Land Curaçao.”
bron: Amigoe
Advertentie