VANUIT NEDERLAND volgen wij de politieke ontwikkelingen op Curaçao en wat ik vaak hoor is dat Curaçao aan het afglijden is richting een soort administratieve dictatuur. En volgens mij is het een beetje waar. Wat men constateert op dit moment is dat een groep van bewindslieden de al slecht georganiseerde overheidsdepartementen en nutsbedrijven nog meer aan het verprutsen is. Daarbij gebruiken ze vriendjespolitiek en nepotisme om hun politieke macht te vergroten.
Curaçao vertoont volgens mij de beginnende symptomen van ‘The Big Man Syndrome’. Kenmerkend aan dit syndroom is de rol van een charismatische leider, hij bezit het vermogen om binnen een politiek en economisch instabiel land grote groepen van de bevolking aan zich te binden.
Vaak is hij middelmatig geschoold en is afkomstig uit een eenvoudig milieu en de bevolking herkent zichzelf in hem. Hij omringt zich ook met eenvoudige mensen en een paar hebzuchtige intellectuelen. Verder laat hij kritische intellectuelen isoleren en demotiveren, zodat deze uit zichzelf het land verlaten. Hij wil totale controle op bepaalde staatsapparaten, zoals financiën, politie, justitie, economie en defensie. Door controle op deze staatsapparaten te kunnen uitoefenen, is het mogelijk om een hele natie afhankelijk te maken van hem.
Merkwaardig is dat deze leiders ook het vermogen bezitten om zich te ontpoppen als devote gelovigen in God. Ze steunen hun gelooforganisaties met grote geldbedragen. Soms gaan ze zelfs voor in het gebed en vreemd genoeg gaan deze leiders ook denken dat ze gezonden zijn door God zelf.
Dan is de cirkel rond, want grote groepen mensen gaan dan die onzin ook geloven. En de volgende fase in hun denken en handelen is dat ze denken over leven en dood te kunnen beslissen met alle gevolgen van dien. Zolang Curaçao nog deel uitmaakt van het Koninkrijk der Nederlanden denk ik dat The Big Man Syndrome beperkt blijft, maar het onderwijs op Curaçao moet de jeugdigen gaan vormen en bewust maken van de gevaren van dit syndroom.
Tot slot een waar gebeurd verhaal van Paulo Freire: Paulo Freire, auteur van het boek Pedagogiek van de Onderdrukten, vroeg aan een jongen wat hij later wilde worden, waarop het jongetje antwoordde ‘soldaat’ en hij zei verder: “Op die manier kan ik een staatgreep plegen en dan word ik kolonel en ga ik het land regeren.”
ULYSSES A. LOCADIA
Nederland